‘मैले यसै जातीय भेदभावको दोष लिएर मेरो मुलुक र मेरा देशवासीलाई आरोप लगाउँछु, समय होस् वा इतिहास होस् उनीहरूको अपराधलाई माफ गर्दैन। उनीहरूले दशौं हजारको जीवन नष्ट गरिरहेका छन। उनीहरूलाई थाहा छैन र थाहा पाउन मन पनि छैन।’

सन् १९६२ कालो भूदास मुक्ति आन्दोलनको १००औँ वार्षिकोत्सवमा अफ्रिकी मूलका अमेरिकी लेखक जाम्स बाल्विनले भतिजालाई पठाएको सार्वजनिक पत्रमा यस्तो लेखेका थिए। उक्त पत्रमा उनले युगौँयुगका अफ्रिकी मुलका अमेरिकीमा परेका सामाजिक अन्याय अवस्थाबारे जानकारी दिएका थिए।

खेद लाग्दो विषय के हो भने लगभग ६० वर्षपछि आज बाल्विनले आरोप लगायतको विषय यथावत छ। भारतीयहरूले दोस्रो वर्गको नागरिक जस्तो जीवन बिताइरहेका छन् भने अफ्रिकी अमेरिकी जोर्ज फ्लोइडलाई गोरा प्रहरीले घुँडाले थिचेर मारिएको छ, एशियाली अमेरिकीले सार्वजनिक क्षेत्रमा अपमान र प्रहार भोगेका छन्, ती विभिन्न अवस्थाबाट अमेरिकाको जातीयता जबर्जस्ती रूपमा फैलिरहेको देखिन्छ।

मानव अधिकार रक्षकको अनुहारमा लुकेका ती अमेरिकी राजनीतिज्ञले जातीय भेदभाव समस्याको समाधान गर्ने विचार त व्यक्त गरेका छन् तर आन्तरिक राजनीति, ऐतिहासिक परम्परा र विचारविज्ञान लगायत तत्वका कारणले समाधान गर्ने इच्छा र क्षमता पनि छैन। केही अमेरिकी राजनीतिज्ञले पनि जातीय भेदभावलाई सार्वजनिक रूपमा प्रोत्साहन गरेका छन् जुन आधुनिक मानव अधिकारलाई अपमान गरेकोभन्दा कम छैन।