फन्ट डाउनलोड
सि.आर.आइको संक्षिप्त परिचयनेपाली सेवाको संक्षिप्त परिचयसम्पर्कका लागि

चिनियाँ खाना र परिकार

(GMT+08:00) 2011-08-05 18:43:03

           रवि- श्रोताहरु, हामीले केही हप्ताअगाडिदेखिको पैचिङ्ग डायरीमा चिनियाँ खानाको विषयमा कुराकानी गरिरहेका छौं । ध्रुवजी, अगिल्लो हप्ताको कार्यक्रममा तपाईंले रेष्टुराँमा जलचर प्राणीहरु जिउँदै पालेर राखिने र ग्राहकले खाना अर्डर गरेपछि मात्रै त्यसलाई मारेर पकाउने चलनको बारेमा कुराकानी गर्नुभएको थियो । त्यसको विषयमा भन्नुपर्ने बाँकी कुरा केही छन् कि ध्रुवजी ?

           ध्रुव- रविजी, मैले अगिल्लो हप्ताको कार्यक्रममा चीनमा माछालगायतका जलचर प्राणीहरु रेष्टुराँभित्रै पालेर राखिने र ग्राहकले जिउँदो जनावर हेरेर अर्डर गरेपछि बल्ल जनावर मारेर पकाइने विषयमा कुराकानी गरेको थिएँ । वास्तवमा नेपालमा चाहिँ माछा भनेपछि पसलमा अथवा रेष्टुराँमा पनि जिउँदो माछा पाउन गाह्रै हुन्छ । त्यसैले पहिले नै मारिएका माछा खानुपर्ने बाध्यता छ नेपालमा । र, मैले अगिल्लो हप्ताको कार्यक्रममा पनि भनेको थिएँजस्तो लाग्छ, चीनमा सिङ्गै माछा पकाएर टेबुलमा ल्याइन्छ । नेपालमा एक सय र कतैकतै दुई सय ग्रामसम्मको माछा सिङ्गै पकाइने गरिन्छ भने त्योभन्दा ठूला माछा काटेर मात्रै पकाइन्छ । जस्तो आधा किलो अथवा एक किलो, वा डेढ किलोको माछा सिङ्गै पकाएको मैले नेपालमा देखेको छैन । तर चीनमा भने दुई किलोसम्मको माछा सिङ्गै पकाएर खाना खाने टेबुलमा राखेको मैले देखेको छु । यो देख्ता सुरुसुरुमा त मलाई अचम्म पनि लागेको थियो । तर अहिले भने बानी परिसकेको छ ।

          रविजजी, नेपालमा माछा झोल हालेर होस अथवा तेलमा फ्राइ गरेर पकाइन्छ । जसरी पकाइए पनि माछाको परिकार सबै नुनिलो हुन्छ । तर चीनमा माछा नुनिलो हुन्छ भन्ने निश्चित छैन । म पहिलोपटक चीनमा आउँदा पहिलो दिनमा नै पैचिङ्गको एउटा रेष्टुराँमा खानाखाने बेलामा खानाका विभिन्न परिकार सँगै एउटा रातोरातो पहेँलोपहेँलो रङ्गको मसलामा पकाइएको सिङ्गै माछा टेबुलमा ल्याइएको थियो । देख्ताखेरी निकै मिठो देखिने माछा खाँदाखेखि भने गुलियो रैछ । मैले जति मिठो होला भनेर सोचेको थिएँ पहिलो पटक चाखेपछि भने ठीक उल्टो भयो । त्यो गुलियो स्वादको माछाको परिकार खान पनि मलाई निकै गाह्रो भयो । अहिले थाहा भयो विशेष गरेर औद्योगिक तथा ब्यापारिक सांहाईसँग जोडिएको च्याङ्गसु र हाङ्गचौ प्रान्तको खाना प्रायः गुलियो स्वादको हुने रहेछ । त्यहाँ माछा मात्रै नभएर हरिया सागसब्जी, सुप, तोफू, मासुजन्यसमेत अधिकांश परिकार गुलियो हुन्छन् । भन्न त त्यहाँ नुनिलो खाना पनि हुन्छ भनिन्छ तर त्यहाँ नुनिलो खाना भनेर ल्याइए पनि त्यसमा केही मात्रामा चिनी अथवा गुलियो बस्तु भने मिसाइएकै हुन्छ । सुरुसुरुमा गुलियो स्वाद भएका तरकारीको परिकारहरु मलाई कत्ति पनि मन पर्दैनथ्यो तर अब भने मलाई बानी परिसकेको छ ।

          रवि- ध्रुवजी, तपाईंलाई मैले एकैछिन रोक्नुपर्ने भएको छ । किनभने अब एउटा सन्देश राख्ने बेला भएको छ । पहिला एउटा छोटो सन्देश राखौं र त्यसपछि तपाईंले कुराकानीको क्रमलाई अगाडि बढाउनुहोला ।

          ध्रुव- हुन्छ रविजी ।

          सन्देश

          रवि- श्रोताहरु, यो सन्देशपछि पैचिङ्ग डायरीमा तपाईंहरुलाई पुनः स्वागत छ । आजको कार्यक्रममा हामीले चिनियाँ खानाको बारेमा कुराकानी गरिरहेका छौं । ध्रुवजी, भर्खरै बजाइएको सन्देशअगाडि चीनका रेष्टुराँमा पहिलोपटक गुलियो स्वादको माछा खाँदाको अनुभव सुनाइरहनुभएको थियो ।

          ध्रुव- हजुर रविजी । मैले आजको कार्यक्रममा माछालगायतका जलचर प्राणीहरु रेष्टुराँमा जिउँदै पालेर राखिने र ग्राहकले रोजेर अर्डर गरेपछि मात्रै मारेर पकाउने गरेको बारेमा बताइरहेको थिएँ । माछाकै प्रशङ्ग आउँदा गुलियो माछाको बारेमा पनि कुराकानी गरेको थिएँ । वास्तवमा चीनका रेष्टुराँहरुमा मात्रै माछालगायतका जलचर प्राणी पालेर राखिने होइन । चीनका सानासाना माछापसल हुन वा ठूला तरकारी बजार सबै ठाउँमा जलचर प्राणीहरु जिउँदै पालेर राखिएको हुन्छ । अझ सबैखालका सामान पाइने डिपार्टमेन्टल स्टोरमा पनि विभिन्न जात र साइजका माछा, शङ्खेकिरा, गँगटा, झिँगेमाछा, कछुवा, भ्यागुता, रेशमकिरा पनि जिउँदै पालेर राखिन्छ र जिउँदै जोखिन्छ । त्यसैले घरमै पकाएर खानका लागि पनि बजारमा जिउँदै माछा वा जलचर प्राणी किनेर घर लैजान सकिन्छ । घरमा लैजानका लागि माछालगायतका पानीजन्य जनावर मारेर त्यसको आन्द्राभुँडी र कत्लालगायतका बस्तु फाल्नुपर्ने भए फालेर सफा गरिन्छ र बल्ल ग्राहकलाई दिइन्छ ।

          रविजी, छुआन छाई भनेर प्रसिद्ध सछुवान प्रान्तको खाना मलाई ज्यादै मन पर्छ । पटकपटक गरेर म सछुवान प्रान्तको सदरमुकाम छन्तुमा दश दिन जति बसेको छु । छन्तु मेरो लागि नौलो भएकोले मैले प्रायः होटलका वेटरहरुलाई सबैभन्दा राम्रो रेष्टुराँ सिफारिस गर्न अनुरोध गर्ने गरेको छु । उनीहरुले रेष्टुराँको नाम, ठेगाना र ट्याक्सीमा जाँदा लाग्ने खर्चको मोटामोटी रकम भनिदिन्छन् र कागजमा लेखिदिन्छन् पनि । तर एकपल्ट त्यस्तो रेष्टुराँमा जाँदा मैले त्यसरी लेखिएको कागज साथमा लैजान बिर्सिएछु । होटलबाट निस्किएर ट्याक्सीमा चढिसकेपछि रेष्टुराँको नाम र ठेगाना लेखिएको कागज कोठामा नै बिर्सिएछु । अनि मसँगैका चिनियाँ मित्रले ट्याक्सी चालकलाई सबैभन्दा राम्रो रेष्टुराँमा लैजान अनुरोध गर्नुभयो । त्यस दिन गएको रेष्टुराँमा माछाका साथसाथै कछुवा, झिँगे माछा, रेशमकिरा, विभिन्न किसिमका शङ्खे किरा मात्रै नभएर विभिन्न जातका सर्प, विभिन्न किसिमका चराचुरुङ्गी, भ्यागुता पनि जिउँदै राखिएको थियो । क्षेत्रफलका हिसावमा पनि धेरै फराकिलो रहेको उक्त रेष्टुराँ निकै भीड पनि थियो । त्यसैले त्यो रेष्टुराँको पिँजडा, माछापोखरी र अकुरियम पनि मजाले हेरेँ मैले । त्यसरी सर्प, भ्यागुतालगायतका जनावर रेष्टराँमा ग्राहकले देख्नेगरी पालेर राखेको मैले पहिलो पटक देखेको हो ।

          रवि- ध्रुवजी, आजको लागि हाम्रो पैचिङ डायरीको निर्धारित समय सकिनै लागेको छ । त्यसैले अब श्रोताहरुसँग बिदा माग्नु पर्ने भएको छ ।

           ध्रुव- हुन्छ रविजी । तर श्रोताहरु, अन्य नियमित कार्यक्रमसहित चिनियाँ अन्तर्राष्ट्रिय रेडियो सीआरआई नेपाली सेवाको प्रसारण भने जारी नै रहनेछ । हामीलाई सुन्दै गर्नुहोला ।

           रवि- श्रोताहरु, आजको पैचिङ्ग डायरी कार्यक्रमबाट म रवि..

           ध्रुव- अनि म ध्रुव पौडेल बिदा हुन्छौं ।

           दुबै- नमस्कार ।

जानकारी तथा लेखहरु
सुझाउ
Webradio
सम्वाद संग्रह