थाइवान टापूको अवस्थितिले शीतोष्ण र उष्ण कटिबन्धलाई नाघेको हुँदा त्यो उष्ण र उप-उष्ण कटिबन्धमा पर्दछ। त्यसको चारैतिर समुद्रले घेरिएको हुँदा समुद्री मनसुनी हावाले गर्दा बाह्रैमास मौसम निकै आनन्ददायी खालको छ। त्यहाँ हिउँद याममा कठाङ्ग्रिने चिसो पनि हुँदैन र गर्मी याममा टन्टलापुर घामले पोल्ने दिन पनि हुँदैन। अग्ला-अग्ला पहाड बाहेक त्यहाँ वर्षभरिको औसत तापक्रम 22 डिग्री सेल्सियस कायम रहन्छ। सामान्यतया वर्षलभरि नै हिउँ र तुषारो देख्न पाइन्दैन। त्यहाँको हिम-रेखा समुद्र सतहदेखि 3000 मीटरभन्दा माथि पर्दछ। थाइवानमा प्रशस्त पानी पर्छ र साथै समुद्री आँधीले पनि यसलाई समय-समयमा निकै दु:ख दिनेगरेको छ।
थाइवानमा वन-जंगलले ढाकिएको क्षेत्रफल समस्त प्रान्तको कुल क्षेत्रफलको आधाभन्दा बढी छ जुन यूरोपको प्रख्यात "पहाडी वन-मुलुक" कहलिने स्वीट्जरल्याण्डमा रहेका वन-जंगलको क्षेत्रफलको दुइ गुणाभन्दा पनि बढी छ। त्यहाँ काठहरुको संचिति मात्रा 30 करोड घनमिटरभन्दा बढी छ। मौसममा आउने ठाडो परिवर्तनले गर्दा थाइवानका रुखहरुको जात विविधतापूर्ण छ। यसमा उष्ण कटिबन्धीय, उप-उष्ण कटिबन्धीय, शीतोष्ण कटिबन्धीय र शीत कटिबन्धीय क्षेत्रमा पाइने करिब 4000 जातका रुखहरु पाइन्छन्। यसैले यसलाई एशियाको नामी प्राकृतिक वनस्पति उद्यान मानिएको छ। थाइवान प्रान्तको नगदे वनको क्षेत्रफलले कुल वन-क्षेत्रफलको लगभग पाँच भागमध्ये चार भाग ओगटेको छ। थाइवानको कपूरको रुख विश्वमै प्रख्यात छ। यसबाट प्रशोधित कपूरको डल्लो र कपूरको तेल थाइवानका स्थानीय विशेष वस्तु हुन्। त्यसको उत्पादन मात्राले विश्वको कुल उत्पादन मात्राको 70 प्रतिशत ठाउँ ओगटेको छ।
थाइवानको चारैतिर समुद्रले घेरेको हुनुका साथै त्यो न्यानो प्रवाह र चिसो प्रवाह जोडिने स्थानमा परेको हुँदा त्यहाँ प्रशस्त समुद्री-जलज पदार्थ पाइन्छन्। त्यहाँ 500 भन्दा बढी जातका माछाहरु पाइन्छन्। काउ स्योंग, ची लोंग, सु आउ, व्हा लेन, सिन काङ्ग र फंग हू आदि ठाउँहरुमा विख्यात मत्स्य केन्द्रहरु छन्। यसका अतिरिक्त, थाइवानमा उत्पादित समुद्री नूनको पनि निकै नाम चलेको छ।
थाइ वान क्षेत्रको जनसंख्या बढी छ, तर भूमि थोरै छ। सन् 2010 को अन्त्यसम्ममा थाइ वानको कुल जनसंख्या 2 करोड 31 लाख 23 हजार 8 सय 66 पुगेको छ। त्यहाँको जन-घनत्व 638.9 जना प्रति वर्ग किलोमिटर पुगेको छ।
थाइ वानमा जनसंख्याको बनौटमा बूढा-बूढीहरुको संख्या बढेको देखिन्छ। सन् 2012को अन्त्यसम्म 65 वर्षभन्दा बढी उमेरका मानिसको संख्या 26 लाख 1 सय 52 पुगेको छ भने कूल जनसंख्याको 11.15 प्रतिशत पुगेको छ।
थाइ वानमा जनसंख्याको फैलावटको अवस्था त्यति संतुलित छैन। थाइ वानको एक तिहाइ क्षेत्रफल ओगटेको, समुद्र सतहदेखि एक हजार मिटरभन्दा बढी उचाइमा जन-घनत्व प्रति वर्ग मिटरमा सरदर 20 जना मात्र छन्। अनि शहरमा जन-घनत्व कैयौँ हजार प्रति वर्गमीटर छ। खासगरी, थाइ पै, काउ श्युन, जस्ता शहरमा जनसंख्या झन् बढी छ। यी दुई वटा शहरको जन-घनत्व दश हजार जति पुगेको छ।
थाइ वानको जनसंख्यामा सामाजिक तथा आर्थिक विकासअनुसार निरन्तर रुपमा व्यवस्थति गरिइरहेको छ। सन् 1965देखि थाइ वानमा लागू गरिएको " परीवार योजना " कार्यक्रममा विवाहका लागि उमेर, बच्चा जन्माउने उमेर आदि कुरा तोकिएको छ। त्यहाँ " एउटा बच्चा कम छैन, दुइटा बच्चा ठ्याक्कै छ" भन्ने नीति लागू गरिएको छ। त्यसपछि त्यहाँ बच्चा जन्माउनसक्ने उमेर पुगेका महिलाहरुको बच्चा जन्माउने दर क्रमशः कम भएको छ। त्यस नीतिले जनसंख्या वृद्धिको अवस्थामा महत्वपूर्ण भूमिका निर्वाह गरेको छ। तर यसबाट आम जनसंख्यामा बूढा-बूढीको संख्या बढी हुने र श्रम शक्तिको कमी हुने समस्या देखापरेको छ। यस कारण थाइ वान सत्ताले सन् 1990मा "जनसंख्या सम्बन्धी नीती र कार्यक्रम"मा सुधार गरी दुइवटा बच्चा ठीकै छ, तीनवटा बच्चा बढी छैन भन्ने नीति अघि सारेको छ। थाइ वान सत्ताले हालै अझ बढी बच्चा जन्माउने कुरालाई प्रोत्साहित गर्ने नीति अँगालेको छ।
