हालै अमेरिकी उपराष्ट्रपति माइक पेन्सले चीनको भित्री र बाह्य नीतिमाथि विभिन्न खालका निराधार दोषारोपणको एउटा भाषण प्रकाशित गर्नुभयो। उहाँको त्यस लेखबाट दश वर्षअघि अमेरिकी लेखक थोमस फ्रेडमनले "न्यूयोर्क टाइम्स"मा प्रकाशित गर्नुभएको "बाइबल सम्बन्धी द बिब्लिकल सेभेन इयर्स" शीर्षकको एउटा टिप्पणी लेख सम्झिन सकिन्छ।
दश वर्षअघि फ्रेडमनले तत्स्थानमै पैचिङ ओलम्पिक खेलकुदको समापन समारोहको अवलोकन गरेपछि भावपूर्वक त्यो टिप्पणी लेख प्रकाशित गर्नुभएको थियो। आफ्नो लेखमा फ्रेडमनले यसरी लेख्नुभयो: उनीहरूले ओलम्पिक खेलकुदका लागि तयारी गरिरहेका बेला हामी अल काइदा संगठनको सामना गर्न तयार भइरहेका छौं। उनीहरूले अझ राम्रो खेलकुद-मैदान, भूमिगत रेल, विमानस्थल र बाटोघाटोको निर्माण गरिरहेका बेला हामी पनि अझ राम्रो सर्वेक्षण यन्त्र, सशक्त मोटर-गाडी र चालक रहित सर्वेक्षण उडानको निर्माण गरिरहेका छौं। आगामी सात वर्षमा अमेरिका आफ्नो देशको निर्माणमा प्रयासरत् हुने ठहर फ्रेडमनले पनि आफ्नो लेखमा व्यक्त गर्नुभएको थियो।
तर खेद लागेको कुरा के छ भने दश वर्ष बितिसकेपछि पनि चीनले सुधार र खुलापनको कार्यान्वयन गर्ने र विश्वका विभिन्न मुलुकसित मानव जातिको भाग्यको एकरुपताको निर्माण र उपभोग गर्ने बाटोमा तीव्र गतिले हिँडिरहेको बेला अमेरिका यथावत् रुपमा ध्वस्त हुने बाटोमा नै हिँडिरहेको छ।
दश वर्षअघिको तुलनामा चीनको विकास अवश्य नै द्रूत गतिले विकसित हुँदै आएको देखिन्छ। त्यो अमेरिकी नेताको गुनासोको ध्यानाकर्षणको विषय पनि बनेको छ। तैपनि विकास चाहिं सत्य कुरा नै हो। चिनियाँ जनताले सुखमय जीवन बिताएको धेरै लामो समय भइसकेको बेला अमेरिकी राष्ट्रपति डोनाल्ड ट्रम्पको गुनासो ठीक छैन। चिनियाँ जनताको सुखमय जीवननप्रति लगाइएका विभिन्न खालका गुनासो विशेषत: घृणा पट्टकै सुहाउँदैन। चिनियाँ जनता जस्तै मिहिनेतपूर्वक प्रयास गर्दै जानुपर्छ। किनकि चिनियाँ जनता होस् वा अमेरिकी जनता दुवै देशका जनताले राम्रो जीवन बिताउन पाउनुपर्छ।