प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओली असार ५ देखि १० सम्म चीनको भ्रमण गर्दैछन्। चीन भ्रमणबाट फर्कदा ओलीले चिनियाँ रेल पनि साथमै लिएर आउँछन् जस्तो प्रभाव नेपाली जनतामा परेको छ। ओलीको आसन्न चीन भ्रमणमा चिनियाँ रेललार्इ नेपाल प्रवेश गराउने विषयमा कुनै सम्झौता नभएमा अन्य उपलब्धिहरु पनि छायामा पर्न सक्ने संभावना छ।
पहिलोपटक प्रधानमन्त्रीको रुपमा २७ महिना अगाडि गरेको चीन भ्रमण नै प्रधानमन्त्री ओलीको आसन्न चीन भ्रमणको सबैभन्दा ठूलो चुनौति हुनेछ। त्यतिबेला ओलीले प्राप्त गरेको उपलब्धि नेपाल र चीनबीच ऐतिहासिक कोशेढुङ्गाको रुपमा चित्रित छ। नेपाल र चीनबीचमा व्यापार तथा पारवहन सम्झौता गरी भारतको भूमि नछोइकन समुद्रसम्म नेपालको पहुँच ओलीले बनाएका थिए। व्यवहारत: भारतबेष्टितबाट उकासेर नेपाललार्इ भूपरिबेष्टित मुलुकमा परिणत उनैले गरेका हुन्। यद्यपि ओलीले चीनसँग गरेका सम्झौताको कार्यान्वयनमा उल्लेख्य प्रगति हुन सकेको छैन। तैपनि पहिलोपटक चिनियाँ रेललार्इ नेपाली भूमिसम्म जोड्ने कुरा ओलीको भ्रमणपछि जारी दस बुँदे सम्झौतामा उल्लेख थियो।
त्यतिबेला ओलीका सामु ठूला समस्या थिए। नेपाली कांग्रेस सशक्त प्रतिपक्षीमा थियो भने नेपालको आन्तरिक राजनीति अत्यन्त तरल थियो। मिलिजुली सरकार आफैँमा धरमर धरमर थियो। भारतको चर्को नाकाबन्दीको पीडाले राष्ट्र जर्जर अवस्थामा थियो। चीन भ्रमणमा ओली आउँदा भारतले नाकाबन्दी त हटाएको थियो तर तरार्इ क्षेत्रमा त्यसको असर बाँकी नै थियो। त्यस्तो नाजुक अवस्थामा पनि ओलीले चीनसँग ऐतिहासिक सम्झौता गरे।
यतिबेला परिस्थित बदलिएको छ। ओली दुर्इ तिहार्इ बहुमतका साथ शक्तिशाली प्रधानमन्त्री बनेका छन्। सबै प्रदेशमा उनको दल शक्तिशाली छ। राज्य संयन्त्रका कतिपय निकायहरु सोझै प्रधानमन्त्रीको मातहत ल्याइएका छन्। प्रतिपक्षीका रुपमा नेपाली कांग्रेस सानो परिधिमा खुम्चिएर रक्षात्मक बनेको छ। भारतीय प्रधानमन्त्री नरेन्द्र मोदीले पनि ओलीलार्इ सघाउने सार्वजनिक घोषणा गरिसकेका छन्। यस्तो अवस्थामा ओलीको आसन्न चीन भ्रमणलार्इ २७ महिना अगाडिको उनकै भ्रमणसँग तुलना गरेर हेरिनेछ। आम जनताले ओलीको यो चीन भ्रमणबाट धेरै कुराको अपेक्षा गरेका छन्। हो, यही जनचाहना अनुसार पहिलेकै हाराहारीमा आफ्नो चीन भ्रमणलार्इ उपलब्धिमुलक बनाएर शाख जोगाउनु नै ओलीको सबैभन्दा ठूलो चुनौति हो।
ओलीले फेरि पनि लम्बेतान बुँदाहरुमा चीनसँग नयाँ सम्झौता गर्नुपर्छ भन्ने होइन। कुनै पनि मुलुकका प्रधानमन्त्रीले छिमेकी मुलुकको भ्रमण गर्दा सधैँ सम्झौता गर्नैपर्छ भन्ने पनि छैन। तर चीनसँग पहिले गरेका सम्झौताको कार्यान्वयन गर्नका लागि केही प्रोटोकल हुनै पर्ने आवश्यकता छ। साथै चिनियाँ रेललार्इ नेपालसम्म लानका लागि ओलीको यो भ्रमणमा केही न केही काम हुनै पर्नेछ। चिनियाँ रेललार्इ नेपालसम्म पुर्याउने कुरा नेपाली राजनीतिमा ओलीको प्याटेन्ट जस्तै बनेको छ। चुनावभरि ओलीले चिनियाँ चरिचुच्चे रेल सुलुलु नेपाल आउने भन्दै सपना बाँडेका छन्। नेपाली जनताले ओलीका घोषणापत्रलार्इ सुरक्षित राखेका छन्। चुनावी नजितासँगै हौसिएर उनी चिनियाँ रेल ल्याउने बाटो हेर्न केरुङ पुगेको कुरा पनि जनताले थाहा पाएकै हुन्। यी सबै कुराको ख्याल गरेर ओलीले चिनियाँ रेललार्इ नेपालसम्म पुर्याउने आधार बनाउन केही न केही उपलब्धिमुलक काम गर्न आवश्यक छ। यो बीचमा नेपालमा चिनियाँ रेल पुर्याउने संभावनाको प्रारम्भिक अध्ययन गर्नका लागि तीनपटक चिनियाँ टोलीले नेपालको भ्रमण गरिसकेको छ। प्रारम्भिक प्रतिवेदन नेपाल सरकारलार्इ बुझाएको पनि छ। बाहिरबाट हेर्दा यो विषयमा चीनले नै घचघच्याइरहेको देखिन्छ। ओली चीन भ्रमणमा आउँदा रेलका विषयमा केकस्तो तयारीमा छन् र चीनसँग कसरी प्रस्तुत हुन्छन् भन्ने कुरा नै यो भ्रमणको केन्द्रबिन्दु हुनेछ।
ओलीको आसन्न चीन भ्रमणको सपिङ लिस्ट निकै लामो छ। नेपाल र चीन सम्बन्धमा ऐतिहासिक मानिएको तातोपानी नाका खुलाउने, चीनसँगको चुलिँदो व्यापार घाटा कम गर्ने, पश्चिम सेती र बुढी गण्डकी जस्ता ठूला जलविद्युत परियोजनामा कचपल्टिएको चिनियाँ लगानीलार्इ किनारा लगाउने, तेल भण्डारण परियोजना बनाउने, बेल्ट एण्ड रोड इनिसिएटिभ बीआरआर्इ अन्तर्गत नेपालले उपयुक्त परियोजना चीनसँग प्रस्ताव गर्ने, प्रारम्भिक सम्झौता भइसकेको उर्जा समन्वयको अन्तिम सम्झौता गर्ने, अन्तरदेशीय प्रसारण लाइनको डीपीआर तयार गर्ने, केही ठूला जलविद्युत आयोजना र सिचार्इ परियोजना बनाउने, चीनसँगका थप नाका खोलेर पूर्वाधार तयार गर्ने, सुख्खा बन्दरगाह बनाउने लगायतका कुरामा नेपालको चासो छ।
नेपालले आफ्नो स्वार्थ र चासोका विषयहरु उठाउँदा चीनको चासो पनि बुझ्नुपर्छ । विशेष गरी चीनले नेपाल समक्ष उठाउँदै आएको कुरा तिब्बतको सुरक्षा चासोको विषय हो। यो अत्यन्त संवेदनशील विषय पनि हो। नेपालले चीनको यो संवेदनशीलता बुझ्नुपर्छ र भरपर्दो सम्बोधन पनि गर्नुपर्छ। नेपालमा पश्चिमा राष्ट्रहरुको स्वार्थका कारण कतै मानव अधिकारका नाममा त कतै गैर सरकारी संस्थाका नाममा चीन विरोधी क्रियाकलाप भइरहेको चीनले औँल्याउँदै आएको छ। गत बैशाखमा परराष्ट्रमन्त्री प्रदीप ज्ञवाली चीन भ्रमणमा आउँदा बेइजिङमा चाइना रिफर्म फोरमले आयोजना गरेको कार्यक्रममा एकजना चिनियाँ थिङ्कट्याङ्कले नेपालका कतिपय गैर सरकारी संस्थाले चीन विरोधी कार्य गरिरहेको औँल्याएका थिए।
झलनाथ खनाल प्रधानमन्त्री भएको बेला तिब्बतबाट अनधिकृत रुपमा नेपाल पसेका केही तिब्बतीहरु प्रकाउ परेका थिए। ती तिब्बती नागरिकहरु तिब्बतबाट भागेर नेपाल प्रवेश गरी पृथकतावादी समूहमा संलग्न हुँदै थिए। उनीहरुको साथबाट अमेरिकी राहदानी बरामद भयो। अन्तर्राष्ट्रिय शक्तिकेन्द्रहरु नेपालको भूमिलार्इ चीन विरोधी गतिविधिमा कसरी प्रयोग गर्दै आएका छन् भन्ने यो एउटा उदाहरण मात्र हो। यस्ता संवेदनशील विषयहरु तातोपानी नाकाको पुननिर्माण र अन्य नाका खोल्ने विषयसँग गाँसिएका छन्। तसर्थ नेपालले चीनको हितमा होइन नेपालकै हितका लागि नेपालमा हुने सूक्ष्म चीन विरोधी गतिविधिलार्इ इमानदार भएर नियन्त्रण गर्नुपर्छ।
नेपालले वार्षिक ठूलो मात्रामा चीनसँग व्यापार घाटा बेहोर्दै आएको छ। चीनले ८ हजारभन्दा बढी नेपाली उत्पादनमा सून्य भन्सारदर तोकेको छ। तर यसको कार्यान्वयन सून्य प्राय छ। यो विषयमा नेपालले सशक्त कुरा उठाउने र नेपाली उत्पादनलार्इ सहज रुपमा चीन निर्यात गर्न सक्ने व्यवस्था गर्नुपर्छ। कहिले प्याकेजिङको नाममा त कहिले लेबलिङको नाममा चीनले यो सुविधा कार्यान्वयन गर्न आलटाल गरिरहेको छ। उदाहरणका लागि सून्य भन्सार सुविधामा नेपालबाट चीन आउने सामग्रीमा कफी पनि पर्दछ। तर कुनै पनि चिनियाँ सरकारी डकुमेन्टमा यो कुरा उल्लेख छैन। तसर्थ नेपालबाट कफी ल्याउन चाहने चिनियाँ व्यापारीहरु अलमलमा परेका छन्।
व्यापार घाटालार्इ पुर्ताल गर्ने नेपालको अर्को विकल्प पर्यटन हो। अहिले चीनबाट नेपाल भ्रमण गर्ने चिनियाँ पर्यटकको संख्या क्रमश: वृद्धि हुँदै आएको छ। नेपालको अध्यागमन विभागले सन् २०१८ को पहिलो चार महिनामा मात्र ५३ हजार ३ सय २२ चिनियाँ पर्यटकले नेपाल भ्रमण गरेको बताएको छ। यी चिनियाँ पर्यटकले नेपाल भ्रमण गर्दा नि:शुल्क भिसा प्राप्त गरेका हुन्। यदि उनीहरुले भिसा शुल्क तिरेका भए नेपालले १ अर्ब १७ करोड ३० लाख ८४ हजार रुपैयाँ प्राप्त गर्ने थियो। यही हिसाबले चिनियाँ पर्यटकबाट नेपाल सरकारले चालु वर्ष सन् २०१८ मा मात्र लगभग साढे तीन अर्ब राजस्व गुमाउने छ। अढाइ वर्ष अगाडि तत्कालीन परराष्ट्रमन्त्री कलम थापाको चीन भ्रमणको समयमा चिनियाँ पर्यटकलार्इ नेपाल भ्रमणका लागि नि:शुल्क भिसा दिने घोषणा भएको थियो। कुनै पनि सुविधा दुवै देशका नागरिकले समान रुपमा प्राप्त गर्नु पर्ने हो। तर, हरेक नेपाली पर्यटकले चीनमा आउँदा अनिवार्य भिसा शुल्क तिर्नुपर्छ। यसर्थ यो नेपालले तत्कालीन अवस्थामा गरेको अपरिपक्व निर्णय थियो। अब कि त चीनसँग नेपाली पर्यटकले पनि नि:शुल्क भिसा पाउने व्यवस्था नेपालले गराउनु पर्छ कि चिनियाँ पर्यटकलार्इ दिइएको नि:शुल्क भिसाको सुविधा खारेज गरेर शुल्क असुल्ने प्रावधान लागू गर्नुपर्छ।
रेल बाहेक उल्लिखित विषय नियमित र स्वाभाविक हुन्। ओलीको चीन भ्रमणको सपिङ लिस्टमा रेल कहाँनेर छ भन्ने कुराले भ्रमण सफलताको मापन गर्नेछ।
साभारः कान्तिपुर दैनिक। २०७५ असार २ (२०१८ जुन १६) शनिबार
