छाङ आनमा चामल माग्ने तुङ फाङ शो सम्बन्धी कथा
        चीनमा तुङ फाङ शो भन्ने मानिसको नाम एकदमै चर्चित छ। बुद्धिमान तुङ फाङ शोको कथा चिनियाँहरुमाझ प्रचलित छ।

           तुङ फाङ शो नामक व्यक्ति ईसा पूर्व तेस्रो शताब्दीमा हान् वं‍शकालका एकजना बुद्धिजीवि थिए। हास्यात्मक लेख लेख्न उनी निकै सिपालु थिए। शुरुमा तुङ फाङ शो राजधानी छाङ आनमा निम्न तहका एकजना अधिकारी थिए। त्यस बेला राजदराबारका लागि घोडा पाल्ने र हेर्नेहरु सबै बाम-पुड्केहरु थिए। ती बाम-पुड्केहरु निम्न दर्जाका अधिकारी भएर पनि बारम्बार राजाको नजिक हुन सकेका थिए। तुङ फाङ शोले उच्च ओहदामा बस्नपाउनका लागि सम्राटको ध्यानाकर्षण गर्दै एक मन्तव्य गरेका थिए।

           एक दिनको कुरा थियो, तुङ फाङ शोले घोडा पाल्ने एकजना बाम-पुड्केलाई भनेः "हालै सम्राटले भनेः तिमीहरु एकदमै पुड्का भएकाले खेतीपाती गर्न अरुभन्दा बलवान नभएका, सेनामा भर्ना भएर युद्ध गर्न पनि विजय पाउन नसकेका, स्थानीय अधिकारी भएर पनि शासन व्यवस्था सञ्चालन गर्न नसकेका र मुलुकको धन-सम्पतिको खर्च मात्र गरेकाले सारा मुलुकका बाम-पुड्केहरुलाई मारिदिने सम्राटको विचार छ।"

           त्यो बाम-पुड्के यो कुरा सुनेर डरले डाँको छोडेर रुन थाल्यो।

           त्यो देखेर तुङ फाङ शोले भनेः"मैले तिमीहरुका लागि एउटा उपाय खोजेको छु।"

           बाम-पुड्केले निकै प्रभावित भएर के उपाय हो भनेर सोध्यो। तुङ फाङ शोले भनेः"तिमीले सबै पुड्केहरुलाई एकजुट गरेर सम्राटलाई देख्ने बित्तिकै नउठिकनै ढोक्नुपर्छ र तिमिहरु यति होचा भएकोमा क्षमा माग्न सम्राटलाई विनम्रताका साथ अनुरोध गर्नुपर्छ।"

           नभन्दै सबै पुड्केहरुले सम्राट बाहिर आउँदा आफूहरु पुड्को भएकोमा क्षमा गर्न अनुरोध गर्दै सम्राटलाई ढोगे। यसो गर्नुको कारण के हो भनेर सम्राटले सोधे। "सम्राटले हामीलाई मारिदिने कुरा तुङ फाङ शोले हामीलाई बताएका थिए।"

           सम्राटले तुङ फाङ शोलाई बोलाएर सोधेः किन झुठो कुरा बताएर अरुलाई छकाइदिएको? तुङ फाङ शोले भनेः"मलाई अवश्य नै मृत्यु दण्ड दिइने सम्भावना छ, म प्रत्यक्ष रुपमा भन्छु। ती पुड्केहरुको कद एक मिटर पनि नपुगेको तर खानाका लागि एक महिनामा उनीहरुलाई एक बोरा चामल र दुइ सय मुद्राको बेन्सन दिने गरिएको छ। म लगभग दुइ मिटर अग्लो छु र एक महिनामा मेरो बेन्सन पनि एक बोरा चामल र दुइ सय मुद्रा छ। यसरी ती पुड्केहरुले एकदमै टन्न खानपाएका छन तर म भने भोकमरीमा परेको छु। यो उचित होइन। सम्राटको विचारमा मेरो कुरा ठीक छ भने यो निधोलाई सच्याउनुहोस्।

           सम्राटले तुङ फाङ शोको कुरा सुनेर खित्का छोडेर हाँसे। तर तुङ फाङ शोको उद्देश्य पूरा भयो। त्यस बेलादेखि सम्राटले तुङ फाङ शोलाई आफ्नो अंगरक्षक बनाए। यो नै"छाङ आनमा चामल माग्ने"कथा हो।

           तुङ फाङ शो सम्बन्धी कथा धेरै छन। गृष्म ऋतुको एक दिन तुङ फाङ शो र भाइ-भारादारहरु काममा व्यस्त भैरहेको बेला सम्राटका नोकरहरुले घ्याम्पामा राखिएको मांस परिकारहरु सम्राटले आफूहरुलाई दिएको हो भनेर लगे। सामान्य अवस्थामा सम्राटको हुकुम-पत्र सुनाएपछि मात्र मानिसहरु ती परिकारहरु लिन पाउँछन। तर त्यस बेला तुङ फाङ शोले सम्राटको हुकुम-पत्र सुनाउँदा नसुनाउँदै तरबार लिएर एक टुक्रा मासु काटेर आफ्नो घरमा लगेका थिए। त्यो देखेर अरु भाइ-भारादारहरु निकै जिल्ल परे। पछि गएर कुनै व्यक्तिले सम्राटको सम्मान नगरेको भनेर तुङ फाङ शोमाथि दोषारोपण गरेको थियो। त्यसै कारण सम्राटले तुङ फाङ शोलाई भेट गर्न भनी बोलाए र आफ्नो क्रियाकलाप बारे व्याख्या गर्न आदेश दिए। तर तुङ फाङ शोले अलिकति पनि नहतारिएर जवाफ दिएः"त्यो मासु सम्राटद्बारा हामीलाई दिइएको हो, हुकुम-पत्र सुनाउनु त समयको कुरो हो। हुकुम-पत्र सुनाउनुअघि मैले मासु काटेर घरमै लगेकोमा मेरो शुर्‍याइँ देखाइएको थियो, मैले आफ्ना लागि मासु काटेको त हुँ, तर त्यो एउटा सानो टुक्रा मात्र हो। यसबाट मेरो सच्चरित्रता पनि देखिएको छ। मैले आफ्ना आमा-बाबुलाई मासुको स्वाद चखाउनका लागि मासु काटेर घरमा लगेको हुँ। यो बृद्धहरुप्रति आदरको प्रतीक हो। यसै कारण सम्राटले किन मलाई सजाय दिने?" सम्राटले यो कुरा सुनेर केही पनि नबोलिकन हाँसे मात्र।