सुङ्ग युको कथा: "छिमेकी केटीले भित्ताबाट च्याउने"
  चीनको प्राचीन साहित्त्यिक इतिहासमा एकजना प्रख्यात लेखक थिए। उनको नाउँ सुङ्ग यु थियो। किम्बदन्ती अनुसार, उनि एकदमै सुन्दर पुरुष थिए। सुङ्ग यु र चीनका प्राचीन नामी कवि छ्यु युआन एउटै युगका मानिस थिए। कवि छ्यु युआनले"छु छ" नामक कविताजस्तै एक किसिमको साहित्त्यिक सिर्जना गरेका थिए। यस किसिमको रचनामा शब्द र वाक्य निकै मिलेको हुनुपर्थ्यो र त्यसका साथसाथै बढी उपमा,तुलना र अर्थालङ्कारका तरिका अपनाउनुपर्थ्यो। कवि छ्यु युआनको स्वर्गारोहणपछि सुङ्ग यु उपर्युक्त किसिमको साहित्त्यिक रचना शैलीको बिंडो थाप्ने एकजना प्रमुख साहित्यकार थिए। उनको नाउँबाट लेखिएको"तङ्ग थु च महिलालाई मन पराउँछ"शिर्षकको एउटा कविता-संग्रहमा संग्रहित एउटा लेखबाट उनिसित सम्बन्धित"छिमेकी केटीले भित्ताबाट च्याउने"शिर्षकको एउटा रमाइलो कथा सुनाइएको देखिन्छ।

       उक्त कथाका अनुसार, सुङ्ग यु र तङ्ग थु च दुबै "छु" राज-वंशका मन्त्रीहरु थिए र उनीहरु दुबै राजासित नजिक थिए। तर तङ्ग थु चले सुङ्ग युको ज्ञान र विवेकशीलतामाथि ईर्षा गरेकाले मौका छोपेर राजाका सामु सुङ्ग युमाथि हिलो छ्याप्दै नराम्रो कुरा गरे। एक पटकको कुरा थियो-तङ्ग थु चले राजालाई भने: श्री सुङ्गको अनुहार सुन्दर र उनको ज्ञानको भण्डार अनि विवेकशीलता उल्लेख्य भएका मात्र नभई उनी केटी र सुन्दरी महिलालाई पनि मन पराउँछन् रे। त्यसैले हजूरबाट हजूरको सहयोगका लागि उनलाई आफ्नो दरबारमा नपसाइबक्सनु नै बेस हुन्छ। किनकि दरवारमा त्यति धेरै सुन्दरी रानीहरु होइबक्सन्छ। सुङ्ग युलाई रानीहरुले देखेको खण्डमा पछि नराम्रो कुरा आउनसक्छ।

       राजाबाट प्रमाण प्राप्त गर्नका लागि मन्त्री सुङ्ग युलाई बोलाइबक्सेको थियो। श्री सुङ्गले यस सम्बन्धी प्रश्नको जवाफ दिंदै राजालाई भनेः"मेरो अनुहार साँच्चिनै सुन्दर छ। तर यो मेरा बाबु-आमाले दिनुभएको हो। मेरो ज्ञान र बुद्धिको भण्डार साँच्चिनै भरि छ। त्यो त मैले मेहनत गरेर प्राप्त गरेको हुँ। सुन्दरी केटी वा महिलाहरुलाई मन पराउँदैआएको भन्ने कुरा ममाथि हिलो छ्याप्ने प्रयास पटक्कै होइन।"

        "यसको कुनै प्रमाण छ" राजाबाट हुकुम भयो।

        मन्त्री सुङ्ग युले जवाफ दिएः सुन्दरी केटीहरुको दृष्टिबाट हेर्दा संसारमै "छु" राज्य प्रख्यात छ रे। "छु"राज्यमा सुन्दरी केटीहरु बढी हुने ठाउँ "छन्ली"नामक ठाउँ अर्थात् मेरो जन्मथलो हो । "छन्ली"की सबैभन्दा प्रख्यात सुन्दरी केटी मेरो छिमेकी घरकी छोरी हुन। यदि सुन्दरी केटी एक सेन्टीमिटर बढ्ने हो भने उ निकै अग्ली हुन्छे र एक सेन्टीमिटर कम हुने हो भने निकै होची हुन्छे। सेतो पाउडर लगाउने हो भने उ निकै सेती हुन्छे र लाली लगाउने हो भने निकै राती देखिन्छे। उसका दाँत र कपाल मात्र नभई हात र खुट्टा पनि एकदमै सुन्दर छन। उसको मुसुमुसु हाँसिरहेको अनुहार देख्नेबित्तिकै कुमार केटाहरुलाई मात लाग्छ। त्यस्ती ती सुन्दरी केटी सधैं हाम्रा घर बीचको भित्ताका प्वालबाट मलाई नियालेर हर्नेगर्थिन। तीनको त्यो व्यवहारले तीन वर्षभन्दा बढी समयपछि पनि मलाई कुनै असर पार्न सकेन। सुन्दरी केटी वा महिलाहरुलाई मन पराउँछ भनेर ममाथि कहाँ हिलो छ्यापिएको छ र ? वास्तवमा श्री तङ्ग थु नै केटी वा महिलाहरुलाई बढी मन पराउने मानिस हुन रे।

        त्यस बेला राजाबाट अझै पनि प्रमाणका लागि हुकुम भयो। श्री सुङ्ग युले भनेः श्री तङ्ग थुकी स्वास्नी कुरुप नभए पनि साँच्चि नै सुन्दरी छैनन। तर श्री तुङ्ग थुले उनलाई देख्नेबित्तिकै मन पराए रे। त्यति मात्र नभई उनले तीनबाट पाँचवटा छोरा-छोरी पनि जन्माए। यस्तो कुरा सुनेर राजा अक्क न बक्क भए। त्यस बेलादेखि"छिमेकी केटीले भित्ताबाट चियाउने"नामक यो कथा मानिहरुको जिब्रोमा झुण्डिएको छ।

        श्री सुङ्ग युको जीवन सम्बन्धी लेखहरु एकदमै थोरै भए पनि कवि छ्यु युआनको बिंडो थाप्ने प्रमुख व्यक्तिको हैसियतले चीनको पछिल्लो युगका साहित्यहरुमाथि उनले निकै ठूलो प्रभाव पारेका थिए। सुङ्ग युले दर्जनौं कृत्तिहरु छाडेर गएका छन। तिनमध्ये "काउ थाङ्ग फु"नामक कवितारुपी लेख र"देवी"नामक कवितारुपी लेख निकै प्रसिद्ध छन्। ती लेखहरुमा लेखकले प्रशस्त विचार गर्ने र पौराणिक कथा सुनाउने तरिकामार्फत महिलाहरुका भावना,सिद्धान्त र जीउ-डालबारे चित्रण गरेका छन। यस शैलीले त्यसपछिको युगका यस्तै किसिमका साहित्यमाथि असर पारेको देखिन्छ। जस्तै प्रसिद्ध लेखक छाउ चको "लोशन फु"नामक लेख,सेलिङ्गयुनको "च्याङ्ग फै रानी"नामक लेख र स्मास्याङ्गरुको"सुन्दरी भएकी"नामक लेख आदि-आदि लेखहरुमा स्वच्छ र उच्च भावनायुक्त एकेक महिलाको चित्रण गरिएको छ। वास्तवमा तिनीहरुमार्फत स्वयम् लेखकका राजनैतिक सिद्धान्त र मानव जातिको भावना उनिहरुका रचनाहरुमा अभिव्यक्त भएको देखिन्छ। निसन्देह त्यसमा नकारात्मक कुरा पनि थियो। जस्तो त्यस बेलादेखि "नान छाउ" नामक राज-वंशमा दरबारको गुणगान गाउने कविता र अत्यधिक प्रेमभाव प्रदर्शन गर्ने कविताको शैलीले मानिसहरुलाई कुबाटोतर्फ डोर्‍याएको देखिन्थ्यो।