शङ्ग लिनसँग अन्तर्वार्ता लिने समय सन् 2014 को चिनियाँ वसन्त चाड तयारी समय थियो। वरिपरि सुखमय र खुशीयाली वातावरणमा बसेर पहिला यसैगरी विद्यार्थीहरुसँग चिनियाँ वसन्त चाडको पनि तयारी गर्ने चलन भएको शङ्ग लिनले सम्झना गर्नुभयो।
"गत वर्ष हामी दश जनाले चिनियाँ वसन्त चाड मनाउने समारोहको आयोजना गर्यौँ। शिक्षकहरुको सिकाइमा विद्यार्थीहरुले विविध कार्यक्रम देखाउनुका साथै मःमःचा पनि बनाएका थियौँ। विद्यार्थीहरुले दुइ टोली बनाएर मःमःचा बनाउने प्रतियोगिता गरेका थिए। हामीले केही खेलको पनि तयारी गर्यौँ। उदाहरणका लागि चपस्टिकद्बारा टेबल टेनिस बल, बदाम र आलु आदि सामग्री टिप्ने खेल समावेश थिए। शिक्षकले वायाँ हात र विद्यार्थीहरुले दायाँ हात प्रयोग गरेर खेलमा भाग लिएका थिए। अन्त्यमा विद्यार्थीहरु विजय भएको याद मलाई अझै ताजा छ।"
तत्कालीन रमाइलो विषय सम्झदा शङ्ग लिनलाई अहिले हाँस उठ्छ। उहाँले भनेका विद्यार्थीहरु नेपालमा स्वयम सेवक चिनियाँ शिक्षकहरुले पढाएका नेपाली विद्यार्थी हुन्। पहिला ह पै प्रान्तीय विश्वविद्यालयमा विदेशका लागि चिनियाँ भाषा पढेको विषयमा चिनियाँ भाषा स्वयंसेवक शिक्षक कार्यक्रम सार्वजनिक गर्दै आवेदन खुलाएको थियो। उहाँले आफ्नो नाम पनि दर्ता गर्नुभयो। उहाँलाई स्वयंसेवक बनाएर विश्वविद्यालयले नेपाल पठाएको थियो। उहाँले भक्तपुरमा तीन स्कूलका लगभग तीन सय पचास जना विद्यार्थीको जिम्मेवार लिनुभयो। आफ्नो अनुमानभन्दा त्यहाँ कति राम्रो हुनुका साथै वातावरण सुन्दर र मान्छे पनि मैत्रीपूर्ण भएको उहाँले अनुभव गर्नुभयो। हरेक दिन विद्यार्थीलाई पढाएर थकाइ लागे पनि विद्यार्थीहरुसँग घुलमिल हुँदा उहाँलाई सधैँ नै खुशी लाग्यो। उहाँका अधिकांश विद्यार्थीहरु पाँचौँ, छैटौँ र सातौँ कक्षामा पढ्ने चकचके र मायालु विद्यार्थी थिए। विद्यार्थीहरुले शङ्ग लिनलाई दाजुजस्तै मानेर एउटा शिक्षकका रुपमा मन पराउनुका साथै उहाँले विविध कार्यक्रममार्फत विद्यार्थीलाई प्रेरित गर्नुथियो। उहाँ भन्नुहुन्छ "हामीले विद्यार्थीलाई चिनियाँ दुतावासद्बारा वा हामी आफूद्बारा आयोजित विविध कार्यक्रम र समारोहमा संग्लन हुन प्रेरित गर्छौं। राम्ररी सिक्ने विद्यार्थीलाई पनि सधैँ प्रेरणा थपिएको छ। विद्यार्थीहरु चिनियाँ भाषा सिक्न अत्यधिक मन पराउँछन्।"
नेपालका लागि चिनियाँ दुतावासद्बारा आयोजित कला प्रतियोगितामा उहाँका विद्यार्थीहरुले सहभागी भएर तेस्रो पुरस्कार पाउँदा उहाँलाई गौरव लाग्यो। धेरै विद्यार्थीहरु टाढा बस्ने भए पनि हरेक दिन विद्यालयमा अबेलासम्म बसेर अभ्यास गरे पनि कुनै गुनासो गरेका थिएनन्। चिनियाँ शिक्षक, नेपाली शिक्षक र विद्यार्थीहरुले सँगसँगै प्रयास गर्न कामलाई उहाँलाई गहिरो छाप पारेको छ।
एक वर्षको कार्यावधि पूरा गरेर शङ्ग लिनले निरन्तर अर्को वर्ष पनि स्वयंसेवकको रुपमा निरन्तरता दिन इच्छा व्यक्त गर्नुभयो। उहाँ त दुई वर्षभन्दा पनि बढीसमय स्वयंसेवकको रुपमा काम गर्न चाहनु हुन्थ्यो। तर समयले मान्छेको इच्छाबमोजिम पर्खदैन। सन् 2013 को अप्रिलमा शङ्ग लिनले आफ्ना मायालु विद्यार्थीलाई छोडेर चीन फर्कनु पर्ने भयो। नेपाल छोड्नु अगाडी स्कूल र विद्यार्थीहरुले उहाँका लागि एउटा विदाई समारोहको आयोजना गरेका थिए।
" मैले सिकाएका तीन स्कूलहरुमध्ये एउटा स्कूलका विद्यार्थीहरुले विशेषगरी मेरा लागि एउटा विदाई समारोहको आयोजना गरेका थिए। उक्त स्कूलमा विदेशका लागि आयोजित पहिलो विदाई समारोह थियो। उनीहरुले मलाई गरेको सम्मान र माया देखेर म कति सौभाग्यशाली रहेछु भन्ने लाग्यो।"
विदाई समारोह सम्झदा अहिले पनि शङ्गलिनका आँखामा आँशु टप्किन्छ। उहाँ भक्कानिनु हुन्छ। आफ्नो शान्त छापलाई कायम राख्नका लागि विदाई समारोहमा नरोइकन बस्न उहाँलाई निकै कठिन भएको थियो। बिदाई समारोहमा नरुनु भएका उहाँ अहिले हरेक पलमा ती विद्यार्थीहरु सम्झेर रुने गर्नुहुन्छ।
दुइ वर्षको स्वयंसेवक शिक्षकको जीवनले शङ्ग लिनलाई धेरै सुन्दर याद दिएको छ। जसले आफ्ना दुइटा सपना साकार भएको उहाँ बताउनुहुन्छ "विद्यालयमा पढेको बेलामा मैले एउटा पत्रिकामा विदेशका लागि चिनियाँ भाषाको जानकारी थाहा पाएँ। मेरो विचारमा मेरो अंग्रेजी भाषा राम्रो छ। चिनियाँ भाषालाई मन पराउँछु। साथै विभिन्न मुलुकमा बसेका हुनाले विदेशीलाई चिनियाँ भाषा सिकाउनु मेरो पहिरो सपना थियो। दोस्रो विभिन्न क्षेत्रको भ्रमण गर्ने मेरो सपना थियो। विश्वविद्यालयबाट स्नातक हुनवित्तिकै मेरा दुईटा सपनाको साकार भएका छन्।"
अन्त्यमा आफ्ना नेपाली विद्यार्थीलाई केही सन्देश छ कि भन्दा उहाँले लामो समयसम्म सोच्नुभयो। अन्तमा उहाँले सबैभन्दा सजिलो र सबैभन्दा गहिरो भावना भएको नेपाली वाक्य बोल्नुभयो "नमस्ते। म तिमीलाई धेरै माया गर्छु।"
