चीन र नेपाल छिमेकी मुलुक हुन्। तर जसरी थौरै नेपालीलाई मात्र चिनियाँ आउँछ त्यसैगरी थौरै चिनियाँलाई मात्र नेपाली भाषा आउँछ। युवा शिक्षक वाङ्ग जी हाउ त्यस थौरै चिनियाँमध्येका एक हुन्। सन् 2009 मा चिनियाँ कम्युनिकेशन विश्वविद्यालयमा विदेशी भाषा अध्ययन गर्न प्रवेश गरेसँगै उनले पहिलो पटक नेपालको बारेमा थाहा पाएका थिए। त्यसपश्चात् त्यो दक्षिण एशियाली क्षेत्रमा रहेको लामो इतिहास बोकेको र रहस्यमय मुलुकले उनलाई गहन रुपमा आकर्षित पारेको छ।
वाङ्ग जी हाउको नेपाली नाम राजकुमार हो। उनी चीनको उत्तर पूर्वी भागबाट आएका हुन्। उनको छालाको रङ्ग अलिकति कालो छ र उनको कपाल प्राकृतिक रुपमा घुम्रिएको छ। विश्वविद्यालयमा नेपाली भाषाको पढाइअवधिमा सहपाठीले उनलाई "नेपाली दाजु" भन्ने गरेका थिए। सन् 2011 मा उनीलगायत उनका अरु तीनजना सहपाठीहरुले सँगसँगै नेपालको विश्वविद्यालयमा एक वर्षको पढाइ गरेका थिए। यो नै उनी नेपाल गएको पहिलो पटक हो र पहिलो विदेश भ्रमण पनि। त्यस बेलाको सम्झना गर्दै उनले भने- त्यस बेला धेरै खुसी लाग्यो। सबै विदेशी भाषा सिकेका मानिसले यस्तो भावना लिएको हुन्छ भन्नेमा मलाई विश्वास छ। उनीहरूलाई पनि धेरै खुशी लाग्ने छ। भाषाको माध्यमबाट अपरिचित स्थानमा केही मानिसलाई चिन्नसकिन्छ। केहीसँग कुरा गर्नसकिन्छ। त्यो क्षण धेरै रमाइलो हुन्छ।
नेपालमा पढेको बेला धेरै कठिनाईहरू थिए। तर धेरै सम्झनालायकका मीठा कुराहरू पनि छन्। नेपालीहरु प्राकृतिक रुपमा उत्साही र इमानदार हुन्छन्। ती कुरा पनि उनलाई सुखद लागेको छ। एक पटक राजकुमारले एटिएमबाट पैसा निकाल्दा मेसिनबाट सफलतापूर्वक पैसा निक्लेको देखाएता पनि पैसा भने निस्केको थिएन। त्यसपछि उनले तुरुन्तै स्थानीय बैङ्कमा सम्पर्क गरेर सहयोग खोजे। तर बैङ्कमा सो घटनाको बेलीबिस्तार लाउनलाई आवश्यक विषेश शब्द भने आउँदैनथ्यो, उनलाई। समस्या आइलागेको थियो। त्यस बेलामा उनले एक नेपाली साथीलाई सहयोगको लागि आग्रह गरे। अनि नेपाली साथी र बैङ्क बीचको कुराकानीपछि बैङ्कले राजकुमारलाई एक हप्तापछि मात्र पैसा पाउनसकिने बतायो। तर राजकुमार हप्तादिनसम्म कुर्न सक्दैन थिए। उनी आफ्नो देश फर्कनुपर्ने थियो। त्यस क्रममा नेपाली साथीले बैङ्कलाई एउटा प्रस्ताव राखे। उनको प्रस्ताव तत्काल उनले राजकुमारलाई पैसा दिने र एक हप्तापछि बैङ्कले उनलाई पैसा दिने। तर बैङ्कले उनको सुझावलाई अस्वीकार गर्यो। ती नेपाली साथीको सो सहयोगको भावनाले राजकुमारको मन तरङ्गीत भयो, उनलाई धेरै खुशी लाग्यो।
म धेरै धेरै नै खुशी भएको थिएँ। एकदम खुशी लाग्यो। उ मेरो सामान्य साथी मात्र हो। तर उसले त्यस्तो सुझाव राख्यो। म द्रवीभूत भएँ।
नेपाल बसाइको अवधिमा राजकुमार विश्वविद्यालयको छात्राबासमा बसेका थिए। छात्राबासको सञ्चालकका एक छोरा थिए। सामान्यतया राजकुमार तथा अरु सहपाठीहरुको ती सञ्चालकका छोरासँग त्यति सम्पर्क थिएन। तर उनीहरु चीन फर्किनु एक दिनअघि सञ्चालकका छोराले उनीहरू चारै जनालाई केक बाँडेका थिए। त्यो दिन ती बालकको जन्मदिन रहेछ। बालकले उनीहरुसँग आफ्नो जन्मदिनको केक खान बोलाएको थियो।
हामीलाई यस घटनाले पनि छोयो। किनकि सामान्यतः हामी र उबीचको आदान प्रदान निकै कम थियो। जन्मदिनको केक उनका लागि धेरै बहुमुल्य उपहार हो। उनले त्यस्तो बहुमुल्य उपहार वरिपरिको मानिससँग शेयर गरे। त्यस कुराले हामीलाई धेरै खुशी बनायो।
त्यस किसिमका घतलाग्दा कुराहरुले राजकुमारको मनलाई पटक पटक जितेको छ। नेपाल बसाइको 365 दिनमा उनले प्राप्त गरेको विभिन्न कुराहरूले उनको जीवनमा महत्वपूर्ण भूमिका खेलेको छ।
स्नातकपछि धेरैजसो सहपाठीहरुले भविष्यमा उच्च प्रगति हुने नदेखेर नेपाली भाषा छोडेका छन्। तर राजकुमारले नेपाली भाषा र संस्कृतिप्रतिको मायालाई कायम राखेका छन्। अन्तमा, उनी धेरै प्रयासपछि एक विश्वविद्यालयको शिक्षक बनेका छन्। विद्यार्थीहरुलाई नेपाली भाषा तथा संस्कृति पढाउने र विद्यार्थीहरुले पनि नेपाली भाषा तथा संस्कृतिलाई मन पराउने छन् भन्ने राजकुमारको आशा छ। यी युवा शिक्षकले धैर्यपूर्वक तथा रमाइलो तरिकाबाट पढाउँदै धेरै विद्यार्थीलाई आकर्षित गरेका छन्। उनका विद्यार्थीमध्येकी एक स्यु यीङ्ग नीलाई नेपाल नामको रहस्यमय मुलुकबारे जानकारी लिने ईच्छा जागेको छ।
शिक्षकले हामीलाई नेपाली चिया बनाउने तरीका सिकाउनु भएको छ। हामी सँगसँगै गएर आवश्यक सामान किन्यौ र पछि उहाँले दुधचिया बनाउन सिकाउनु भयो। उहाँले हाम्रो क्लासरुममा दुधचिया दिवसको आयोजना गर्नुभएको छ। विश्वविद्यालयका धेरै शिक्षक-शिक्षिका पनि उक्त दिवसमा सहभागि भएका थिए।
राजकुमारले शिक्षक भएको पहिलो वर्षमा नै उक्त किसिमका धेरै रमाइला कार्यक्रमहरू पाठ्यक्रममा नै राख्नुभएको छ। उनको प्रयासमा नेपाली भाषा नै विद्यार्थीहरूलाई सबैभन्दा मनपर्ने विषय बनेको छ। उनको प्रयासमा विद्यार्थीहरुलाई नेपाली भाषा बोल्न गर्व लागेको छ। उनको प्रयासमा अझ धेरै मानिस तथा विद्यार्थीहरुले त्यस सुन्दर र रहस्यमय मुलुकमा जाने इच्छा राखेका छन्।
