तिब्बती भाषामा ताललाई छो भनिन्छ।
चीनको तिब्बत स्वायत्त प्रदेशमा
ठूला र साना गरी जम्मा एक हजार
पाँच सय भन्दा बढी तालहरु छन्। ती
तालहरुको कूल क्षेत्रफल दुइ सय
चालीस वर्गकिलोमिटर भन्दा बढी छ
जुन चीनका सबै तालहरुको कूल
क्षेत्रफलको एक तिहाइ हो।
टारभूमिमा पर्ने तालहरुको
क्षेत्रफल निकै बढी छ र तीनको
गहिराइ पनि धेरै छ। ती तालहरुमा
प्रशस्त जल स्रोत विद्यमान छ।
तिब्बतको सबैभन्दा ठूलो ताल नामुछो ताल हो। तिब्बती भाषामा
नामुछो भनेको आकाशे ताल वा दवाउको
ताल हो। त्यो तिब्बती बौद्ध धर्मको
प्रसिद्ध पवित्र स्थल हो। नामुछो
ताल तिब्बतको सदरमुकाम ल्हासा
शहरको तांग स्युंग जिल्ला र नाछ्यु
क्षेत्रको पान्क जिल्लाको बीचमा
पर्दछ। नामुछो तालको दक्षिण-पूर्वी
भागमा वर्षभरि हिउँले ढाकिने
न्यान् छिंग थाँकुरा पहाडको
प्रमुख चुचुरो उभिन्छ भने उत्तरी
भागमा टारभूमिका पर्वत श्रृंखलाहरु
रहेका छन्। फराकिलो घाँसे
मैदानद्बारा नामुछो ताललाई घेरिएको
छ। यसरी यो ताल तिब्बतको उत्तरी
क्षेत्रको घाँसे मैदानमा कुँदिएको
ठूलो ऐना जस्तो देखिन्छ। निलो-निलो
आकाश, हरियो ताल, सेता-सेता हिम
शिखरहरु, हरियो घाँस र रंगी-विरंगी
फूलहरुको सम्मिश्रणले सुन्दर
प्राकृतिक चित्र कोरेकोजस्तो
देखिन्छ।