CRI
आदिकालमा अन्तरिक्ष र भुइँसँग
जोडिएका कारण तीनका बीचमा खाली
ठाउँ थिएन। पृथ्वी एउटा अण्डा
जस्तै भित्र अँध्यारो थियो। यसमा
पूर्व, पश्चिमी, दक्षिण र उत्तर
दिशा, माथि, तल र बायाँ, दायाँ
छुट्याउन सकिंदैनथ्यो। तर त्यस
अण्डामा एकजना महान बशादुर
सुतिरहेको थियो। त्यसको नाम
फाङ्ग कु थियो। अण्डामा
सुतिरहेको त्यो बहादुर फाङ्ग कु
अठार हजार वर्षपछि निद्राबाट
ब्यूँझ्यो। आफ्ना आँखा खोलेर
हेर्दा उसले जताततै अँध्यारो
देख्यो र गर्मी अनुभव गर्यो।
सास फेर्न पनि गाह्रो भएको
अनुभव भयो उसलाई। उसले
उभिनखोज्दा अण्डाको बोक्राले
उसलाई बेस्सरी छोपेको पायो।
आफ्ना हात-खुट्टा चलाउन पनि
उसलाई गाह्रो भयो। उसलाई रिस
उठ्यो। त्यसपछि उसले एउटा बञ्चरो
लियो र त्यसलाई जोडले यताउति
हल्लायो।
त्यसपछि भयङ्कर आवाजका साथ त्यो अण्डा फुट्यो।
यसबाट एक किसिमको हलुका र सफा
पदार्थ विस्तारै-विस्तारै माथि
उड्यो र त्यो आकाश बन्यो। बाँकी
रहेको भारी र धमिलो पदार्थबाट
जमीन बन्यो।
आकाश र भुइँको सिर्जना गरेपछि फाङ्ग कुलाई खुशी
लाग्यो। आकाश र भुइँलाई फेरि
जोडिन नदिनका लागि उसले टाउकाले
आकाशलाई बोक्यो र खुट्टाले
जमीनमा टेक्यो। उसको जीउ हरेक
दिन तीन मिटरभन्दा बढीका दरले
बढ्नथाल्यो र यसका साथै आकाशको
उचाइ पनि बढ्दैगयो। त्यसको अठार
हजार बर्षपछि फाङ्ग कु राक्षस
बने। उसको उचाइ पैचालिस हजार
किलोमिटर पुग्यो। हजारौं हजार
वर्षपछि आकाश र जमीनको स्थान
स्थिर भयो। अब तीनीहरु आपसमा
फेरि जोडिन सक्दैनन। अब फाङ्ग
कु पनि चिन्तामुक्त भयो। यस बेला
उसको शक्ति पनि सकियो र अकस्मात
भुइँमा लड्यो।
फाङ्ग कु मरेपछि उसको बायाँ आँखा रातो सूर्य बन्यो
भने दायाँ आँखा चन्द्रमा। उसले
फेरेको अन्तिम सास हावा र वादल
बन्यो। उसका कपाल र जुँगा तारा
बने, टाउको र हात पृथ्वीमा
ध्रुव र उच्च पहाड बने, रगतबाट
नदी र तलाउ बने भने नली र स्नायु
तन्तुबाट बाटाहरु बने अनि
मांसपिण्डबाट उब्जाऊशील जग्गा
बने। र रौंबाट घाँस, फूल र रुख
बने। उसका दाँत र हाड सुन, चाँदी,
फलाम, तामा र हिरामा परिणत भए।
उसको शरीरबाट निस्केको पसिना
वर्षाको रुपमा आयो। त्यस
बेलादेखि विश्वको स्वरुप
स्थापित भयो।
|