पैचिङ्ग ओपेरामा “शन्”,“दान्”,“चिन्” र “छौ” यी चारजना प्रतिरुप पात्र छन्। प्रत्येक्ष प्रतिरुप पात्रमा पनि केही फरक छ।

लाउ शन	सिआउ शन्	लाउ दान्
छिङ्ग ई	वु चिन्	वन छौ

     “शन्”भनेको लोग्ने मान्छे हो। “शन्”लाई “लाउ शन् ”र “सिआउ शन्”विभाजित गरिन्छ। अर्थात“लाउ शन”भनेको बूढो मानिस हो। र “सिआउ शन्”भनेको जवान हो।  शन्ले परिपक्व प्रौढ पुरुष अभिनय गर्छ। अथवा लाउ शन् धेरैजसो राजा, जनरल र अधिकारीको अभिनय गर्छ। सिआउ शन् धेरैजसो जवान केटाको अभिनय गर्छ।

     “दान्”लाई“छिङ्ग ई”, “वु दान्” र “व्हा दान्”मा बिभाजित गरिन्छ।“छिङ्ग ई” भनेको प्रौढ महिला हो। यसले धनी वा अधिकारवाला परीवारका श्रीमती वा छोरीको अभिनय गर्छिन्।“वु दान्”भनेको कोङ्ग फु जानेकी महिला हुन। यिनी युद्धमा सहभागी हुनसक्छिन। “व्हा दान्”भनेकी युवती हो।

       “चिन्”भनेको भावना र गुणस्तर वा अनुहारमा विशेषता हुने लोग्ने मानिसको प्रतिरुप पात्र हो।“चिन्”को अनुहारमा विभिन्न किसिमको रंग लगाइन्छ।“मो” प्रतिरुप पत्रको उमेर“चिन्”को भन्दा बढी छ।

      “मो”को विचार गोलमाल छ र उनको सामाजिक स्थान नै छैन।“मो”को अनुहार रंगाउँदा नाकमा सानो टुक्रा सेतो रंग लगाइएकाले यिनीहरुलाई“सानो रंगिचंगी अनुहार”भनिन्छ।“चिन्”को अनुहार बनाउँदा मानिसहरु“पहिलो रंगिचंगी”र“दोस्रो रंगिचंगी अनुहार”भन्ठानेर बनाउँछन।

      “छौ”भनेको चलाक र हाँसो उठ्दो र सामाजिक स्थान नभएको मानिस हो।