कोभिड–१९ महामारीको सुरुवातदेखि नै अमेरिकामा राष्ट्रिय स्तरमा हिंसात्मक अपराध बढ्दै गएको छ र धेरै निर्वाचित अधिकारीहरू, नीति निर्माताहरू र सञ्चारमाध्यमहरूले युवाहरूलाई दोष लगाएका छन्। यस विनाशकारी प्रवृतिका वास्तविक चालकहरू जटिल र दूरगामी भए तापनि, हिंसात्मक अपराधको एउटै कारणलाई औंल्याउने राजनीतिक उत्प्रेरणाले सार्वजनिक बहस र नीतिगत विकासहरू जन्माएको छ जसले युवाहरूको पुस्ता र विशेष गरी गैरश्वेत युवा एक समस्याका लागी उनीहरुलाई लक्षित बनाइनुको कुनै कारण छैन।

हालैको सेन्टेन्सिङ प्रोजेक्टको विश्लेषणका अनुसार सन् २०१९ मा संयुक्त राज्य अमेरिकामा गिरफ्तार गरिएका व्यक्तिमध्ये ७ प्रतिशत मात्र १८ वर्षभन्दा कम उमेरका थिए। जुन विगतका वर्षहरूको तुलनामा निकै कम हो। यो प्रवृति २०२० मा अपराध कोटीहरूमा जारी रह्यो र युवाहरूले गरेको अपराधको अंश घट्दै गएको छ।

सन् २०१७ देखि २०२० सम्म कूल युवा गिरफ्तार संख्या ५० प्रतिशतले घटेको छ भने गम्भीर अपराधमा पक्राउ परेका युवाहरूको संख्या ३८ प्रतिशतले घटेको छ। त्यस्तै हत्याको आरोपमा पक्राउ परेका युवाहरूको संख्या ८ प्रतिशतले घटेको छ।  राष्ट्रिय प्रवृतिसँगै २०१९ देखि २०२० सम्म युवाहरूले गरेका हत्यामा केही वृद्धि भए पनि हत्याको आरोपमा पक्राउ परेका युवाको अंश २०२० मा ७.५ प्रतिशत मात्र थियो र अघिल्लो वर्षको तुलनामा न्यून रहेको छ।

 युवा गिरफ्तारीको प्रवृत्ति सही दिशामा गइरहेको भए पनि बन्दुक हिंसाबाट पीडित युवाको तथ्यांकले फरक कथा बताउँछ।

बन्दुक हिंसा सन् २०२० मा बालबालिका र किशोरकिशोरीहरूको मृत्युको प्रमुख कारण थियो। अश्वेत युवाहरू १४ गुणा बढी सम्भावित छन् र हिस्पानिक युवाहरू बन्दुक हिंसाका कारण मृत्यु हुने गोरा युवाहरूको तुलनामा तीन गुणा बढी छन्। हिंसात्मक अपराध ऐतिहासिक कम लगानीको परिणाम हो।

अपराध र हिंसालाई सम्बोधन गर्नको लागि एक व्यापक दृष्टिकोणले स्रोतहरूलाई रङको समुदायहरूमा फर्काउन निर्देशित गर्नुपर्छ जुन असमान रूपमा प्रभावित भएको छ र जहाँ ऐतिहासिक विनिवेशले प्रमाणित सार्वजनिक स्वास्थ्य र सामुदायिक सुरक्षा पूर्वाधारको अभाव भएको छ। यस अंकले युवाहरूको आवश्यकताहरू पूरा गर्न बन्दुक हिंसाको लागि व्यापक दृष्टिकोण लिनु पर्ने महत्त्वलाई प्रकाश पार्छ।