भूकम्प गएको आधा महिना बितिसकेको छ। तिब्बती प्रकोप ग्रस्त क्षेत्रमा सर्वसाधारणको जीवन र उत्पादन क्रमशः पुनःसामान्य हुँदै गएको छ। भूकम्प पीडित सर्वसाधारणले सबैभन्दा बढी व्यक्त गर्ने गरेको वाक्य "कम्युनिष्ट पार्टी र सरकारलाई धन्यवाद" भन्ने रहेको छ।
भूकम्पपछि तिङ्गरि जिल्लाअन्तर्गत तीनवटा गाउँका करिब आठ सय सर्वसाधारण छनथाङ्ग, पाङ्गसे र ताछाङ्ग लगायत तीन वटा अस्थायी बस्तीमा पुर्याइएका छन्। हरेक परिवारले पालमा बसेर सिरक-डसना, लुगा, खाना र पानी आदि उद्धार सामग्री पाएका छन्। प्रकोप ग्रस्त क्षेत्रका विद्यालयले पनि पुनः शिक्षा संचालन गरेका छन्। स्थानीय सर्वसाधारणको जीवन क्रमशः सामान्य हुँदैआएको छ।
चीन र नेपालको सीमा क्षेत्रमा परेको जिलुङ्ग जिल्लाको साल बस्ति भूकम्पको केन्द्रविन्दुबीचको दूरी लगभग चालीस किलोमिटर मात्र छ। त्यो भूकम्पबाट सबैभन्दा गम्भीर प्रकोप ग्रस्त क्षेत्रहरुमध्येको एक हो। भूकम्प गएको दिनमा खानेकुरा पठाइएको थियो। हाल सामग्री झन् झन् बढी भएर चामल, पाठो र साग सबै पाएको गाउँले पारामले व्यक्त गर्नुभयो।
भूकम्पबाट साल बस्तिको सेछ्युङ्ग गाउँमा सबै आवास ध्वस्त भयो। गाउँका कूल एक सय 35 जना गाउँले साल अस्थायी बस्तिमा पुर्याइएका छन्। खाना खाँदै मिमाले यसरी भन्नुभयो—सरकारले सबै विचार गर्यो। हामी गाउँबाट विस्थापित हुँदा कुनै पनि कुरा ल्याएका थिएनौं। सरकारले हामीलाई चुलो, साग, कचौरा-चपस्टिक र खाना वितरण गरेको छ।
गत केही दिनको भूकम्प उद्धार कार्यबारे कुरा गर्दै तिब्बतको भूकम्पग्रस्त रुङ्स्या गाउँका बासिन्दाले सरकारप्रति हार्दिक धन्यवाद ज्ञापन गर्न चाहन्छन्। छत्तीस वर्षीय छेरेन पान्तेनले भन्नुभयो- पार्टी र सरकारप्रति आभार व्यक्त गर्दछु। उनीहरुले हामीलाई अत्यावश्यक चीजबीज यहीं ल्याइपुर्याइदिएका थिए। यस्तो ठूलो परिवारमा हुनु कस्तो सुखको अनुभव हुन्छ मलाई।
प्रभावकारी निर्देशनमा सशक्त भूकम्प उद्धार क्षमतामा भूकम्पग्रस्त क्षेत्रका सर्वसाधारणले हृदयदेखि नै पार्टी र सरकारको न्यानोपन तथा मातृभूमिको महानता र समाजवादको श्रेष्ठता महसुस् गर्न पाएका छन्।
भूकम्पग्रस्त क्षेत्रका सर्वसाधारणले आगामी दिनहरुमा आफ्नो घर आवासको पुनःनिर्माण गर्नसक्ने कुराप्रति सरकारलाई ढुक्क हुनसक्ने पारेका छन्। यसबारे कुरा गर्दै छाङ्गमुच्याङ्ग गाउँका सर्वसाधारण 55 वर्षीय चिङ्गचुङ्गले प्रकोपपछिको पुनःनिर्माणमा सरकारले पहिलेको भन्दा अझै नयाँ गाउँ स्थापना गर्ने हाम्रो आशा छ।
आकस्मिक भूकम्पले वसन्तको पाइलालाई लम्ब्याइरहन सक्दैन। यसले रमणीय जीवनका लागि मानिसहरुको परीक्षा र सपनालाई पनि छेक्न सक्दैन।
