सन् २०२०को नोभेम्बर २३ तारिख क्वी चौ प्रान्तले आफ्ना ९ वटा गरिब जिल्लाहरू गरिब सूचीबाट हटाइएको घोषणा गरेको थियो जसबाट राज्य परिषदबाट निश्चित चीनका ८३२ वटा गरिब जिल्लाहरू सबै गरिबीबाट मुक्त भएको छ भने चीनको गरिबी निवारण लक्ष्य पनि पूरा भएको देखिएको छ।

लक्षित गरिबी निवारण नीति नै चीन समयमै सम्पूर्ण रूपमा गरिबीबाट मुक्त हुनसकेको प्रमुख कारण हो। फरक क्षेत्रमा फरक स्रोत र क्षमता छ। त्यसै कारणले सबै ठाउँमा एउटै नीति चलाउनुहुँदैन तर स्थानीय अवस्था हेरेर ठोस नीति चलाउनुपर्छ। फलफुल रोप्न लायक ठाउँमा फलफुल रोप्नुपर्छ, वनस्पति रोप्न लायक क्षेत्रमा वनस्पति रोप्नुपर्छ, साथै स्थानीय वातावरण र संस्कृतिको आधारमा पनि विभिन्न उद्योगको विकास गर्नसकिन्छ। यसरी गरिबीबाट मात्रै मुक्त नभइ गरिबी निवारणपछि पनि दीगो विकास गर्नसकिन्छ।

उचित उपाय अपनाएको खण्डमा मात्रै साँच्चिकै रूपमा गरिबी निवारण हुन्छ। त्यसको लागि चीनले गरिब क्षेत्र र गरिबीको ठोस अवस्थाको आधारमा पाँच किसिमको कार्यक्रम चलाएको छ अर्थात् एक, उत्पादनबाट एक थरिको गरिबीलाई मुक्त गर्नसकिन्छ जसले स्थानीय स्रोतको आधारमा गरिबी निवारण गर्छ। दुई, उचित ठाउँमा सारेर गरिब जनतालाई गरिबीबाट मुक्त गर्नसकिन्छ। तीन, पारिस्थितिक क्षतिपूर्तिबाट गरिबी मुक्ति हुन सकिन्छ, जसले वनस्पति संरक्षकलगायत परिस्थिति संरक्षकको रूपमा विकास गर्छ। चार, शिक्षाको माध्यमबाट गरिबीबाट मुक्त हुन सकिन्छ, शिक्षा प्रदान गरी युवा पुस्तालाई गरिब हुनबाट बचाउन सकिन्छ। पाँच, सामाजिक विमाबाट गरिबी मुक्त गर्न सकिन्छ, गरिब जनतामध्ये पूर्ण वा आंशिक असक्षम भएकालाई सामाजिक विमा प्रदान गरी गरिबीबाट मुक्त गर्नसकिन्छ।

यी लक्षित गरिबी निवारण नीतिबाट नै चीन समयमै सम्पूर्ण रूपमा गरिबीबाट मुक्त भएको छ साथै गरिबी निवारणपछि दिगो विकासको आधार पनि दिएको छ।