शल्यक्रियापछि चु आन ल्याङ घर फर्केर आराम गरे। एक दिन चु थिङ आफ्नो घर फर्किँदा खाटमा बसेका बुवा देख्दा चु थिङलाई अचम्म लागेको थियो।

याङ श्वे लानले चु थिङलाई किन घर फर्केकी सोधिन्। चु थिङले खेलकुद विद्यालयमा तालिम निकै कष्टदायक रहेको र आफूले सहन गर्न नसक्ने जवाफ दिइन्। याङ श्वे लानले रुँदै भनिन्, छोरी तिमी हाम्रो घरको आशा हौ। तिम्रा बुवाले हरेक दिन कति मेहनत गरेको छ, तिमीलाई थाहा छ? यस बेलामा तिमी पछि हट्नुहुँदैन।

चु थिङ बुवाको खाटको छेउमा बसेर रोइन्। रोएपछि उनले आफ्नो बुवालाई वचन दिँदै भनिन्, बुवा, प्रान्तीय टोलीकी खेलाडी नभएमा म हाम्रो परिवारबाट अलग हुने छु।

प्रान्तीय खेलकुद विद्यालय फर्केर चु थिङले प्रशिक्षक लिउ हुङको निर्देशनमा जोडतोडसँग तालिम लिन्छिन्। दुई वर्षपछि उत्कृष्ट उपलब्धिमार्फत चु थिङ प्रान्तीय टोलीमा छनौट हुन्छिन्। त्यसपछि उनको परिवारले चु थिङका लागि खर्च दिनुपरेन, बरु चु थिङले हरेक महिना प्रान्तीय टोलीबाट तलब पाएकी थिइन्, उनले कम खर्च गरी अधिकांश आम्दानी बचत गरी आफ्नो परिवारलाई पठाएकी थिइन्।

त्यसपछि चिनियाँ राष्ट्रिय भलिबल टोलीकी प्रशिक्षक लाङ फिङले चु थिङलाई राष्ट्रिय भलिबल टोलीमा छनौट गरेको थियो। सन् २०१६ मा चु थिङ र उनका सहकर्मीहरुले चीनको तर्फबाट ब्राजिल ओलम्पिक खेलकुदमा तीनको विरुद्ध एकले सर्बियाको टोलीलाई पराजित गरी स्वर्ण पदक जितेको थियो।

सोही राती चु थिङले उनका प्रारम्भिक प्रशिक्षक श्या लु हाईलाई “गुरु श्या, हामी विजयी भयौं” भन्ने खबर पठाएकी थिइन्।

स्या लु हाईले उत्तर दिएका थिए, तिमी अहिले एक उत्कृष्ट खेलाडी हौ, तर महान खेलाडी होइनौ। तिमी लाङ फिङ, याउ मिङ र जोर्डन जस्तै महान खेलाडी बन्नसकोस् भन्ने शुभकामना दिन चाहन्छु।

अहिले, चु थिङ चिनियाँ राष्ट्रिय महिला भलिबल टोलीकी क्याप्टेनको रुपमा टोकियो ओलम्पिक खेलकुदमा भाग लिँदैछिन्। साथै टोकियो ओलम्पिक खेलकुदको उद्घाटन समारोहमा गौरवका साथ चिनियाँ प्रतिनिधि मण्डलका झण्डासमेत बोकेकी थिइन्।