एक दिनको तालिमपछि फाङ वैले पाखुरा र खुट्टा आफ्नो होइन जस्तै अनुभव गरेका थिए। प्रशिक्षकको ड्युटी सकेपछि फेरि उनले साइकलबाट प्रशिक्षकलाई घरमा पुर्‍याएका थिए। प्रशिक्षकको घरमा पुगेपछि प्रशिक्षक चाङले फाङ वैलाई घरमा बस्न आदेश दिएका थिए। प्रशिक्षकले भान्साघरबाट दुईटा कचौरा र एउटा चप्स्टिक ल्याएका थिए। एउटा कचौरा खाली थियो भने अर्को भटमासले भरेको थियो।

“आऊ, तिमीले यस कचौरामा भएका भटमासलाई यस खाली कचौरामा च्यापेर राख्नू। सबै सकेपछि तिमी घर जानु”। फाङ वैले हल्लेका दायाँ हातबाट कठीन रुपमा भटमास च्यापेका थिए। यस बेलामा भान्साघरमा खाना पकाउने आवाज आयो। खाना पकाउने बेला भएको थियो।

प्रशिक्षक चाङले रातीको खाना टेबलमा राख्दा फाङ वैले भर्खरै भटमास च्याप्न सकाएका थिए।

“खाना खाएपछि घर जाऊ, मैले तिम्रा बुवालाई बताइसकेको छु।”

त्यस दिनदेखि फाङ वैले प्रशिक्षक चाङसँग तालिम लिएका थिए। उनी हरेक दिन खेलौना बन्दुक चलाउने एक केटाबाट युवा खेलाडी बनेका थिए। सन् २००२ मा १६ वर्षीय फाङ वै राष्ट्रिय युवा शुटिङ प्रतियोगितामा निरन्तर रुपमा चार पटक दश रिङस हानेर च्याम्पिएन भएका थिए। जुन फाङ वैको पहिलो राष्ट्रिय च्याम्पिएन थियो। त्यसपछि उत्कृष्ट उपलब्धिमार्फत फाङ वैलाई ह पै प्रान्तीय शुटिङ टोलीमा छानिएको थियो।