कोभिड-१९ महामारी फैलिएयता विश्वमा २३ करोडभन्दा बढी संक्रमण र ४७ लाख जनाबढी मानिसको मृत्यु भएको छ। पछिल्लो उत्परिवर्ती रूप डेल्टा देखिएको एक वर्षै पुगेको छैन तर यस अवधिमा १८५ वटा मुलुक र क्षेत्रमा त्यसको संक्रमण देखिसकिएको छ। यसबाट यस महामारीको गम्भीरता अझै देखिन्छ साथै वर्तमान विश्व घुलमिल भएको पनि देख्नसकिन्छ। विश्व अपरिवर्तनीय रूपमा ग्लोबलाइजिएसनमा प्रवेश गरेको छ। यस अर्थमा अहिले एक्लिएर विकास सम्भव छैन तर सहयोग र सहकार्य गरेर मात्रै विकास गर्न सकिन्छ।

हाल एकतर्फि हितको विचार अमेरिकामा प्रचलित छ। यिनीहरूले कूटनीतिक, आर्थिक, सैन्य स्रोतबाट धम्की, प्रतिबन्ध तथा युद्धमार्फत अरूलाई दबाव लगाएर आफ्नो विकास गरिरहेका छन्। तर त्यसबाट अब अमेरिकाको उत्थान हुने छैन र यसले अमेरिकाको अझै ठूलो क्षति हुनेछ।

एकतर्फि हितको विचार लिइरहेको अमेरिका रणनीतिक दुविधामा पनि फसेको छ। अमेरिकी नागरिकलगायत अन्तर्राष्ट्रिय समूहले पनि अमेरिकाको यो गतिविधिको निन्दा गरेको छ। अमेरिकी कोलम्बिया विश्वविद्यालयका अर्थशास्त्री प्राध्यापक जेफ्री साक्सको विचारमा अमेरिकी सरकारको अमेरिकालाई प्राथमिकता भन्ने अतिवाद नीतिमा अडिग रहेर अन्तर्राष्ट्रिय व्यवस्थालाई जथाभावी रूपमा बिगारेबाट अमेरिका दोस्रो विश्व युद्धपछिको विश्व नेताबाट २१औँ शताब्दीको दुष्ट मुलुकको रूपमा देखिएको छ।

इतिहासमा कुनै एक व्यक्तिले आधिपत्य र एकाधिकारमा अडिग रही विश्वलाई युद्ध वा शीत युद्धमा ल्याउनुका साथै समस्त मानव जातिमाथि गम्भीर प्रकोप ल्याएका थिए। निकै धेरै दुःख र कठिनाइका कारण नै मानव जातिले सहयोग र आपसी हितबाट संयुक्त रूपमा विश्वको प्रगति गर्नेमा निकै ध्यान दिएको छ। हाल विश्वका विभिन्न मुलुकबीच अन्योन्याश्रित सम्बन्ध रहेर एक समुदाय बनेको छ भने एकले र अर्कोको विरोध गर्ने होइन। सबैलाई सबै चाहिन्छ।

न्याय, प्रतिस्पर्धा र सहयोग गरी साझा विकास हुनु नै अन्तर्राष्ट्रिय समूहको आधारभूत रूप हो। तर दुःख कुरा के हो भने हाल अमेरिकी राजनीतिज्ञले पनि “तिमी हार म जित्छु” भन्ने विचार लिइरहेका छन्। अमेरिकाले छिटो रूपमा वास्तविकताको सही रूपमा सामना गरी विश्व परिवारमा फर्कने आशा छ। चीनका राष्ट्राध्यक्ष सी चिनफिङले संयुक्त राष्ट्र संघको ७६औँ सभाको सामान्य बहसमा सम्बोधन गर्नुभएझैँ एक मुलुकको सफलता अर्को मुलुकको पक्कै असफलताको अर्थ होइन, यस विश्वका विभिन्न मुलुकको साझा प्रगति हुनसक्छ। हामी संवाद गर्ने तर द्वन्द्व नगर्ने, उदार हुने तर अरूलाई अलग नगर्नेमा अडिग रही आपसी समान, न्याय, सहयोग गरी विकास हुने नयाँ ढाँचाको अन्तर्राष्ट्रिय सम्बन्धको रचना गरेर साझा हितलाई बढाउनुपर्छ।