सि मन पाउले सबै आइसकेपछि ठूलो स्वरले भने--"जल-देवताकी दुलही ल्याइदेऊ, हेरौं उनी कति सुन्दरी छन?" केटीलाई सि मन पाउका अगाडि ल्याइयो। सि मन पाउले यसो हेरे र शिर फर्काएर सबैलाई भने--"यो केटी सुन्दरी नभएकाले जल-देवताकी श्रीमति हुन सक्दिन, तर निज देवताले अवश्य पनि पर्खिरहेकैछ। त्यसैले जल-देवतालाई अर्की सुन्दरी केटी खोजेर एक दिन पछि चढाइदिने जानकारी सुनाइदिन अब झाँक्री बूढीले एक चोटि जानुपर्‍यो।" सबैजना असमञ्जसमा परेको अवस्थामा सिपाहीँहरुले आज्ञा पाएर झाँक्री बूढीलाई उठाएर नदीमा खसालिदिए। एकछिन पर्खेर सि मन पाउले पुनः भने--"के भयो, बूढीको कुनै पनि जवाफ नआएको? यसमा ताकिता गर्न उनकी शिष्यलाई पठाइदेऊ न।" जिल्ला-प्रमुखले सिपाहींहरुसँग झाँक्री बूढीकी एउटा शिष्यलाई पनि नदीमा फालिदिन आदेश दिए। यसरी एकपछि अर्को गरी झाँक्री बूढीका तीनजना शिष्यलाई पनि नदीमा फालियो।