तिब्बत स्वायत्त प्रदेशीय छाङतु शहरीय माङखाङ जिल्ला नासी जातीय बस्ती नासी गाउँमा अवस्थित कोलाट्रोमाको परिवारमा खुशीयाली तिब्बती टोस्ट गीतका साथमा वाइन भरिएको रक्सी गिलासपाहुनाहरूला वितरण गरिएका छन्।

नासी जातीय बस्तीमा लगभग हरेक परिवारले अंगुर रोप्छन् र वाइन बनाउँछन्। स्थानीय वाइन बनाउने इतिहास एक सय वर्षभन्दा बढी भएको छ। हाल वाइन उद्योग नासी जातीय बस्तीको प्रसिद्ध "बैजनी व्यापार कार्ड" बनेको छ।

 “यहाँ उत्पादित अंगुर गाढा रातो रंग भएर ठूलो र मीठो छ। स्क्रिनिङ, सफाई र प्राकृतिक किण्वनलगायत कदमपछि, तपाईंका सामने यो मीठो वाइन बनाइन्छ।” आतिथ्यशील कोलाट्रोमाले एकातिर पाहुनालाई वाइन थप्दा अर्कातिर जानकारी दिनुभयो। उहाँका अनुसार, वाइन स्थानीय विशेषता भइसकेको छ। आफैले पिउने बाहेक पर्यटकलाई विक्री गर्दछन्। यो गाउँलेहरू आय थप्ने नयाँ मञ्च हो।

नासी जातीय बस्तीमा वाइन उद्योग गाउँलेहरूको सानो व्यापार मात्र नभइ अग्रणी उद्यमको नेतृत्व पनि छ। माङखाङ जिल्ला चाङतुङ चेनपाउ रक्सी कम्पनी लिमिडेटमा यस्तो आधुनिक वाइन कारखाना छ। “कम्पनीले सुन्तला रक्सी, सुख्खा रातो, सुख्खा सेतोलगायत दश प्रकारका उत्पादन विकास गरिसकेका छन्। प्रत्येक साल २०० टनभन्दा बढी वाइनको उत्पादन भएर उत्पादन मूल्य ३ करोड युआनभन्दा बढी पुगेको छ।” कम्पनीका अध्यक्ष लोसोङ ट्रेरेनले जानकारी दिनुभयो।

“यहाँ तातो र सुख्खा उपत्यका हो र अंगुरको उत्पादनका लागि उपयुक्त हुन्छ। अंगुरमा एन्थोसायनिन, फिनोल, घुलनशील ठोस पदार्थ आदि तुलनात्मक रूपमा बढी हुन्छ। साथै उच्च उचाइ र पठारभूमिमा उत्पादित जैविक खाना भएकाले कम्पनीको वाइन उपभोक्ताहरूबाट मन पराइएको महत्त्वपूर्ण कारण हो।” जसबाट लोसोङ ट्रेरेनले त्यहाँ उच्चगुणस्तरीय वाइनको उत्पादन गर्नसक्ने विश्वास गर्नुभयो।

“अझ बढी मान्छेले पठारभूमिबाट आएको मीठो अनुभव गर्ने आशा गर्छु।” लोसुङ ट्रेरेनले भन्नुभयो। यो लक्ष्यको साकार गर्न उहाँले उत्तर-पश्चिमी कृषि विश्वविद्यालयको अंगुर र वाइन मेजरमा पढेर आफ्नै सबै पूँजी लगाउनुका साथै ९ लाख युआनको ऋण लिएर व्यापार सुरू गर्नुभयो। “वाइन पहाडी क्षेत्रबाट बाहिर पठाउनका लागि सर्वप्रथम आधुनिक प्रविधि पहाडी क्षेत्रमा भित्र्याउनुपर्छ।” उहाँले भन्नुभयो।

कम्पनीको विकासका साथै सर्वसाधारणको आय बढाउने असर पनि क्रमशः बढेको छ। माङखाङ जिल्लामा धेरै वाइन कम्पनीले “उद्यम+ संघ+ खेती आधार+किसान”को मोडलबाट वरिपरिका जिल्ला-बस्तीका सर्वसाधारणलाई अंगुरको खेती गर्न प्रोत्साहन गरेका छन्। तथ्याङ्कका अनुसार, हाल पूरै जिल्लामा लगभग ७ वर्गकिलोमिटर पुग्नुका साथै प्रत्येक परिवारमा ८००० युआनभन्दा बढीको आम्दानी बढेको छ। माङखाङ जिल्लाको समर्थनमा त्यहाँ ६ वटा वाइन उद्यम छन्। माङखाङ वाइनले पनि चिनियाँ कृषि उत्पादन  भौगोलिक संकेत प्रमाणीकरण गरेको छ।

भविष्यमा वाइन सँस्कृतिको आधारमा गरेर स्थानीय पर्यटनको विकास गर्ने योजना लोसोङ ट्रेरेनले बनाइरहनुभएको छ।