अहिलेसम्म उक्त ईन भन्ने भग्नावशेषमा कछुवाको आवरण तथा जनावरका हाडका एक लाख 60 हजार जति टुक्रा फेला पारिएका छन। तीमध्ये केही त पूर्णांगका रुपमा देखिएका छन भने केही कुनै अक्षर नभएका साना टुक्रा मात्र छन। हिसाब गरे अनुसार, ती आवरण तथा हाडमा विभिन्न किसिमका चार हजारभन्दा बढी अक्षरहरु भेट्टिएका छन। तीमध्ये सम्बन्धित विद्बानहरुले शोध-अध्ययन गरिसकेका लगभग तीन हजारवटा अक्षरहरुमध्ये एक हजारभन्दा बढी अक्षर ती विद्बानहरुको सहमतिमा पढिएका छन भने बाँकी कि त बुझ्नै नसकिने छन, कि त विद्बानहरुको फरक मतले गर्दा अन्तिम रुपमा ठम्याउन सकिएका छैनन। तर यति हुदाहुँदै पनि ती एक हजारभन्दा बढी अक्षरहरुबाट नै साङ राजवंशको राजनीतिक, आर्थिक तथा साँस्कृतिक आदि विभिन्न पक्षको मोटामोटी अवस्था बारे जानकारी प्राप्त गरिएको छ। यस्ता अक्षर बारे अध्ययन गर्ने विषयमा तयार पारिएको पहिलो ग्रन्थ सन् 1913मा प्रकाशित गरिएको लेखक लिउ-अको "थे-युन-छाङ-क्वै" हो भने नामी चिनियाँ इतिहासकार तथा साहित्यकार को मो रोको नाउँमा सन् 1929मा प्रकाशित गरिएको "कछुवाको आवरण तथा जनावरको हाडमा पाइने अक्षरहरुको अध्ययन" भन्ने किताब अर्को महत्वपूर्ण विशेष ग्रन्थ हो। अहिले चीनमा यस्ता अक्षरको अध्ययन सम्बन्धी क्षेत्रमा आधिकारिक व्यक्तित्व मानिएकाहरुमध्ये पैचिङ विश्वविद्यालयका प्रोफेसर छ्यौ सि क्वै तथा चीनको ऐतिहासिक अनुसन्धानशालाका प्रोफेसर लि स्युए छिङ आदि हुनुहुन्छ। 

अक्षर कुँदिएका ती आवरण तथा हाड जस्तै काँसका भाँडाकुँडा पनि साङ राजवंशका प्रतिनिधित्वमूलक वस्तु हुन। साङ राजवंशताका काँसका पदार्थ शोधन गरेर विभिन्न भाँडाकुँडा बनाउने सीप-कौशल निकै उच्च स्तरमा पुगिसकेको थियो। सो ईन भन्ने भग्नावशेषमा खनेर पाइएका हज्जारौं काँसका भाँडा-कुँडामध्ये सन् 1939मा फेला पारिएको श-मु-वु-ता-फाङ-तिङ उल्लेख नगरि नहुने चीज हो। 875 किलोग्राम तौलको त्यस भाँडाको उचाई, लम्बाई तथा चौडाई क्रमशः 133, 110 तथा 78 सेन्टिमिटर छ। भव्य र शानदार देखिने यो भाँडो पूरानो चीनमा काँस्य सास्कृति चरमोत्कर्षमा पुगेको समयको प्रतिनिधित्व गर्ने वस्तुहरुमध्येको एक हो।

पूरातात्त्विक उत्खनन तथा प्राज्ञिक अध्ययनबाट के कुरा सावित भइसकेको छ भने साङ राजवंशकालमा राज्यको उत्पत्ति भइसकेको थियो, निजी स्वामित्व पनि मोटामोटी रुपमा निर्धारण भइसकेको थियो र त्यसबेलादेखि नै चीनको इतिहास सभ्यताको युगमा प्रवेश गरिसकेको थियो।