केही वर्षयता सिन्च्याङको कृषिमा यान्त्रिक रोपणको व्यापक प्रयोगका साथसाथै धेरै कपास किसानहरूले स्मार्ट कृषिमा ध्यान दिन थालेका छन्। एमाइर.एजच कपास किसानहरूमध्येका एक हुन्। आजको अल्यसंख्यक कार्यक्रममा कपास किसान एमाइर.एजचको जीवनबारे चर्चा गर्नचाहन्छु।

एमाइर.एजचको घर सिन्च्याङको आखसु क्षेत्रीय शाया जिल्लामा पर्दछ। यो सिन्च्याङको महत्वपूर्ण कपास उत्पादन क्षेत्र हो। उनको परिवारले कपासको रोपन थालेको २० वर्षभन्दा बढी भइसकेको छ। पहिले कपास रोप्ने र टिप्ने मुख्यतः शारीरिक श्रममा निर्भर हुन्थ्यो। पूरै परिवारले वर्षभरि कपास खेतमा काम गर्नुपर्थ्यो। कपास टिप्ने समयमा अझै बढी कामदार चाहिन्थ्यो। २० हेक्टरको कपास खेतमा पूर्ण रूपमा कपास टिप्न तीन महिना लाग्थ्यो।

यान्त्रिक रूपमा कपास रोप्ने प्रविधिको विकासका साथ एमाइर.एजच परिवारको कपास खेतमा बीउ रोप्ने, मल तथा कीटनाशक हाल्ने, भित्र्याउने र बेच्ने सबै काम मूलतः मेसिनबाट हुने गरेको छ। दक्षता तथा आम्दानीमा समेत उल्लेख्य सुधार भएको छ।

सन् २०२० मा एमाइर.एजचले ऋण लिएर एउटा घरेलु कपास टिप्ने मेसिन किन्नुका साथै साथीसँग पनि अर्को यस्तै मेसिन किनेका थिए। उनीहरूले अरू कपास किसानका लागि कपास काट्ने सेवामार्फत पैसा कमाएका छन्।

“हाल अधिकाँश किसानहरू कपास काट्न मेसिन नै रोज्छन्। जसबाट समय, जनशक्ति र पैसा बचत गर्नसकिन्छ।” एमाइर.एजच भन्छन्।

कपास टिप्ने दक्षता बढाउनका लागि भित्र्याउने समयमा एमाइर.एजचले हरेक मेसिनका लागि चार चालक भाडामा लिएका छन्। यी चार चालकले पालैपालो विदा मनाए तापनि मेसिनहरूले मर्मत समय बाहेक निरन्तर काम गर्दछन्। एमाइर.एजचले कपास पिकर मेसिन चलाउने तालिममा भाग लिनुका साथै निर्माताबाट सामान्य मर्मत प्रविधि पनि सिकेका छन्। 

“कपास राम्ररी रोपेर, राम्ररी विक्री गरेर परिवारको जीवन अझै राम्रो बन्दैछ।”

सन् २०२१ मा उनका दुईवटा कपास पिकरले लगभग ५२२ हेक्टर कपास खेतबाट कपास भित्र्याएको थियो। इन्धन खपत, मर्मतसम्भार र कर्मचारीको तलबलगायतका लागतबाहेक हरेक कपास पिकरबाट हुने आम्दानी करिब ८ लाख युआन पुगेको छ। एमाइर.एजचले यी दुईटा कपास पिकरमार्फत मेहनती रूपमा काम गरेर पैसा जम्मा गरेर अर्को ठूलो कपास पिकर किन्ने योजना बनाएका छन्। भविष्यमा अझ बढी कपास भित्र्याएर अझ बढी पैसा कमाउने आशा उनले गरेका छन्।