केही दिनअघि तिब्बती युवक पिङछोवाङट्राले पैचिङ विश्वविद्यालयको भर्ना सूचना पाएका थिए। उनी उत्कृष्ट ग्रेडका हुनाले पैचिङ विश्वविद्यालयको क्लिनिकल औषधिको आठ वर्षको स्नातक डाक्टरी कार्यक्रममा भर्ना भए।

चिकित्सासित सम्बन्धबारे भन्दा हजुरबुवाको पुस्तासम्म रहेको छ। पिङछोवाङट्राका हजुरबुवा र बुवा दुवै तिब्बती चिकित्सक छन्। उनका दाजु विश्वविद्यालयमा विकिरण चिकित्सा अध्ययन गरेर हाल मास्टर स्तरमा अध्ययन गरिरहेका छन्। यस्तो परिवारमा बाल्यकालदेखि उनलाई चिकित्साबारे आत्मीयता र जिज्ञासा लाग्यो। 

हरेक चोटि बुबाले बिरामीलाई उपचार गरेपछि उनले आराम र खुसी अभिव्यक्ति देखाएको होशियार पिङछोले पत्ता लगाए। उक्त अभिव्यक्ति अरूका लागि समस्या समाधान गर्ने र आफ्नै मूल्य साकार गर्ने आनन्द हो। बुवाले पिङछोङको विचार बुझेर सधैं उनलाई मेहनतका साथमा पढेर भविष्यमा आधुनिक चिकित्सा सिक्न र ज्ञान जन्मथलोमा सेवा गर्न प्रोत्साहन गरेका थिए। त्यसै गरी चिकित्सा सिक्ने बीउ पिङछोको मनमा क्रमशः बढेको थियो।

पिङछोको स्मृतिमा शिशु पाठशालाको बालदेखि बुवाले चिकित्सा पुस्तक पढ्ने अवस्था देखे। बुवाले चिकित्सा क्षेत्रमा करिब ३० वर्ष काम गरे। बुवाको भनाइ र कार्यले उनलाई ठूलो प्रभाव पारेको छ। उनले चिकित्सा सिक्ने आशा गर्न थाले। त्यसैले उनी ज्यादै मेहनतका साथमा पढे। विश्वविद्यालयको भर्ना परीक्षामा पिङछोले उत्कृष्ट ग्रेड पाए र उनको ग्रेड पूरै तिब्बत स्वायत्त प्रदेशमा शीर्षमा पर्दछ। उनले पैचिङ विश्वविद्यालयको क्लिनिकल मेडिसिन मेजरका लागि आवेदन दिए।

पिङछोका लागि, चिकित्सा सिक्ने छनोट परिवारका तीन-पुस्ताको उतराधिकार र शृङ्खला हो। अन्य इमानदार र दयालु तिब्बती मान्छेजस्तै पिङछोले पनि आफ्नो जन्म र हुर्केको भूमिप्रति मायाले भरिपूर्ण थिए। उनले आफ्नो अध्ययन पूरा गरेपछि तिब्बत फर्केर अझै राम्रो चिकित्सा स्रोत आफ्नो जन्मथलोमा ल्याउने र अझ बढी मानिसलाई उन्नत चिकित्सा प्रविधि र विचार प्रदान गर्ने आशा राखेका छन्।