रोजाली भर्खर चार वर्षको हुँदा उनकी आमाको मृत्यु भएपछि, उनलाई दक्षिण डकोटाको मूल निवासी अमेरिकी बोर्डिङ स्कूलमा भर्ना गरियो र उनको मातृभाषा लकोटालाई "शैतानको बोली" भन्न सिकाइयो। सेन्ट फ्रान्सिस इन्डियन मिशन स्कुलको तहखानेमा विद्यालयको कडा नियम तोडेको सजायको रूपमा हप्तासम्म थुनिएको उनी सम्झन्छिन्।

उनको सांस्कृतिक पहिचान छोप्न जानाजानी उनको लामो चोटी काटिएको थियो।  जब एक दुर्घटनामा उनको खुट्टा भाँचियो, उनले कमजोर हेरचाह पाएकी थिइन्। उनले यसबाट दुखाइ र लङ्गडोपनले त छोड्यो तर उनी दशकौँसम्म आश्चर्यमा बाँचेकी छन्।

"मैले सोचे कि त्यहाँ कुनै भगवान छैन, केवल यातना र घृणा छ," उलने अमेरिकी आन्तरिक सचिव डेब हालान्डको नेतृत्वमा रोजबड सिउक्स रिजर्भेसनमा आयोजित कार्यक्रममा साक्षीका रुपमा बताइन्। एजेन्सीले बोर्डिङ स्कूल प्रणालीको तीतो विरासतको सामना गर्दछ जुन एक शताब्दी लामो सञ्चालन भएको थियो।

अहिले ७८ वर्ष पुगेकी उनी अझै रिजर्भेसनमा बाँचिरहेकी छन्। अन्ततः तिनीहरूलाई पार गर्ने आशामा आफ्ना डरलाग्दो अनुभवहरू बताएको उनले सुनाइन्। "उनीहरूले एक मात्र काम गरेनन् हामीलाई ओभनमा राखेर ग्यास बालिदिन्थे।" उनले भनिन्, १९ औँ र २०औँ शताब्दीमा अमेरिकामा मूल निवासी अमेरिकीहरूलाई दोस्रो विश्वयुद्धको समयमा यहूदी प्रलयसँग तुलना गर्दै यस्तो सजाय दिइन्थ्यो।

सन १८१९ को इन्डियन सभ्यता ऐनबाट सुरु गर्दै, अमेरिकाले स्कुलहरू स्थापना र समर्थन गर्न कानुन र नीतिहरू लागू गर्यो। लक्ष्य मूल अमेरिकीहरू, अलास्का मूल निवासीहरू र मूल हवाईयनहरूलाई "सभ्यीकरण" का नाममा त्यस्तो अपमानजनक अभ्यासहरू गराइन्थ्यो। धेरै विद्यालयहरू चलाउने धार्मिक र निजी संस्थाहरूले संघीय कोष प्राप्त गर्थे र यसमा इच्छुक साझेदारहरू थिए।