सिन्च्याङको सदरमुकाम उरूमुचिस्थित पोतमङ विश्वविद्यालयमा विद्यार्थीहरूले उद्यमशीलता आधारमा युवाहरूलाई मन पर्ने नयाँ कला मात्रै नभई परम्परागत गैर-भौतिक सांस्कृतिक सिल्प पनि सिक्न सकिन्छ।  

यहाँ सिन्च्याङ युगुर स्वायत्त प्रदेशको गैरभौतिक सांस्कृतिक सम्पदामा सूचिकृत हातले काट्ने कागज सीपका उत्तराधिकारी वाङ गेको एउटा स्टुडियो पनि छ। ६० वर्षीय वाङ गे उज्यालो पारम्परिक राष्ट्रिय पोशाक लगाउन मनपराउनु हुन्छ। उहाँले आफूलाई मनपर्ने कागज काट्ने सीपबारे कुराकानी गर्दै ज्यादै उत्साहित रूपमा जानकारी दिनुभयो-

"मैले सिन्च्याङ रङ्गीन कागज काट्ने विषयबारे अध्ययन गर्दैआएको छु। हामीले रङ्गीन कागज काट्ने प्रविधिमार्फत् सिन्च्याङका केही गैरभौतिक सांस्कृतिक सम्पदा परियोजना प्रदर्शन गर्दछौँ। हामीले पोस्टकार्ड र बुकमार्कहरू पनि बनाएका छौँ। उदाहरणका लागि यसलाई सिल्क स्कार्फको रूपमा प्रयोग गर्न सकिन्छ। वा भित्तेचित्र। ठूला बजारमा हाम्रा दुईवटा पसलहरू छन्।"

सानैदेखि हजुरआमा र आमाबाट कागज काट्ने सिल्प सिकेर हालसम्म ५० वर्ष भइसकेको वाङ गेले चर्चा गर्नुभएको छ। सिन्च्याङ आएका धेरै पर्यटकहरूले सिन्च्याङको स्थानीय विशेषतायुक्त सामान किन्न चाहेको उहाँले थाहा पाउनुभयो। उहाँले क्रमशः धेरै रोचक रचनाहरू सिर्जना गर्नुभयो। परम्परागत गैरभौतिक सांस्कृतिक सम्पदालाई बजारको माँगसँग अनुकूलन गराउनका लागि वाङ गेले सिन्च्याङका ठूला वा साना बजारहरूको भ्रमण गर्नुभयो।

सांस्कृतिक सिर्जनात्मक समानको सिर्जना र उत्पादनबारे  वाङ गेसँग आफ्नै विचारहरू छन्।

"व्यावहारिक हुनुपर्छ। सबै प्रकारका मानिसहरूका लागि उपयुक्त हुनुपर्छ। पर्यटकहरू सिन्च्याङको सांस्कृतिक उत्पादनलाई सम्झना स्वरूप लैजान चाहन्छन्। यदि दशजनामध्ये पाँचजनाले मात्र यो उत्पादन मन पराउँछन् भने, ग्राहकहरूको चाहना र रूचि हामीलाई थाहा छ।"

परम्परागत संस्कृतिलाई बजारसँग राम्ररी जोडेर मात्रै त्यसको राम्रो विकास र नयाँ पुस्तामा हस्तान्तरण गर्नसकिने छ।

अर्को गैर-भौतिक सांस्कृतिक उत्तराधिकारी गे टुकेनले चिनियाँ अक्षर, मान जातीय अक्षर र सिपो जातीय अक्षरलाई मिलाएर विशेषतायुक्त हस्तलिपी कलाको सिर्जना गर्नुभएको छ।

पोतमङ उद्यमशीलता आधारमा "थ्यानशान क्षेत्रीय सिङफु रोडको उत्तर बाजापसल" नामक स्टुडियो छ। स्टुडियोका २० वर्षीय मालिक व्यावसायिक  कलेजका विद्यार्थी हुन्। उनले सन् २०२१ जुनमा मात्र कलेजबाट स्नातक गरेका हुन्। विद्यालयमा अध्ययन गर्दा उनले आफ्नो उत्कृष्ट साङ्गीतिक प्रतिभाको कारण आफ्नै व्यवसाय सुरु गरी साङ्गीतिक बाजाको बिक्री गरेका थिए। सन् २०२० मा उनको स्टुडियोलाई उद्यमशीलता आधारमा सारिएको हो।

"हामीले साङ्गीतिक बाजाको व्यवसायमा मुख्यतया बाजा सम्बन्धी कार्य गर्छौं। ग्राहकले बाजा मन पराउँछन् कि पहिले बाजाको अनुभव गराउनुपर्छ। त्यसैले हामीले ग्राहकलाई अनुभव गराएर उनीहरूको चाहनाबमोजिम बेच्छौँ। हाम्रा ग्राहकहरू व्यावसायिक साथै गैर-व्यावसायिकहरू पनि छन्।"

सफलताका साथ उद्यमी बनेका विद्यार्थी, जवान मालिकले आफ्नै तरिकाबाट कलेजलाई जवाफ दिँदैछन्।

"कलेजले हामीलाई मञ्च प्रदान गरेको छ। कलेजका विद्यार्थीका लागि यो मञ्चले हामीलाई केही समर्थन र सुविधा नीति दिएको छ। हामी कलेजप्रति धेरै आभारी छौँ। त्यसैले, हामीले कलेजका इन्टर्नहरूलाई पसलमा काम गर्न स्वीकार गरेका छौँ र इन्टर्नहरूलाई केही तालिम पनि दिन्छौँ। यसरी, सम्बन्धित विषयका इन्टर्नले हामीकहाँ ठूलो भूमिका खेल्नेछन्।

यहाँ केही मानिसहरू परम्परागत संस्कृतिको उतराधिकारी बन्दैछन् र केहीले नयाँको सिर्जना गर्दैछन्। सङ्गीत स्टुडियोबाट फैलिएको ड्रमको सुमधुर लयले यी मानिसहरूको आशा तथा इच्छाको प्रतिनिधित्व गर्दछ।