दक्षिण-पश्चिमी चीनको क्वाङसी च्वाङ जातीय स्वायत्त प्रदेशमा ताह्वा याउ जातीय स्वायत्त जिल्ला छ। त्यहाँ नोङ युङ नामक स्कुल पहाडी क्षेत्रमा पर्दछ। स्कुल परेको क्षेत्र “मरूभूमिबाहेक मानवजात बस्नका लागि सबैभन्दा अनुपयुक्त क्षत्रे” मानिएको थियो। त्यहाँ प्राकृतिक वातावरण गम्भीर हुँदा अर्थतन्त्र पछाडी हुनुका साथै यातायात ज्यादै असुविधा थियो।

नोङ युङ स्कुलका प्रमुख लु क्वीचिङका अनुसार, दश वर्षअघि पूरै नोङ युङ गाउँमा एउटा मात्रै सिमेन्टबाट बनाइएको बाटो थियो। अधिकाँश विद्यार्थीहरूले एक-दुइ घण्टा लागेर काठद्वारा बनाइएको सिँडीमार्फत् भीर चढेर स्कुल जानुपर्दथ्यो। त्यसका साथै स्कुलका कोठाहरू ज्यादै निम्न तथा पूराना थिए। स्कुलमा एउटा कक्षा भवन र छात्राबास मात्र थिए। विद्यार्थीहरू बस्ने छात्रावासमा निकै नाजुक पलङ थिए। सामान्य रूपमा एउटा पलङमा लगभग चार बच्चा सुत्नु पर्थ्यो। सबै विद्यार्थीहरूले उक्त सानो ठाउँमा बस्नुपर्थ्यो। 

कहिलेकाहीं किसानहरूले पालेका कुखुरा-हाँस, गोरू-भेडा स्कुलमा प्रवेश गर्दथे। स्कुलको छेउ-छेउमा जनावरको विष्टा र फोहोर हुन्थ्यो। शिक्षकको पनि ठूलो अभाव थियो। त्यसबेला ६ जना शिक्षक मात्र थिए।

 दश वर्षयता तत्स्थानले गरिबी निवारण र ग्रामीण पुनर्त्थान गर्ने क्रममा सर्वप्रथम शिक्षाको विकास गरेको छ। सरकारले  त्यहाँ राजमार्गको निर्माण गरेर नोङ युङ गाउँमा राजमार्ग पनि सञ्चालन भएको छ। बच्चाहरू स्कुल पुग्ने बाटो पहाडी बाटोबाट राजमार्गमा परिवर्तन भएको छ। पढ्नका लागि अब डरलाग्दा भीर चढ्नु पर्दैन। 

स्कुल पुग्ने बाटको परिवर्तन पहाडी क्षेत्रमा शिक्षाको द्रूत विकास गर्ने एउटा भाग मात्र हो। दश वर्षमा स्कुलमा दशौं लाख युआनको लगानी गरेर स्कुलको शिक्षा वातावरण धेरै सुधारिएको स्कुलका प्रमुख लु क्वीचिङले भन्नुभयो।

वास्तवमा स्थानीय सरकारले करिब ५० लाख युआनको लगानी गरेर स्कुलको क्षेत्रफल विस्तार गर्दा नयाँ कक्षा भवन, छात्राबास, भोजनालय र शौचालयको निर्माण गरेको छ। त्यसका साथै स्कुलमा मिडिया कक्ष, संङ्गीत कक्ष, पुस्तकालय हुनुका साथै दूरी सिक्ने प्रणालीको स्थापना पनि भएको छ। हरेक शिक्षकले कार्यरत कम्प्युटर पनि छ। शिक्षकले चित्र, पाठ, संङ्गीतलगायत बहु-माध्यमबाट सिकाउन सक्छन्।

पहिला स्कुलमा जल थिएन। शिक्षक-विद्यार्थीहरू पहाडी गुफाबाट पानी ल्याउनुपर्थ्यो। हाल स्कुलमा सफा पानी पनि छ।

हाल पहाडी क्षेत्रको शिक्षाको विकास बाटोजस्तै झन् झन् फलाकिलो, झन् झन् राम्रो र झन् झन् तिव्र बन्दै रहेको प्रमुख लुले चर्चा गर्नुभएको छ। पहाडी क्षेत्रका बच्चाहरूलाई अध्ययन गर्नका लागि अहिले कठिनाइ छैन। उनीहरू पहाडबाट बाहिर गएर सपनामा रहेको विश्वविद्यालयमा भर्ना भएका छन्। उनीहरूले झन् झन् सुन्दर जीवनको बाटोमा हिँडिरहेका छन्।