सगरमाथा क्षेत्र — एउटा यस्तो गन्तव्य जहाँ पुग्न संसारभरका मानिस लालायित हुन्छन्। एक सपना, एक साहस अनि एक अनुकरणीय प्राप्ति समेत हो सगरमाथा आधार शिविर। सोलुखुम्बुको लुक्ला विमानस्थलमा जब काठमाडौं तर्फबाट आएको जहाज बस्छ त्यसबाट निस्किने अनेकन् देशका पर्यटक अनि उनका पथप्रदर्शक र भरियाको लर्को दुधकोशीको तिरैतिर सोझिन्छ।कोही संसारको उचो शिर सगरमाथाको शिखर चुम्ने, कोही आधारशिविरबाट दृश्यावलोकन गर्ने अनि कोही चाही कर्मले डोर्याएका भरिया र पथप्रदर्शक आदि आदि। जे होस् हिमाल चढ्ने यो याममा यस मार्गमा निकै चहलपहल हुने गरेको कान्तिपुर अनलाइनले लेखेको छ।
सरासर हिँडेमा लुक्लाबाट तीन दिनमै आधारशिविर पुगिन्छ। समुद्री सतहबाट झण्डै ५३ सय ६४ मिटर उचाइमा अवस्थित आधारशिविरसम्म भने यसरी सरासर जान मिल्दैन। यसकारण पर्यटकहरु पहिलो दिन लुक्लाबाट मन्जो, दोस्रो दिन ४३ सय ४० मिटर उचाइमा रहेको नाम्चे बजार पुग्छन्। यहाँबाट तेस्रो दिन अलि माथि रहेको स्याङबोचेतिर रमाएर कोही फेरि नाम्चे फर्किन्छन् त कोही खुम्जुङ झरेर बास बस्छन्।
यसपछि चौथो दिन तेङबोचे पुगेर सगरमाथा र आसपासका हिमाल नियाल्न पाइन्छ। पाँचौ दिन ४४ सय मिटर उचाइमा रहेको देङबोचे पुगिन्छ र भोलिपल्ट यहाँबाट ५१ सय मिटर उचाइमा रहेको नाकारसङ पिकसम्म पुगेर आफूलाई यहाँको वातावरणसँग घुलमिल गराउँछन्।
सातौं दिन सुरु हुन्छ सगरमाथा आधारशिवरलाई नै गन्तव्य बनाएर सरासरको यात्रा। यस दिन कोही ४९ सय ४० मिटर उचाइमा रहेको लोबुचेमा बस्छन् त कोही ५१ सय ८० मिटर उचाइमा रहेको गोरकसेपमा बस्छन्। अनि आठौं दिन बिहान आधारशिविर पुगेर रमाएपछि फेरि गोरकसेप अथवा लोबुचेसम्म फर्किन्छन्।
नवौं दिनदेखि भने आधारशिविर सम्म पुग्नेहरु फर्किन थाल्छन्। बाँकी दुई दिनमा ओरालो झर्दै साविककै बाटो भएर सरासर उनीहरु ११ दिनमा लुक्ला पुग्छन्। १२ औं दिन भने जहाज चढेर कोही रामेछाप हुँदै त कोही सिधै काठमाडौं पुग्छन्। यसरी करिब १२ दिनको यो अद्वितीय यात्रा सम्पन्न हुन्छ।
यो यात्राभर संसारका अनेकन् भागबाट आएका फरक–फरक मान्छेहरुसँग उनीहरुको भाषा र भेषसँग साक्षात्कार गर्न पाइन्छ। अनि पाइन्छ सुन्दर प्रकृतिसँग रम्न, रमाउन। यो पदयात्रालाई सफल बनाउन स्वस्थ तन, तन्दुरुस्त मन अनि आँट र जाँगर भने जरुरी हुन्छ।
