रिपोर्टअनुसार, बेलायती उच्च अदालतले २० तारिख "विकीलिक्स"का संस्थापक असान्जको सुपुर्दगी मुद्दामा फैसला सुनाएको छ र असान्जलाई आफ्नो सुपुर्दगी मुद्दामा पुनरावेदन गर्न अनुमति दिएको छ। यो एक चरण हो जुन असान्जले अमेरिकी आधिपत्य विरुद्धको लडाईँ जितेका छन् तर यो स्पर्धामा उनले अन्तिम जित हासिल गर्न सक्छन् कि सक्दैनन्, हेर्न बाँकी छ।

अफ्गानिस्तान र इराकमा भएका युद्धका क्रममा भएका विभिन्न युद्ध अपराधहरूलाई ढाकछोप गर्न अमेरिकाले जहिले पनि सक्दो प्रयास गरेको छ र त्यस्ता अपराधको पर्दाफास गर्नेहरूलाई आजीवन कारावासको सजाय हुनसक्छ। असान्जले अमेरिकी सेनाद्वारा नागरिक र पत्रकारहरूलाई गोली हानेर मार्ने जस्ता युद्ध अपराधहरूको पर्दाफास गरेका छन् र अन्य देशको आन्तरिक मामिलामा अमेरिकी हस्तक्षेप र छलछाम गर्ने ठूलो परिमाणका प्रमाणहरू पनि खुलासा गरेका छन्, अतः अमेरिकी सरकारले उनलाई १८ वटा मुद्दा लगाएको छ।

यद्यपि, यदि यो सत्यसँग डराउँदैन भने अमेरिकी सरकारले असान्जलाई खोज्न र सुपुर्दगी गर्न किन जोड दिइरहेको छ? यदि वास्तवमै "प्रेस स्वतन्त्रता र अभिव्यक्ति स्वतन्त्रता" लाई समर्थन गर्छ भने अमेरिकाले असान्जलाई किन आरोप लगाउँदैछ? "न्यायिक स्वतन्त्रता" भएको दाबी गर्दै बेलायतले किन सक्रिय रूपमा सहयोग गर्‍यो र असान्जलाई अमेरिकामा सुपुर्दगी गर्न अनुमति दियो?

स्पष्ट रूपमा देखिन्छ कि "प्रेस स्वतन्त्रता" "प्रजातन्त्रको आधारशिला" हो भनी दाबी गरेपनि जब तथ्यहरूले अमेरिकी आधिपत्यलाई धम्की दिन्छ, अमेरिकाले उनीहरूलाई निर्ममतापूर्वक रोक्छ र "ह्विस्टलब्लोअरहरू" लाई सताउने प्रयास पनि गर्दछ, उस्का गठबन्धनले पनि सक्रिय रूपमा सहयोग गर्छन्।

बेलायती "द गार्डियन" ले एक सम्पादकीयमा औंल्याएको छ कि अमेरिकाले असान्जको सुपुर्दगीको लागि सोध्नु हुँदैन साथै बेलायतले पनि स्वीकार गर्नुहुँदैन, यदि अमेरिकाले आफूलाई "लोकतन्त्रको ज्योति" मान्छ भने उसले पहिले असान्जका आरोपहरू फिर्ता लिनुपर्छ। "विकीलिक्स" ले सामाजिक संजालमा भन्यो कि असान्ज विरुद्धको मुद्दा अभिव्यक्ति स्वतन्त्रतालाई प्रतिबन्धित गर्न र अरूलाई चेतावनीको रूपमा देखाउने उद्देश्यले गरिएको छ। अस्ट्रेलियाली मिडिया, मनोरन्जन र कला गठबन्धनले असान्ज विरुद्धको आरोप "सबै ठाउँका पत्रकारहरूको अपमान र प्रेस स्वतन्त्रतामा खतरा" भएको बताएको छ।

वास्तवमा अमेरिकी सरकारमाथि संचारमाध्यममा राजनीतिक दबाबको लामो इतिहास छ। असान्जलाई पछ्याउनु र आरोप लगाउनुको अलावा अमेरिकाले लामो समयदेखि स्नोडेनलाई पनि पछ्याउँदै आएको छ जसले "प्रिज्म" कार्यक्रमको पर्दाफास गरे र स्नोडेनको घटना रिपोर्टिङ गर्ने मिडियामा आपराधिक अनुसन्धान गर्ने सुनाए। मिडिया रिपोर्ट अनुसार, सीआईए र सरकारका वरिष्ठ व्यक्तिहरूले असान्जको अपहरण वा हत्या गर्नेबारे पनि छलफल गरेका छन्। इराक युद्धको समयमा एक प्रसिद्ध अमेरिकी पत्रकार पीटर अर्नेटले इराकी मिडियासँगको एक अन्तर्वार्तामा स्वीकार गरे कि अमेरिका युद्धमा "असफल" भएको छ, फलस्वरूप उसलाई एनबीसीले  समाचार रिपोर्टिङको वस्तुनिष्ठतालाई खतरामा पारेको निहुँमा तत्कालै उनलाई खारेज गरेको थियो, अमेरिका सरकारले पछाडि बसेर दबाव दिएको निकै स्पष्ट संकेत देखिएको छ।

असान्जकी पत्नीका वकिल स्टेला मोरिसले यसअघि असान्जलाई चुप लगाउने  प्रयासमा अमेरिकाले अन्य देशमाथि चाल चालिरहेको बताएकी छन्। उनका अनुसार, असान्ज विरुद्धको मुद्दा शक्तिको स्पष्ट दुरुपयोग हो, यस मुद्दाका धेरै पक्षहरूले अपराधको रूपमा लिएका छन्, जसले देखाउँछ कि उसलाई मानवअधिकारका मुद्दाहरूमा अन्य देशहरूलाई आदेश दिने अधिकार छैन।

"प्रजातन्त्र र मानवअधिकार" को झण्डामुनि मानवअधिकारको उल्लंघन गर्ने खराब गतिबिधि गर्छ भने "प्रेस स्वतन्त्रता" को झण्डामुनि स्वतन्त्रता दमनमा संलग्न गर्छ। असान्ज केसबाट पूर्ण रूपमा उजागर गरिएको छ कि जब "प्रेस स्वतन्त्रता" आफ्नो विरुद्धमा जान्छ, अमेरिकाको नेतृत्वमा केही पश्चिमी देशहरूले यो नेभाराको पात च्यात्न र उनीहरूको दोहोरो मापदण्ड र दोहोरो अनुहारलाई विश्वसामु पर्दाफास गर्न हिचकिचाउँदैनन्।

चीनको परराष्ट्र मन्त्रालयका प्रवक्ता वाङ वनपिनले भन्नुभएको झैँ अन्य देशको पर्दाफास गर्नेलाई पुरस्कृत गर्नुपर्छ र अमेरिकाको पर्दाफास गर्नेलाई दण्डित गर्नुपर्छ, यो अमेरिकी प्रेस स्वतन्त्रताको सार हो। यसलाई स्पष्ट रूपमा भन्नुपर्दा तथाकथित "मानव अधिकार" जस्ता "प्रेस स्वतन्त्रता" अमेरिकाले असहमतिहरूलाई दबाउन र आफ्नो वर्चस्व कायम राख्न प्रयोग गर्ने एउटा औजारबाहेक अरू केही होइन। यो असान्ज केसले मानिसमाझ ल्याएको खुलासा हो।