रोबर्ट फिट्जटम अष्ट्रियाको राजधानी भियनाबाट आएका छन्। सन् २०१३ मा, उनी क्वाङ सी प्रान्तको नान निङ शहरमा बसोबास गर्न आएका थिए, र अहिले उनी चीनमा दशक भन्दा बढी समय बिताई सकेका छन्। यस अवधिमा उनले चीनका विभिन्न ठाउँहरूमा देखेका र अनुभव गरेका विकासका उपलब्धिहरू र अनुभवहरूलाई लेखन र पुस्तकका रूपमा बनाएर विश्वलाई एक वास्तविक चीनको प्रदर्शन गर्न प्रयास गर्दै आएका छन्।

《चीनको सफलताको कथा》 र 《होङ छ्याउको कथा—पूर्ण प्रक्रियामा जनताले लोकतन्त्रको आधारभूत अभ्यासको रेकर्ड》भन्ने दुईवटा किताबले चीनको विकासका कथाहरूलाई वर्णन गर्छन्, जसलाई क्रमशः विदेशी प्रकाशन गृह र शाङ्हाइ जन प्रकाशनले प्रकाशित गरेका छन्। तपाईं अनुमान पनि गर्न सक्नुहुन्न कि यी दुई पुस्तकका लेखक एक यूरोपेली अन्तर्राष्ट्रिय मित्र हुन्।

“मेरो नाम रोबर्ट फिट्जटम हो, म अष्ट्रियाको राजधानी भियनाबाट आएको छु। म पहिलो पटक सन् १९७९ मा चीन आएको थिएँ। त्यसबेला चीनमा सुधार र खुलापन सुरु भएको एक वर्ष मात्र भएको थियो।”

विश्वविद्यालयका समयमा, रोबर्टले चीनप्रति धेरै चासो देखाएका थिए, विशेष गरी चीनको राजनीति र आर्थिक विकासप्रति। उनले अष्ट्रियाको भियना विश्वविद्यालयमा सामाजिक विज्ञान र अर्थशास्त्रका पाठ्यक्रममा स्नातक गरेका थिए र असामान्य पश्चिमी अर्थतन्त्रका अध्ययनमा ठूलो चासो देखाएका थिए। सन् २०१३ मा, रोबर्ट र उनकी चिनियाँ श्रीमतीले श्रीमतीको जन्मथलो क्वाङ सी प्रान्तको नान निङ शहरमा बस्न थाले, यो बसाई ११ वर्षसम्म भएको छ।

“मैले युरोपमा साठी वर्षसम्म बिताएको थिएँ, फरक संसार हेर्न चाहेको थिएँ, किनकि मेरी श्रीमती चिनियाँ हुन्, हामीले उनको जन्मथलो नान निङमा बसाइ सार्ने निर्णय गर्यौं।”

रोबर्टका आँखामा नान निङ हरियालीले भरिएका र सुन्दर वातावरण भएको शहर हो। यहाँ बस्न उपयुक्त छ र उनको जन्मस्थान भियेनासँग धेरै समान छ। यहाँ उनले चीनको तीव्र विकास र साधारण जनताको जीवनमा आएको गहिरो परिवर्तन अनुभव गरे, विशेषगरी चीनले निरपेक्ष गरिबी हटाउने काम र उपलब्धिहरूले उनलाई गहिरो छाप पारेको छ।

“——नमस्ते।

——नमस्ते।

——म रोबर्ट हुँ।

——यहाँ धेरै किसानहरु काम गर्छन्?

——दर्जनौं।

——दर्जनौं भने पर्याप्त छ।

——त्यहाँ पनि ठूलो क्षेत्र छ।”

“क्वाङ सीमा धेरै अल्पसंख्यक जातिहरू छन्, उनीहरु बस्ने साना गाउँहरू धेरै दुर्गम स्थानमा छन्। यसको अर्थ सरकारले स्थानअनुकूल र सटिक विकास रणनीति तयार गर्नुपर्छ, जसबाट ती क्षेत्रका जनताले गरिबीबाट बाहिर निस्कन सकून्। किनकि गरिबी निवारण भनेको सहयोग चाहिने मानिसहरूलाई सिधै पैसा दिनु होइन, बरु उनीहरूलाई दीर्घकालीन लाभदायक काम गर्न सक्षम बनाउनु हो।”