सिन्धुपाल्चोकमा चौँरी तथा याकपालन पेसा सङ्कटमा पर्न थालेको छ। चरन क्षेत्रको अभाव र नयाँ पुस्ताको रोजाइमा नपरेका कारण चौँरीपालन पेसा सङ्कटमा परेको हो। जुगल गाउँपालिका–३, तेम्बाथान, दिपु, तेगा, बाह्रबिसे नगरपालिका–३ को शीरभेग धार्पाखानी, बालुवा, शमशेरडाँडा, हेलम्बु गापाको माथिल्लो भेग नेखर्क छयादी र पाँचपोखरी थाङपाल गापाको हिमाली क्षेत्रमा चौँरी तथा याकपालन हुँदै आएको छ। सिन्धुपाल्चोकभर मुस्किलले ३१ जना किसान चौँरीपालन पेसामा रहेका गोरखापत्र अनलाइनले लेखेको छ।

पछिल्लो समय उक्त पेसामा युवापुस्ताको रुचि नहुँदा चौँरीपालन व्यवसाय नै सङ्कटमा परेको हो। आवश्यक परेका बेला पैसा नहुने, चरन क्षेत्र नहुने र चौँरीपालनले आधारभूत आवश्यकता पनि पूरा नहुने भएपछि युवापुस्ताको रोजाइमा चौँरीपालन पेसा नपरेको जुगल गाउँपालिका–३, तेक्बाथान स्पाबल चौँरीखर्कका किसान नोर्साङ शेर्पाले बताउनुभयो। 

पछिल्लो समयममा चौँरीपालन पेसा पाका र अनुभवी चौँरीपालक किसानले समेत चौँरीपालन पेसा छाडेर विस्थापित भएका छन्। बाह्रबिसे नगरपालिका–३ शीरभेगमा चौँरीपालन गर्दै आउनुभएका ५५ वर्षीय चक्र रुम्बाले चौँरीपालन छोडर राजधानी विस्थापित हुनुभएको छ। वर्ष दिनमा नौ महिना लेक क्षेत्रमा नै हुनुपर्ने, विभिन्न रोग र महामारीले चौँरी तथा याक मर्ने हुँदा त्यसको बिमा नभएका कारणले घाटा बेहोर्नु परेकाले उक्त पेसा छाडेको रुम्बाले जानकारी दिनुभयो।

चौँरीगोठ र खर्कमै जन्मेर हुर्केबढेका युवापुस्ताले बाआमालाई चौँरीपालनमा सघाए पनि उमेर पुगेपछि वैदेशिक रोजगारीमा जाने गरेका छन्। लेक क्षेत्रको जीवनयापनमा अति कठिनाइ भोग्नुपर्ने, चौँरीखर्कमा उत्पादन गरेका चौँरीका दुध, चिज, मक्खन, छुर्पी र घिउ सडक बाटोको पहुँच नहुँदा बजारसम्म पु¥याउन समस्यालगायतका कारणले युवापुस्ता चौँरीपालनमा नलागेर वैदेशिक रोजगारीमा गएका छन्। अहिले चौँरीखर्कमा ५५ देखि ८० वर्षसम्मका मानिसले चौँरीपालन गरिरहेका छन्। बिस्तारै उनीहरूले पनि चौँरीपालनका काम छाड्न थालेका छन्।

स्थानीय र सङ्घ सरकारले चौँरी तथा याकलाई औषधोपचार र बिमाको व्यवस्था, चौँरी खरिदमा सहुलियत, चौँरीको दुधजन्य परिकारको सहज बजारीकरणको व्यवस्था गरेमा युवापुस्तालाई उक्त पेसामा आबद्ध गराउन सकिने रुम्बाले जानकारी दिनुभयो। चौँरी तथा याक संरक्षण गर्न हेलम्बु गाउँपालिका, जुगल गापालगायतले केही वर्षअघि चौँरीको बिमा गराउने व्यवस्था गरेको थियो।