गत साताको कार्यक्रममा सछ्वान-सिचाङ राजमार्ग र छिङहाइ-सिचाङ राजमार्गको निर्माण क्रममा धेरै मर्मस्पर्शी कथाहरूबारे चर्चा गरिएको छ। राजमार्गको निर्माणमा मुख्य कामदार सैनिक हुन्। चीनमा पानी र दुध मिलेको, रगत र मासु जोडेको, माछा र जलको सम्बन्धमार्फत सेना र सर्वसाधारणको गहिरो भावना उल्लेख गरिएको छ। राजमार्ग निर्माणका क्रममा पनि धेरै मर्मस्पर्शी कथाले सेना र सर्वसाधारणको भावना र समान तथा पारस्परिक सहयोगी जातीय एकता देखाएको छ।

प्रसिद्ध तिब्बती गाइका छाइतानट्रोमाले “लुगा धुने गीत” नामक गीत गाउनुभएको छ। गीतको बोल यस्तो हो-“कसले हामीलाई राजमार्गको निर्माण गर्न सहयोग गरेको छ? कसले हामीलाई पुलको निर्माण गर्न सहयोग गरेको छ? नातेदार जन मुक्ति सेना हो। मुक्तिदाता कम्युनिष्ट पार्टी हो। सैनिक र सर्वसाधारण एक परिवार नै हो। हामी नातेदारका लागि लुगा धुन्छौं।”यो गीतबाट जन मुक्ति सेना र स्थानीय सर्वसाधारणको गहिरो सम्बन्ध र भावना देखाइएको छ।सन् १९५१ को अप्रिलमा केन्द्रीय सरकारले “सिचाङमा प्रवेश गर्ने, स्थानको खाना नखाने” प्रस्तु गरेको थियो। तर त्यस बेला सीमित आपूर्ति, असुविधाजनक यातायात र ठूलो खपतका कारण सडक निर्माण गर्ने सेनाले चाँडै खाद्य संकट भोग्नु परेको थियो। केही निर्माण गर्ने फौजले प्रत्येक दिन तीनपटक खानाबाट दुईपटकसम्म घट्नुका साथै खाना पनि भातबाट पातलो जाउलो वा सूपसम्म बनेको थियो। त्यसपछि ती सैनिकहरूले पहाडमा जंगली साग खोज्नुपर्थ्यो।

सदिच्छापूर्ण भावनाबाट सदिच्छापूर्ण भावना पाएको छ। राजमार्गको निर्माण क्रममा सछ्वान, छिङहाइ, सिचाङका सर्वसाधारणले सक्रिय रूपमा भाग लिएका थिए। सछ्वान प्रान्तीय कानच प्रिफेक्चरका ६००० वटा चौंरी राजमार्गको निर्माणका लागि पहिलो खेपको सहायता सामग्री थिए। १७ हजार तिब्बती सर्वसाधारणले सछ्वान-सिचाङ राजमार्गको निर्माणमा योगदान दिएका थिए।  

जातीय एकताको भावना क्रमशः उताधिकार गरेको छ। हुलाक ट्रकका चालक छिमैतोची ३० वर्षभन्दा बढीको समयमा सरदर उचाइ ३५०० मिटरको क्षेत्रमा हुलाकी काम  गर्नु भएको छ। चीनभरि विविभ क्षेत्रबाट आएका हुलाक सामान उहाँले हिमाली क्षेत्रका विभिन्न कुनामा लानु भएको छ।

“हरेक जातिको भाग्य मात्रृभूमिको भाग्यसँग घनिष्ट रूपमा जोडिएको छ। हामीले सँगसँगै हाम्रो एकीकृत, स्थिर र मेलमिलाप घरआवासको राम्ररी विकास गर्नुपर्छ।” छिमैतोचीले गतिविधिमार्फत् आफ्नो इच्छा व्यक्त गर्नुभएको छ।