उहाँको गाउँको स्थानीय सरकारले श्रीमती यंग सेनको योजनालाई समर्थन गरेर आवश्यक सुविधा उपलव्ध गराएको थियो। यसरी त्यस गाउँमा पहिलो पशुपालक रेस्ट्रुराँ खोलियो। यसबारे चर्चा गर्दै श्रीमती यंग सेनले भन्नुभयोः

             "तालको पर्यावरणीय वातावरणको संरक्षणका लागि पशुपालकको जीवन त्याग गरेका बेलामा सरकारले हामीलाई अनुदान दिएको थियो। तर अन्य आम्दानी नहुने खण्डमा ती अनुदान पूरा हुनसक्छ। पर्यटन व्यवसाय शुरु गरेबाट हाम्रो जीवनलाई प्रत्याभूत गर्न सकिन्छ। आफ्नो घरमा एउटा सानो रेस्ट्रुराँ खोल्ने योजना राम्रो हो। भित्री भागबाट आउने पर्यटकले यहाँको दही र नौनी चिया खानका लागि सधैं नै यस रेस्ट्रुराँमा आउनेगरेका छन। हरेक वर्षको जुलाई र अगष्ट महिनामा हाम्रो कारोबार सबैभन्दा राम्रो हुन्छ।"

              आफ्ना गाई-बाख्रा बेचे तापनि श्रीमती यंग सेनको परिवारको जीवन पर्यटन व्यवासयमार्फत दिन प्रतिदिन राम्रो हुँदैआएको छ। यसका अतिरिक्त, आफ्ना छोरा-छोरीले पशुपालनमा लाग्नुको साटो विद्यालयमा प्रवेश भएर शहरमा बस्ने वाल-वालिकाले जस्तै शिक्षा लिनपाएकोमा श्रीमती यंग सेनका लागि सबैभन्दा खुशीलाग्दो कुरो हो। सरकारले ती पशुपालकहरुका छोरा-छोरीको पढाइ शुल्क पनि मिनाहा गरेको छ।

             श्रीमती यंग सेनको छोरो दोगो टासी चौध वर्षको छ। हाल उ प्राथमिक विद्यालयको तेस्रो वर्षमा अध्ययनरत छ। हरेक दिन आफ्नो विद्यालयमा धेरै साथीहरुसँग पढ्न र खेल्न पाएकाले उसलाई ज्यादै खुशी लागेको छ। गत वर्षको मे दिवसका उपलक्ष्यमा आफ्नो विद्यालयको वृक्षारोपण कार्यक्रममा भाग लिई आफ्ना गुरुको सहयोगमा दोगो टासी स्वयम् आफैले सैंतीसवटा विरुवा रोपेको थियो। आफ्नो जन्मथोमा पर्ने छिंगहाई हु ताल अझ सुन्दर हुने उसको ठूलो आशा छ।

             छिंगहाई प्रान्तको स्थानीय सरकारले पर्यावरणीय वातावरणको संरक्षण गर्ने महत्वपूर्ण कदमहरुमध्ये वृक्षारोपण पनि एक हो। विगत दश वर्षमा छिंगहाई प्रान्तमा वृक्षारोपण गरी तयार पारिएका वन-जंगलको क्षेत्रफल नौ लाख पचास हजार हेक्टर पुगेको छ, यसरी उक्त प्रान्तमा वन-जंगलको कूल क्षेत्रफल दश वर्षअघिको तुलनामा तीन लाख हेक्टरले बढेको छ। आफ्नो जन्मथोको वातावरण अझ राम्रो हुनुका साथै यहाँका जनताको जीवन अझ सुखमय हुने आशा श्री दान्जिन कोले गर्नुभएको छ। आफ्नो मनमा भएको संकल्पबारे जानकारी दिंदै उहाँले भन्नुभयोः

           "हाल हामी पर्यटन व्यवसायमा लागिरहेका छौं। सरकारले हामीलाई प्रशस्त सुविधा उपलव्ध गराएको छ। मेरो रेस्ट्रुराँमा आउने यात्रुहरुको संख्या दिन प्रतिदिन बढ्दो छ। हाम्रो हालको जीवन पहिलेको तुलनामा धेरै राम्रो भएको छ। पछि यहाँको पहाड फेरि हरियो हुनुका साथै वातावरण पनि राम्रो भएको खण्डमा पाँच/छ सयवटा गाई-गोरु, भेडा-बाख्रा किनेर पुनः पशुपालन गरेर मेरा छोरा-छोरीलाई विश्वविद्यालयमा भर्ना गराउने मेरो इच्छा छ।"