'मैले उसलाई पहिल्यै घर पठाइसकें', बोक्सीले जवाफ दिई।

     त्यसपछि राजकुमारलाई आफ्नी श्रीमतीको व्यहोरामा केही अस्वाभाविकता भएको अनुभव भयो, तथापि खास के अस्वाभाविकता त भन्ने कुरा भने बुझ्न सकेनन। उनले त्यस बोक्सीलाई आँखा नझिम्क्याइकन हेरिरहे । राजकुमारले आफूलाई एक टकले हेरिरहेको देखेपछि बोक्सीको मुटु झण्डै चल्न छोडेन । 'किन तपार्इंले मतिर त्यसरी हेरिरहनुभएको', बोक्सीले आत्तिएको भावको मुस्कानका साथ राजकुमारलाई सोधी।

     'तिमी बदलिएकीजस्ती छौ । तिम्रो श्वर फरक भएको छ र तिमी नै फरक देखिन्छौ ,' राजकुमारले हिच्किचाउँदै भने।

     'एउटी अजम्मरी परिका रुपमा निश्चित समयपछि मैले मरणशील मानिसहरुका बीचमा स्वाभाविक रुपमा आफ्नो रुप बदल्नुपर्छ । हेर्दैजानोस्, भविश्यमा यो परिवर्तन अझ बढी हुँदैजानेछ,' बोक्सीले लजाएको भावले भनी।

     राजकुमारले यसलाई सत्यका रुपमा स्वीकार गरे र अरु जान्ने कोशिस गरेनन् । यसरी राजकुमार बोक्सीद्वारा ठगिए, छक्याइए।

     केही दिनछि तलाउमा एउटा सुनौलो कमल फुल्यो । त्यो कमलको फूलले हावाको वहावसँगै विस्तारै, भद्रतरिकाले पानीमा तल-माथि हुँदै अघि झुक्दै अभिवादन गरेको जस्तो देखिन्थ्यो ।

     एक दिन एउटा अश्वपालले त्यस तलाउको किनारमा घोडा चराइरहेको बेला तलाउको बिचमा एउटा सुनौलो तर मधुरो चमक देख्यो । नजिकै गएपछि उसले त्यो सुनौलो कमल भएको थाहा पायो । त्यसपछि उ आफूले देखेको त्यस सुनौलो कमलका बारेमा जानकारी दिन राजकुमारकहाँ गयो ।

     पछिल्ला दिनहरुमा राजकुमारले विनाकारण आफूलाई उदासिनताले छाएको अनुभव गरेका थिए । उनले आफ्नी श्रीमती विस्तारै परिवर्तित हुँदैगएको अनुभव गरेका थिए । तिनी अब पहिलेकीजस्ती शान्त, आत्मगौरवी, भद्र र मायालु थिइनन् । राजकुमारले कमलको सुनौलो फूलका बारेमा अश्वपालकबाट जानकारी पाउनासाथ एक मिनेट पनि नरोकिइकन उनि तलाउको किनारातिर दौडिए । तर भन्दा अचम्म लाग्दो कुरा, त्यस तलाउको सम्पूर्ण भागमा सुनौलो कमलको फूलको त के कुरा कहीं कतै झार समेत थिएन । केही पनि देखिदैनथ्यो । तर राजकुमार भने निराश भएका थिएनन् । अर्को दिन विहानै राजकुमार फेरि त्यस तलाउको किनारातिर दौडिदै गए । पहिलेजस्तै त्यहाँ चुपचापसँग छचल्किने शान्त, निला छाल बाहेक केही पनि थिएन । यसरी तीन दिनसम्म राजकुमार लगातार तलाउको किनारातिर गए। त्यसपछि राजकुमारले सोच्नथाले, शायद त्यस अश्वपालकलाई भ्रम पर्यो वा त्यसले आफूलाई छक्क्याउने प्रयास गर्यो । जब उनले त्यस अश्वपालकलाई केरकार गर्नथाले, तब उसले साँच्चिकै सुनौलो रंगको कमल देखेको कसम खायो । अन्त्यमा त्यो अश्वपालकको दिमागमा एउटा विचार सुझ्यो । 'सरकार', उसले भन्यो, हुनसक्छ त्यो फूलले हजुरसँग लाज मानेर पानीमा लुकिरहेको छ । राजकुमारले म अश्वपालकको भेष धारण गरेर, मेरा लुगा पहिरेर हेरे कसो होला? ।