क: यो चिनियाँ अन्तर्राष्ट्रिय रेडियोको नेपाली सेवा हो। प्रिय श्रोताहरु चीनको सेरोफेरो नियमित कार्यक्रममा म रवि र म मेघाको नमस्कार।

ख: सदा झैं आजपनि हामी चीनको सेरोफेरो नियमित कार्यक्रममार्फत चीनमा भएका विविध क्षेत्रका विकासमध्ये दुहुरा तथा अनाथ बालबालिकाको हेरचाह एवम् तिनको उज्ज्वल भविष्यतर्फ चीन सरकारले पुर्‍याएको महत्वपूर्ण नजरमाथि केही प्रकाश पार्ने जमर्को गर्ने छौं।

क: अझ यसलाई प्रष्ट रुपमा भन्ने हो भने, आजको कार्यक्रममा हामी त्यस्ता बालबालिकामध्ये पनि विशेषत: बालिकाहरुले केही समयअघिदेखि चीनमा लागू भएको "बसन्त कोपिला" कार्यक्रम पश्चात विद्यालयमै प्राप्त गरेका आफ्नो रमाइलो घर-संसार सम्बन्धी पहिलो भाग सुनाउनेछौं।

क: अनाथ तथा टुहुरा चिनियाँ बालबालिकाको उज्ज्वल भविष्यलाई साकार तुल्याउने उद्देश्यले सन् 1997 ताका चीनको बालबालिका तथा किशोर कोष र अखिल चीन महिला संघले संयुक्त रुपमा एउटा योजना लागू गर्ने निधो गरे। "बसन्त कोपिला" नामको उक्त कार्यक्रम बमोजिम सन् 1997 मा ती दुई संस्थाले उत्तर पश्चिम चीनको कान्सु प्रान्तको "मा छ्यु" काउन्टीमा पहिलो पटक गरीब तिब्बती परिवारका 50 जना बालिकालाई विद्यालयमा भर्ना गरिदिए। विद्यालय जान थालेको करीब पांच वर्षको यो अवधिमा हाल ती बालिकाहरु 6 कक्षामा अध्ययनरत् छन्।

ख: राष्ट्रिय अभियानको रुपमा संचालित यो कार्यक्रमले नौ वर्षिया तिब्बती टुहुरी बालिका "ये से चौं ग" झैं यस अघि कहिल्यै विद्यालय नगएका कैयौं अनाथ तथा टुहुरी बालिकाहरुलाई हाल जोडतोडका साथ शिक्षा-दिक्षा दिने काम गरिरहेको छ। यी बालिका पनि अहिले कान्सु प्रान्तको "मा छ्यु" काउन्टीको एउटा विद्यालयमा तीन कक्षामा अध्ययनरत् छिन्। हुन त अनाथ तथा टुहुरा बालबालिकाहरुलाई शिक्षा दिने काम अन्यत्र पनि भइरहेको छ। तर चीनमा सन् 1997 देखि लागू भएको "बसन्त कोपिला" कार्यक्रम अरुभन्दा निकै पृथक छ। सबैभन्दा ठूलो कुरो: यो कार्यक्रम अन्तर्गत अध्ययनरत बालिकाहरुलाई विद्यालयमा अध्यापन मात्रै गराईंदैन, उनीहरुलाई स्वयम् शिक्षक तथा शिक्षिकाहरुले आमा बाबुको भूमिका निर्वाह गरिदिन्छन्। त्यसैले "ये से चौ ग" लाई कहिल्यै पनि आफ्ना आमा-बाबुको अभाव महसुस भएको छैन। उनी निर्धक्क साथ शिक्षक-शिक्षिकाहरुसंगसंगै दिन रात बिताइरहेकी छिन्।

क: "तिमीलाई घर र आमा-बाबुको याद आउँदैन" भन्ने जिज्ञासामा नौ वर्षिया बालिका "ये से चौ गे" भन्छिन्:

"मेरा लागि आफ्नै आमा सरह हुनुहुन्छ। वहाँ प्राय मलाई मेरो हात समाएर कसरी लेख्ने भनेर सिकाउनुहुन्छ। वहाँ मेरा कपडा मात्र धुनुहुन्न आवश्यक पर्ने बित्तिकै नयाँ कपडा समेत किनिदिनुहुन्छ।"

ख: यतिमात्र होइन, ती लजालु बालिका "ये से चौ ग" ले कुराकानीको क्रममा एउटा निकै हृदयस्पर्शी घटना पनि सुनाएकी छिन्। कुरो गत सालको हो। एक दिन "ये से चौ ग" अकस्मात विरामी भइन्। अर्थात उनको आँखा हेर्दै निकै डरलाग्दो हुने गरी रातो भयो। तर, उनको शिक्षिकाले मोटर-गाडी खोज्नुको साटो स्वयम् "ये से चौ ग" लाई नै बोकेर डाक्टरकहाँ लगेकी थिइन्।

क: "ये से चौ ग" कै कुरा गर्ने हो भने हाल उनका बीस जना बसन्त कोपिला साथीहरु छन्। तीमध्ये अधिकांश तिब्बती अनाथ बालिकाहरु हुन्। उनीहरु पनि "ये से चौ ग" झैं निकै राम्रोसंग अध्ययन गर्दै दैनिक जीवन बिताइरहेका छन्। ती पनि अधिकांश दूर्गम माछ्यु काउन्टी कै हुन्। तीनको पठन-पाठन तथा दैनिक जीवनका लागि आवश्यक पर्ने प्रति व्यक्ति वार्षिक एक हजार तीन सय चिनियाँ युआनको रकममध्ये केही स्थानीय सरकारले व्यहोर्ने गरेको छ भने, केही चन्दा एवम् सहायता स्वरुप प्राप्त हुने गरेको छ।

ख: यो चिनियाँ अन्तर्राष्ट्रिय रेडियोको नेपाली सेवा हो। प्रिय श्रोताहरु, भर्खरै तपाईंले सुन्नुभयो, चिनियाँ बाल-बालिकाहरुले केही समयअघिदेखि चीनमा लागू भएको बसन्त कोपिला कार्यक्रम पश्चात विद्यालयमै प्राप्त गरेका रमाइलो घर-संसार सम्बन्धी पहिलो भागबारे केही जानकारी।

क: यो जानकारीसंगै आजको चीनको सेरोफेरो नियमित कार्यक्रम यहीँ पूरा हुन्छ। कार्यक्रमबाट म रवि र म मेघालाई पनि बिदा दिनुहोस्, नमस्ते।