|
चीनको तिब्बत स्वायत्त प्रदेशको नाम त्यसको रमणीय टारभूमि, प्राकृतिक दृश्य तथा विशेष तिब्बती रितीरिवाजका कारण विश्वभरि फैलिएको छ। त्यस टारभूमिमा अक्सिजनको कमी हुनेभएकाले कम उचाइमा बसोबास गर्ने मानिसहरु तिब्बतमा छोटो समयसम्म घुम्ने मात्र गरेका छन। उनिहरु त्यहाँ लामो समयसम्म काम गर्नका लागि उपयुक्त हुन सक्दैनन। तर सन 2003 को ग्रीष्मकालदेखि कम उचाइमा रहेका केही विश्वविद्यालयबाट शिक्षा पाएका विद्यार्थीहरुले स्वयम् आफैले तिब्बत पुगेर स्वयंसेवकको रुपमा काम गर्नथालेका छन। तीमध्ये केही स्वयंसेवकहरुले त दीर्घकालसम्म तिब्बतमै काम गर्ने इच्छा बोकेका छन। अब हामी ली सेन व्है नामक एकजना स्वयंसेवकसँग कुराकानी गरौं है।
छिंगहाई-तिब्बत टारभूमिमा पर्ने तिब्बत स्वायत्त प्रदेश निकै फराकिलो छ। त्यहाँको नीलो आकाश र सेता बादलले कसैलाई पनि आकर्षित गर्नसक्छन। तर यो ठाउँ समुद्र सतहदेखि चार हजार मिटरभन्दा बढी अग्लो छ। त्यसैले यहाँको हावामा पाइने अक्सिजनको मात्रा चीनको भित्री भागको तुलनामा एक तिहाइ मात्र हुन्छ। त्यहाँ पुग्ने एक मात्र रेल-मार्ग छिगहाई-तिब्बत रेल-मार्ग भर्खरै सञ्चालनमा आएको छ। विगत लामो समयदेखि यता कठीन प्राकृतिक वातावरणका कारण यहाँको विकासमा बाधा उत्पन्न भैरहेको छ।
गत शताव्दीको असीको दशकदेखि यता चीन सरकारले चीनका अन्य तीसभन्दा बढी प्रान्तहरुले तिब्बतका लागि सहायता प्रदान गर्ने नीतिको कार्यान्वयन गर्दैआएको छ। यसका कारण तिब्बतको आर्थिक तथा सामाजिक विकासमा ठूलो प्रगति हासिल भएको देखिन्छ। तिब्बत लगायत पश्चिमी चीनका अन्य थुप्रै भागमा दक्ष जन-शक्तिको कमी भएको समस्याको समाधान गर्ने उद्देश्यले चिनियाँ कम्युनिष्ट युथ लीग र चीनको शिक्षा मन्त्रालयले तीन वर्षअघि संयुक्त रुपमा "विश्वविद्यालयका विद्यार्थी स्वयंसेवकहरुले पश्चिमी चीनको सेवा गर्ने योजना" को कार्यान्वयन शुरु गरेका थिए। यस क्रममा विश्वविद्यालयका स्नातकहरुलाई एकदेखि दुइ वर्षसम्म पश्चिमी भागमा सेवा गरी त्यहाँ काम गर्न प्रेरित गरिएको छ। विश्वविद्यालयका व्यापक स्नातकहरुले सो योजनाप्रति सकारात्मक प्रतिक्रिया जनाएका छन। अठ्ठाइस वर्षीय श्री ली सेन व्है पनि तीमध्येका एक हुनुहुन्छ।
गत वर्षको ग्रीष्म ऋतुमा चीनको प्रसिद्ध विश्वविद्यालय— पेइचिंग विश्वविद्यालयबाट छिटै स्नातक हुनलागेका उहाँ फुर्सदमा पेइचिंगको एउटा वकिल कार्यालयमा काम गर्नेगर्नुहुन्थ्यो। "विश्वविद्यालयका विद्यार्थीले पश्चिमी चीनको सेवा गर्ने योजना" मा स्वयंसेवकलाई भित्र्याइएको थाहा पाएपछि उहाँसामु दुइवटा छनौट देखापरेका थिए। उहाँले पेइचिंगमा आफू कार्यरत वकिल कार्यालयसँग औपचारिक करारपत्रमा हस्ताक्षर गरेमा प्रतिमहिना दश हजार चिनियाँ युआन जति आम्दानी गर्न सक्नुहुन्थ्यो भने स्वयंसेवा गरेमा उहाँले जीवनका लागि अत्यावश्यक खर्च अर्थात एक हजार चिनियाँ युआन जति मात्र पाउनसक्नुहुन्थ्यो। छोटो समयसम्म सोचेपछि श्री ली सेन व्हैले दोस्रो विकल्पलाई छान्नु भयो र तिब्बत जाने निर्णय गर्नुभयो। यसबारे चर्चा गर्दै उहाँले भन्नुभयोः
"तिब्बतबारे मेरो विशेष अनुभव छ। त्यो भनेको त्यहाँको प्राकृतिक वातावरण अनौठो छ र त्यहाँको धार्मिक रितीरिवाज विशिष्ट खालको छ जुन कुरा स्पष्ट देखिन्छ। विश्विद्यालयका विद्यार्थीले पश्चिमी चीनको सेवा गर्ने योजनामा मैले तिब्बत जाने छनौट गरेको थिएँ।"
तिब्बत पुगेपछि श्री ली सेन व्हैलाई ल्हासा शहरको न्यायाधिवक्ताको कार्यालयमा पठाइएको थियो। उहाँले त्यहाँका कर्मचारीहरुलाई कानून सम्बन्धी धारणा तथा विज्ञानबारे तालिम दिने जिम्मा लिनुभएको थियो।
उहाँको तालिममा ल्हासा शहरको न्यायाधिवक्ताको कार्यालयका कर्मचारीहरु बाहेक छिमेकी जिल्लाका आधारभूत न्यायाधिवक्ता कार्यालयबाट आएका कर्मचारीहरु पनि थिए। तिनीहरुसितको कुराकानीमा श्री ली सेन व्हैले कानूनको धारणा तथा विज्ञानबारे तिनीहरुको जानकारी कम भएको अनुभव गर्नुभयो। त्यसैले उहाँले तिब्बतमा पुगेर स्वास्थ्य क्षेत्रमा केही समस्या देखापरे तापनि सधैं नै आफ्नो फुर्सदको बेला तिनीहरुलाई सिकाउने गर्नुभएको थियो। यसबाट तिनीहरुले छोटो समयभित्र धेरै ज्ञान प्राप्त गर्न सफल भएका थिए।
(क्रमशः)
|
