मिङ राजवंश कालमा अर्थतन्त्रको राम्रो विकास भएको थियो। परिणामस्वरुप साम्राज्यवादको कलिलो मुना देखा पर्यो। मिङ राजवंशको शुरुवात समाजमा धेरै मालिकहरू नभएको समय थियो। मिङ थाइ चुले लीउ मिन मानिसहरुलाई एकै ठाँउमा भेला गराएर उनीहरुका लागि कर घटाए जसले गर्दा खेतीपाती गर्ने किसानको संख्या ठूलो मात्रामा बढ्यो। आलु, मकै, बदाम आदि कृषि क्षेत्रका नयाँ किसिमका खाद्यान्न विदेशबाट चीनमा ल्याइयो। त्यति बेला कपडा बुन्ने व्यवसाय, माटाका भाँडा बनाउने व्यवसाय जस्ता हस्त-कला व्यवसायको विकास उच्च स्तरमा पुगेको थियो। विशेष गरी रेशम बनाउने व्यवसायमा दशवटा मेशिन भएको मालिक एवम् प्रविधि भएका कामहरु देखा परे। यसबाट चीनमा साम्राज्यवादको अलिक विकास भइसकेको प्रतिबिम्बित भएको थियो। मिङ राजवंश कालमा भिन्ना-भिन्नै किसिमका माल-सामान थिए। ती सामानहरुको आदान-प्रदान पनि नियमित थियो। प्रशस्त उत्पादित वस्तु तथा यातायातको सुविधा भएका ठाँउमा स-साना र ठूल्ठूला व्यापार केन्द्रहरु देखापरे। जस्तै पैचिङ, नान चिङ, सु चौ, हाङ चौ, क्वाङ चौ आदि।
1 2 3
