चीनमा एउटा लोकोक्ति प्रचलित छ: सुन हो भने चम्किरहनेछ। चीनमा एउटा उखान पनि छ: माओ स्वीले आफैलाई सिफारिश गरेका थिए।

       प्राचीन कालमा चीनमा युद्ध राज्यकाल थियो। त्यस बेलाको चाउ राज्यको राजधानी हान् तानमाथि शक्तिशाली छिन राज्यका सैनिकले घेराबन्दी गरेका थिए र हान तान संकटमा परेको थियो।

        हान तानलाई संकटबाट मुक्त गर्नका लागि चाउ राज्यका सम्राटले अर्को मुलुक छु राज्यसित मिलेर संयुक्त रुपमा छिन राज्यको प्रतिकार गर्ने विचार गरे। त्यसै कारण यस बारे कुराकानी गर्न भनेर राजकुमार फिंग युआन च्युनलाई छु राज्यमा पठाए।

        फिंग युआन च्युनले आफ्नो घरका हजारौं नोकर-चाकरहरुबाट बहादुर र बुद्धिमान बीसजनालाई छानेर आफूसँगै लैजाने निर्णय गरे। तर जसरी छनौट गरेर पनि उन्नाइसजना मात्र छानिन्थे। त्यति बेला एकजना पाहुनाले आफैले रिक्त स्थानको पूर्ति गर्ने सिफारिश गरे। ती मानिस माओ स्वी नै थिए।

        फिंग युआन च्युनले माओ स्वीलाई नियालेर हेरे र सोधेः"तिमी को हौ? के कामका लागि मसँग भेट्न आयौ?"

        माओ स्वीले जवाफ दिए:"मेरो नाम माओ स्वी हो, हान तानलाई संकटबाट मुक्त गर्नका लागि तपाईंले छु राज्यमा सम्झाउने काम गर्नजाने सुनेर तपाईंसँगै जाने मेरो इच्छा छ।"

        फिंग युआन च्युनले फेरि सोधेः "मेरो घरमा आएको कति वर्ष भयो?　"

        माओ स्वीले जवाफ दिएः "तीन वर्ष भैसक्यो।"

        फिंग युआन च्युनले भनेः"तीन वर्षको समय त्यति छोटो समय होइन। एकजना मानिसमा विशेष क्षमता भएको खण्डमा सार्कीले चलाउने सियोलाई झोलामा राखे जस्तै तुरुन्तै तीखो टुप्पो बाहिर देखिनेछ र त्यो मानिसको दक्षता पनि चाँडै नै देखापर्नेछ। तर तिमी मेरो घरमा तीन वर्ष बसिसक्यौ र तिम्रो के विशेष क्षमता छ भन्ने कुरा मैले सुनेको छैन। यस पल्ट म छु राज्य जानेछु र त्यसको सहयोगमा हाम्रो राज्य बचाउने काम गर्नेछु। कुनै पनि क्षमता नभएको मानिस मसँग जान पाउँदैन। तिमी पनि नजाउ। "　

        फिंग युआन च्युले खुलाले उक्त कुरा भनेका थिए। तर माओ स्वीले एकदमै आत्म-विश्वाससहित जवाफ दिएः "तपाईंको कुरा ठीक छैन। मेरो विशेष क्षमता नभएको होइन, तपाईंले मलाई झोलामा नराख्नुभएको मात्र हो। यदि तपाईंले मलाई पहिले नै झोलामा राख्नुभएको भए मेरो विशेष क्षमता सार्कीको सियो जस्तै निस्किसकेको हुन्थ्यो।"　

        कुरा गर्दागर्दै फिंग युआन च्युनलाई माओ स्वीमा निकै क्षमता भएको जस्तो अनुभव भयो। त्यसैले उनले माओ स्वीको सिफारिश स्वीकार गरे। त्यसपछि ती बीसजना लाउकेलाई जम्मा गरेर उनी छु राज्यतीर लागे। छु राज्य पुगेपछि पिंग युआन च्युनले छु राज्यका सम्राटसित वार्ता शुरु गरे। फिंग युआन च्युनले संयुक्त रुपमा छिन् राज्यको सामना गर्नुपर्ने आवश्यकता बारे सविस्तार बयान गरेपछि हान तानलाई बचाउनका लागि चाँडै नै सैनिक पठाउने अनुरोध छु राज्यका सम्राट समक्ष प्रस्तुत गरे। तर छु राज्यका सम्राट भने चूप लागेर बसिरहे। विहानीपखदेखि मध्यान्हसम्म वार्ता चलेको थियो। तर त्यस वार्ताबाट कुनै नतीजा निस्कने। यसो भएपछि बाहिर कुरिरहेका बीसजना बैठकेहरु चिन्तित हुनथाले।

        माओ स्वीले आफूले आफैलाई सिफारिश गरेर आएको हुनाले अरु उन्नाइसजना बैठकेले उनलाई हेला गरेका थिए। माओ स्वीमा के विशेष क्षमता छ भन्ने तथ्य पत्ता लगाउनका लागि ती बैठकेहरुले माओ स्वीलाई सम्झाएः "श्री माओ, यति लामो समयसम्म वार्ता गरेर पनि केही उपलव्धि हासिल हुन नसक्नुको कारण के होला? तपाईं भित्र गएर सोध्नुहोस न।"

         माओ स्वीले उनीहरुको प्रस्ताउ स्वीकार गरे र कमरमा बाँधिएको तरवारलाई बेस्सरी समातेर छु राज्यका सम्राट सामु गए र भनेः"महासम्राट, छु राज्य र चाउ राज्यले मिलेर छिन राज्यको प्रतिकार गर्नु निकै जरुरी छ। एक-दुइ शब्दमा यस कुराको निर्णय गर्न सकिन्छ। तर विहानदेखि अहिलेसम्म कुनै उपलव्धि हासिल नहुनुको कारण के हो?"

         माओ स्वीले जान्ने भएर आफूसँग उक्त प्रश्न सोधेकोमा छु राज्यका सम्राटलाई धेरै बेमजा लाग्यो र उनले माओ स्वीसँग कुरै नगरिकन फिंग युआन च्युनलाई सोधेः

        " यो मान्छे को हो ?"　

        फिंग युआन च्युनले भनेः "उ मेरो बैठके हो।"

        छु राज्यका सम्राटले निकै रिसाएर माओ स्वीलाई गाली गरेः"म र तिम्रो मालिकसँग कुरा गर्दा तिमीले पनि हाम्रो कुरा काट्यौ, तिमी को हौ?"　

        सम्राटको यो कुरा सुनेर निकै क्रोधित भएको माओ स्वीले तरबार निकालेर सम्राटतीर दुइ पाइला बढेर ठूलो स्वरमा भनेः"आदरणीय सम्राट, तपाईंले मलाई गाली गर्ने आँट गर्नुको कारण हो, छु राज्य ठूलो छ र अहिले तपाईंका वरिपरि धेरै अंगरक्षक छन। तर म र तपाईं बीच दश पाइलाको मात्र दूरी भएकाले छु राज्य ठुलो भएर पनि र अंगरक्षक बढी भएर पनि तपाईंको प्राण मेरो हातमा छ, के को लागि तपाईंले मलाई गाली गर्नुभएको? भनेर सोध्यो"

        माओ स्वीको कुरा सुनेर डरका कारण छु राज्यका सम्राटको जीउबाट पसिना आयो र चूप लागेर बसे।

        माओ स्वीले फेरि भनेः "छु राज्य ठूलो छ, यसलाई प्रभुत्व देखाउनुपर्छ। तर तपाईं छिन राज्यदेखि निकै डराएका कारण छिन राज्यले पटक-पटक छु राज्यमाथि आक्रमण गरेर छु राज्यका धेरै ठाउँमाथि कब्जा जमाएको छ। यो कता हो कता ठुलो लाज हो। यस कुराको विचार गर्दा हामी चाउ राज्यका बासिन्दाहरुलाई पनि लाज लागेको छ। अहिले हामी तपाईंसँगै मिलेर संयुक्त रुपमा छिन राज्यको सामना गर्ने प्रस्ताउ लिएर आएका छौं र यसको उद्देश्य हान तानलाई मुक्त गर्नु हो। यसका साथै यसबाट तपाईंको छु राज्यका लागि बदला पनि लिनसकिन्छ। तर तपाईंले भने कायरता देखाइरहनु भएको छ। तपाईं के महा-सम्राट हुनुहुन्छ, तपाईलाई लाज लाग्दैन"

       माओ स्वीको यो हिम्मतदार कुरा सुनेर छु राज्यका सम्राटलाई लाज लाग्यो र उनी केही पनि बोल्न सकेनन।

       माओ स्वीले फेरि भनेः "आदरणीय छु राज्यका सम्राट, कसो? चाउ राज्यसित मिलेर छिन राज्यको सामना गर्ने तपाईंको इच्छा छ कि छैन?

       "मेरो इच्छा छ, मेरो इच्छा छ।" छु राज्यका सम्राटले भने।

       यसरी चाउ राज्य र छु राज्यका बीच संयुक्त रुपमा छिन राज्यको सामना गर्ने सम्झौता भयो। फिंग युआन च्युन आफ्ना बीसजना बैठकेलाई लिएर हान् तान् फर्कनुभयो। चाउ राज्यका सम्राटसित भेटेर फिंग युआन च्युनले भनेः "यसपल्ट म छु राज्य जाँदा श्री माओ स्वीको आवश्यकता ठूलो रहेछ। उनी राम्रो वाकपटुता भएका मानिस भएकाले हाम्रो चाउ राज्य संकटबाट मुक्त भएको छ। दशौं लाख शक्तिशाली सेनाभन्दा उनको बढी शक्ति छ।"

        तीन दिन बित्दा नबित्दै माओ स्वीको नाम चाउ राज्यको राजधानी हान् तान्मा एक कान दुइ कान मैदान भैयो। आज आएर यो उखानले के अर्थ दिनखोजेको छ भने दक्ष व्यक्तिले हिक्मत जुटाएर आफ्नो सिफारिस आफै गर्न सक्दछन।