न्यौ लाङ्ग एक्लै थिए र गरिब पनि। उनिसँग एउटा बुढो गोरु र एउटा हलो मात्र थियो। उसलाई खेतीको काम सिद्ध्याएर घर फर्केपछि आफै पकाउनु पर्दथ्यो।
तर एक दिन अचम्म भयो। त्यस दिन न्यौ लाङ्गले घर फर्केपछि भर्खरै पकाएको तातो भात र तरकारी टेबुलमा राखिएको पायो। कोठा पनि सफा गरिएको थियो। फोहर लुगा पनि धोइएका थिए। कसरी यस्तो भयो？उसले धेरै विचार गर्यो।
त्यस दिनदेखि हरेक दिन त्यस्तै घटना दोशरिनथाल्यो। अनि न्यौ लाङ्गले यसो हुनुको रहष्य पत्ता लगाउने विचार गरे। एक दिन विहान सबेरै उसले घर नजिकै लुकेर घरतिर एक टक लगाएर हेरिरहेको थियो।
एक क्षणपछि एउटी सुन्दरी केटी न्यौ लाङ्गको घरमा पुगीन र काम गर्नथालिन। न्यौ लाङ्ग तत्कालै घरभित्र पसे र त्यस केटीलाई सोधे：
तिमि किन मलाई मद्दत गर्न आएको？
ती केटीले लजाएर सानो स्वरमा भनिन्：मेरो नाम च न्यु हो। तिम्रो दु:ख देखेर मलाई असह्य भयो अनि म तिम्रो घरमा काम गर्न आएकी।
1 2 
