शिक्षाको क्षेत्रमा कुरा गर्दा，पहिलेको तिवब्बमा एउटा पनि आधुनिक विद्यालय थिएन। विद्यालय जाने उमेरका वाल-वालिकाको विद्यालय जाने दर दुइ प्रतिशत पनि थिएन। युवा-युवतीमा निरक्षरताको दर पन्चानब्बे प्रतिशत थियो।

        हाल तिब्बतमा नौ-वर्षे अनिवार्य शिक्षामा समेटिएको जनसंख्याको दर नब्बे प्रतिशतभन्दा बढी पुगेको छ। मध्य र उच्च विद्यालयमा भर्ना हुने दर क्रमशः त्रिचालीस र सत्र प्रतिशत पुगेको छ। युवा-युवतीबीच निरक्षरताको दर घटेर पाँच प्रतिशतभन्दा कम भएको छ।

        सामाजिक जीवनको क्षेत्रमा कुरा गर्दा，सन 1950मा तिब्बत मुक्त हुनुअघि नब्बे प्रतिशत मानिस आफ्नो घर थिएन। हाल केही थोरै पशुपालन क्षेत्र बाहेक तिब्बतका सबै परिवारसँग आफ्नो घर छ।

        सन 2006मा कृषक तथा पशुपालकहरुको बसोबास परियोजना सञ्चालन गरिएदेखि यता हालसम्म पाँच लाख सत्तरी हजार किसान र पशुपालकले नयाँ घरमा बसोबास गर्नपाएका छन।

        गत वर्ष तिब्बतका किसान र पशुपालकहरुको सरदर आम्दानी अट्ठाइस सय चिनियाँ युआनजति पुगेको छ। शहरबासीको सरदर आम्दानी एघार हजार चिनियाँ युआनभन्दा बढी पुगेको छ। सन 2006को तथ्यांकअनुसार，तिब्बतका बीसजना बासिन्दामा एउटा मानिससङ्ग निजी कार छ।

        अर्थतन्त्र र सामाजिक विकासको क्षेत्रको कुरा गर्दा，पहिलेको तिब्बतमा आधुनिक उद्योग थिएन，कृषि व्यवसायको विकास पनि मन्द थियो। सन2007मा तिब्बतका उद्योगमा लगानी गरिएको रकममा दुई अरब साठी करोड चिनियाँ युआनले वृद्धि भएको छ।

        तिब्बतमा खेती गरिएको क्षेत्रफल एक लाख बहत्तर हजार हेक्टरजति पुगेको छ।

        गत वर्ष तिब्बत गएका पर्यटकहरुको संख्या चालीस लाख बीस हजार पुगेको छ भने त्यसबाट भएको आम्दानी चार अरब असी करोड चिनियाँ युआन पुगेको छ।