आजको यस चिनियाँ व्यक्तित्व कार्यक्रममा हामीले चीनको मान्चु अल्पसंख्यक जातिकी एकजना लेखिकाबारेको कथा सुनाउन चाहन्छौं। मान्चु अल्पसंख्यक जाति चीनको पच्पन्न अल्पसंख्यक जातिहरुमध्येको एक हो। उहाँको पूरा नाउँ ये क्वाङ्ग छिन हो। उहाँको थर ये चाहिं वास्तवमा मान्चु जातिको ये ह ना ला हो। पछि आफ्नो खुशीमा हान जातिको अक्षर राखिएकोले अहिलेको नाउँ ये क्वाङ्ग छिन राखिएको छ।

        ये ह ना लाका समुदाय मान्चु जातिको इतिहासमा ठूलाठालु थियो। पुरानो राज्य वंशका ठूलाठालुको कूलमा जन्मनुभएको कारण केही समयभित्र प्रतिष्ठाको सट्टामा पापी नै हो भनेर मानिएको थियो। त्यसै भएको हुनाले उहाँलाई गाह्रो अवस्थामा पारेको थियो। तर ती गाह्रा कुराहरुव्दारा उहाँलाई एक जना प्रसिद्ध लेखकिको रुपमा बनाइएको छ। अब उहाँको असाधारण लेखको बाटोबारे जानकारी लिन जा‌औं ल।

       विगत शताव्दीको चालीसौं दशकमा श्रीमती ये क्वाङ्ग छिन पैचिङ्ग नगरमा जन्मनुभएको थियो। उहाँका बुवाको छिटै नै निधन भएपछि नाना किसिमका रोगहरु लागेकी आमाले आफ्ना चार जना छोराछोरीलाई स्याहार सुसार गर्नुहुन्थ्यो। आर्थिक आम्दानी केही पनि नभएकोले उहाँको परिवारले धितोमा भर परी जीवन यापन गर्दथ्यो। त्यसबेलाको आधाआधी सामन्त र आधाआधी उपनिवेश समाजले समाजवादी नयाँ समाजमा प्रवेश भएको हाराहारीमा "पुरानो राज्यवंशका ठूलाठालुबाट जन्मेकाहरु" केही समयभित्र नराम्रा मान्छेहरु भन्ठान्दै आएका थिए। त्यसैभएको हुनाले युवती हुँदाखेरी अरु मानिसहरुले उहाँलाई हेला गरिहिंडेका थिए।

        उन्नाईस वर्ष हुँदा उहाँलाई अरु युवायुवतीहरुले "ग्रामिण क्षेत्रमा जाऊ " नाउँको आन्दोलन गरे। पैचिङ्ग नगरका ठूलो भवनबाट चीनको पल्लो शान सी प्रान्तको व्हाङ्ग ह नदीको छेउमा पर्ने बाँझो खेत जग्गामा खेतीपाती गर्ने कार्यदेखि बंगूर पाल्ने गर्नुहुन्थ्यो र पछि एक जना नर्स र पत्रकार हुने गरी लेखकको कार्यसम्म पनि गर्नुहुन्थ्यो। उहाँले सधैं नै पल्लो शान सी प्रान्तमा बसोबास गरी जीवन यापन गर्दै आउनुभएको छ।  

         आफ्नो जन्मथलो पैचिङ्ग छोडेर पल्लो शान सि प्रान्तमा बसोबास गर्दै आएको कुराप्रति उहाँलाई खेद लागेको छैन र बरु त्यसको ठीक उल्टो आफू चाहिं सौभाग्यमानी मान्छे हुँ भनेर लागेको छ। पैचिङ्ग नगर चाहिँ ऐतिहासिक पुरानो नगर भएपनि पल्लो शान सि प्रान्त इतिहासमा छिन राज्य， वंश हान राज्य वंश र थाङ्ग राज्य वंशका राजधानी पनि थियो। उहाँ पल्लो शान सि प्रान्तका कुनाकाप्चासम्म पुग्नुभएको छ र विशेष गरी राजाका चिहानहरु निकै मन पराउदै आउनुभएको छ।

        किनकि ती ठाउँहरुबाट मानिसहरुलाई मानव जाति बीचमा रहेका ऐतिहासिक शितलता र न्यानोपनको महसुस गर्न लगाउन सकिन्छ र कृतिहरुको सिर्जना गर्ने भावना प्रदान गराउन सकिन्छ। त्यति मात्र नभई पल्लो शान सि प्रान्तका गाउँलेहरुको जीवन यापनबाट प्राचीनकालताका थाउ मिङ्ग युआ नाउँको एक जना कविको रमाइलो जीवनको अवस्थाको महसुस गराइएको छ।