श्रीमती ये क्वाङ्ग छिनको मनमा सधैं नै सिर्जनाको तेज रहँदै आएपनि बाईस वर्ष हुँदा उहाँले "पति र पत्नीको बीचमा "नाउँको पहिलो कृतिको रचना गर्नुभएको थियो। तर छयालीस वर्ष हुँदा प्रकाशित गरिएको "एउटा जरैबाट निस्केका हुन् भन्ने रहेछन्"नाउँको लेखले उहाँको नाउँलाई निकै प्रचिलत गराइदिएको छ।

       "एउटा जरैबाट निस्केका हुन् भन्ने रहेछन्"नाउँको लेख चाहिं एउटै थरको समूदाय तथा जातिको चित्रण गरिएको एउटा उपन्यास नै हो। अनि त्यसपछि उहाँले अघि पछि गरी प्रकाशित गर्नुभएका "परिवारका सबै सदस्यहरुको सौभाग्य"， "नीमको रुखको मिजास" र "किम्बुको टिपाइ"नाउँका उपन्यासहरुलाई पनि अघिपछि गरी सिनेमा वा टी भी सिरियलको रुपमा पुनःसम्पादन गरिएका थिए। ती सिनेमाहरु देखाइएपछि समाजमा निकै आकर्षित बनेका छन्। ती कृतिहरुबाट एउटै थरको समुदायका परिवार परिवारका बीचमा रहेका मायालु दयालु र रिस ईर्ष्याको चित्रण गरिन्छन्। ती कृतिहरुका नाना किसिमका मानिसहरुको आआफ्नो मिजास स्पष्ट छ। ती उपन्यासहरुको बोलिचालीको शैली पैचिङ्गवासीहरुका हुन्। त्यसै भएको हुनाले विश्लेषकहरुको भनाइअनुसार ती पैचिङ्ग नगरको विशेषतायुक्त उपन्यास हुन् भनेर मानिन्छ। त्यसका लागि श्रीमती येले भन्नुभयोः

         पैचिङ्ग नगरको संस्कृति चाहिं मानिसहरुका लागि आधारभूति संस्कृति नै हो। म पैचिङ्ग नगरमा उन्नाईस वर्षसम्म बसेकी थिईन् भने पल्लो शान सी प्रान्तमा चालीस वर्ष बस्दै आएकी छु। तर मेरा चालचलन र रीतिरिवार्ज，बोलीचाली र सोचविचारको प्रकार र कहाँसम्म भने हाँसो र गफ गर्नु सबै नै पैचिङ्ग नगरको आधार हुन्। ती कुराहरुको परिवर्तन गर्न सकिँदैन। दीर्घकालसम्म पल्लो शान शीमा बसोबास गरेपनि र त्यहाँको संस्कृतिमा सहभागी गर्न विचार गरेपनि पल्लो शानको संस्कृतिले ममाथि प्रभाव पार्न सकिन्छ। तर त्यसले मलाई यता उता गर्न सकिन्दैन।

        उहाँको भनाइअनुसार पल्लो शान सिको संस्कृतिले ममाथि ठूलो प्रभाव पार्दै आएको छ। त्यो के हो भने त्यसले समस्याहरुमाथि नजर पुर्‍याउँदा तीनका जरो वा आधारमाथि नजर पुर्‍याउन गराइन्छ। त्यसै भएको हुनाले मेरा कृतिहरुसित अगाध भावना रहेछन्।