यस पल्ट ओलिम्पिक खेलकुदको प्रतियोगिता स्थलमा आफ्नो प्रदर्शनबारे आफू सफल हुने अनुभव गरेको तर सर्वोच्च स्तरमा नपुगेको कुरा लु युन्ले पत्रकारलाई बताउनुभयोः

           भारत्तोलन प्रतियोगितामा मेरो अनुभव ठीकै रहेको थियो। तर मैले एक सय त्रियासी किलोको भार उठाउन नसकेकोमा मलाई अफसोस लाग्यो । यदि मैले एक सय त्रियासी किलोको भार झट्ट उठाउन सकेकोभए मेरो कूल किर्तिमान त तीन सय चौरान्नव्वे किलोभन्दा बढी हुनेथियो ।

           पुरुषतर्फको भारत्तोलन खेलको ठूलो तौल-समूहको प्रतियोगितामा यताका धेरै वर्षदेखि चिनियां टीमको श्रेष्ठता छैन । तर यस पल्टको ओलिम्पिक खेलकुद प्रतियोगितामा लु युन्को प्रदर्शनले यस्तो परिस्थितिलाई परिवर्तन गरेको छ । प्रारम्भिक भार झट्ट उठाउने प्रतियोगितामा लु युन् र आफ्नो प्रतिव्दंव्दी बराबर हुन्थ्यो । तर पछिको भार उठाउने प्रतियोगितामा लु युन्ले दोस्रो पल्ट दुइ सय चौध किलोको भार उठाए तापनि रेफ्रीले उहांलाई नियम विपरित भएको फैसला गर्नुभयो । यस्तो अवस्थामा प्रतियोगिता स्थलमा लु युन् निकै शान्त हुनुहुन्थ्यो । उहांले सिंहावलोकन गर्दै भन्नुभयोः

           मैले धेरै विचार गरेको थिइन । खालि तेस्रो पल्ट अवश्य भार उठाउने विचार गरेको थिएँ । मलाई निकै विश्वास रहेको थियो। तर यस्तो छोटो कुराको पछाडि ठूलो दुख लुकिएको थियो । वास्तवमा दोस्रो पल्ट भार उठाउनुभएपछि लु युन्को हातमा चोट लाग्यो । उहांको हातमा घाउ भयो । लु युन्को अनुसार आफ्नो हातको छाला उपकेको थियो । त्यसबेला हातमा धेरै रगत निस्क्यो । यो सानो छालाको घाउ हो भनी हेला नगरौं । कैयन् सय किलोको भार हातमा दबाएपछि निकै दुख्थ्यो। किनकि दशवटा औंला मुटुसित जोडेका हुन्छन् । अलिकति दुखेमा आफ्नो शक्तिको उपयोग गर्न त सकिदैनथ्यो । तर विजय पाउने विश्वासको भरमा लु युन्ले निकै सफलताका साथ आफ्नो भार उठाउनुभयो । त्यस्तो क्षणमा तत्स्थानका दर्शकहरुले मर्मस्पर्शी र सौहार्दपूर्ण तालीव्दारा उहांलाई अभिनन्दन व्यक्त गरेका थिए ।

           प्रतियोगिता भएको राति क्वांग सि स्वायत्त प्रदेशको तोंग जातिय स्वायत्त जिल्लामा लु युन्का आमा बुवा , लु युन्का पहिलो प्रशिक्षक र आफ्नो जन्मथलोका गाउँलेहरुले सुन्दर जातिय भेषभूषा र पोशाक लागाएर एकै ठाउंमा भेला भएर अघिदेखि नै टी भि सेटका अगाडि बसेर लु युन्का लागि कराएका थिए । लु युन्ले च्याम्पियनशिप पाउनुभएको बखतमा सिंगै तोंग जातिको थलो उफ्रेको थियो । तोंग जातिको बसोबास भएको क्षेत्रका जनताको गौरव र आत्म-विश्वास पनि निकै बढेको थियो । त्यहां बसेका सर्वसाधारणले लु सन् नामक बाजाव्दारा चाडपर्वको सौहार्दपूर्ण संगीत बजाएर पटका र आतिसबाजी गरेर खुशीयाली मनाउनुका साथै नाच-गान पनि गरेका थिए । उनीहरुले लु युन्बाट आफ्नो जन्मथलो र मातृभूमिका लागि प्रतिष्ठा र इज्जत कमाएकोमा अभिनन्दन पनि गरेका छन् । लु युन्का बुवाले भन्नुभयोः

           मलाई निकै गदगद भएर खुशी भएँ । अन्तिम पल्ट त्यस्तो भार उठाउनका लागि केही वर्षदेखि मैले पर्खेको थिएँ । लु युन्ले हाम्रो मातृभूमिका लागि गौरव कमाएको छ र हाम्रो सान् च्यांगका लागि गौरव कमाएको छ ।

           लु युन्लाई भारत्तोलन खेलमा प्रशिक्षण दिने पहिलो प्रशिक्षक लान् येन् युनलाई पनि लु युन्का आमा बुवाभन्दा कम नभई निकै गदगद हुनुभएर खुसी भनाउनुभयो । लु युन् दश वर्षको बेला छँदा क्वां‍ग सी सान् च्यांग अरितिक खेलकुद विद्यालयका भारत्तोलन प्रशिक्षकको हैसियतमा रहेका लान् येन् युन्‌ले उनीलाई छान्नुभएको थियो । त्यसपछि छ वर्षसम्म लान् येन् युन्‌ले उनीलाई प्रशिक्षण गर्दै आउनुभएको थियो । लान् येन् युन्‌का अनुसार , सानो बेलाममा धेरै बालकहरुले एकैचोटि भार उठाएपछि आराम गर्नेगर्दथे । तर अरु बालकहरको तुलनामा लु युन् अलि फरक देखिन्थे । उनी एकैचोटि भार उठाएपछि छेउमा आधारभूम क्रियाकलाप गर्ने गर्थे । उनी निकै मेहनती थिए अनि प्रशिक्षकको कुरा निकै मान्थे । कुनै पनि खेलमा घाइते वा बाह्य दवाउ होस् उनीको मनोभावना विचल्लित हुन्थेन । अन्य बालकहरुको दांजोमा उनि झन् बलियो र कठिनाईलाई खप्न सक्ने थिए ।

           यो नै महनती , बलियो र सज्जन तोंग जातिका युवा लु युन् हुनुहुन्छ । उहांका अनुसार पैचिंग ओलिम्पिक खेलकुद पछि अझ उच्च साहस र अझ दरिलो पाइलाले अझ उच्च भर्‍याङ्‌मा पुग्नका लागि प्रयास गर्नेछन् ।