|
पासाङ दावा र उनका साथीहरु पैचिङमा आएपछि जीवनमा परिवर्तन आएको त छ, तर उनीहरुको नित्यजसो धार्मिक बानी भने जस्ताको तस्तै सुरक्षित रहिरहेको छ। उनीहरु दिनदिनै बिहान पूजा गर्छन्, पाठ पढ्छन् र मन्त्र जप्छन्। बिहान आफू नौनी चिया खाँदा बुद्धको अगाडि एक कचौरा टक्क्राएर राख्छन्। तिब्बती पात्रोअनुसार हरेक महिनाको पन्ध्र तारिखका दिन उनीहरु पैचिङमा पर्ने बौद्ध धर्मको प्रख्यात लामाशेरी गुम्बामा धूप बाल्न र बुद्धलाई पूजा गर्न जान्छन्। मुहुर्त दिन उनीहरुले जीउँदो जीवलाई छोडाउन जान्छन्। पासांगले पत्रकारलाई भने- बुद्धले हामीलाई बफादार हुनुपर्ने र एकजना कोमल हृदय भएको सज्जन मानिस बन्नुपर्ने उपदेश दिनुभयो। आस्थाले हामीलाई धेरै खुशी र आनन्द तुल्याएको छ। जीवन र वातावरणमा जस्तोसुकै परिवर्तन आएतापनि हाम्रो आस्था बदलिने छैन।
तिब्बतीहरुको मनमा आफ्नो जीन्दगीमा अवश्य नै एक पटक जानुपर्ने ठाउँ पोताला दरवार हो। धेरै तिब्बतीहरुका लागि पोताला दरवार हेर्न डाँडाकाँडा र खोलानालालाई काटेर धेरै दुख कष्ट खप्नुपर्छ। तर पासाङको साथी पेम्बा छिरिङको यादमा पोताला दरवार चाहिं आफ्नो बाल्यकालमा हरेक दिन गइरहेको ठाउँ हो।
पासाङ दावासँगै माचीआमीमा काम गरिरहेका पेम्बा छिरिङको जन्म तिब्बत स्वायत्त प्रदेशको ल्हासा शहरमा भएको थियो। सानो उमेरमा उनी प्रायजसो प्रत्येक दिन उनकी हजुरआमासँगै पोताला दरवारमा जाने गर्थे, चाहे पानी परोस् बतास चलोस्।
"म सानो हुँदा प्रायजसो हरेक बिहान पोताला दरवार जान्थें। किनभने मेरी हजुरआमाले दिनदिनै त्यहाँ गएर माने घुमाउनुहुन्थ्यो। एक दिन पनि नगइ नहुने स्थिति थियो। उहाँले त्यस मौका लिएर बाटोमा पर्ने बजारमा धेरै सामान किनुहुन्थ्यो। मैले उहाँलाई मद्दत गर्दै केही सागपात बोकेर घर लान्थें। उहाँले हरेक दिन मलाई लिएर जानुहुन्थ्यो"।
उनीहरु पैचिङमा बसेको धेरै वर्ष भयो। यस अवधिमा उनीहरु धेरै पटक घर फर्केका छैनन्। तर हरेक पटक घर फर्केपछि आफ्नो जन्मथलोमा भएको परिवर्तन देखेर उनीहरुलाई आश्चर्य लागेको छ। पासाङको घर सांग्रिलाको एउटा गाउँमा पर्दछ। जुन समुद्र सतहदेखि दुई हजार सात सय मीटरभन्दा बढी अग्लो पर्वतमा छ। उनी घर छोडेको सन 1999 मा लामो दूरी बस स्टपबाट घर पुग्नलाई तीन चार घण्टा हिड्नुर्थ्यो। तिनताका पहाडको फेदीमा पर्ने बजारबाट चालीस पचास के.जी. भारी बोकेर घर पुग्नलाई पहाडी गोरेटो हिंडेर चार पाँच घण्टा लाग्थ्यो। केही वर्षअघि यहाँ बस्तीबाट उनको गाउँसम्म जाने राजमार्ग बनाइएको छ। पासाङले भने-
"अब बसमा घर फर्कन सकिने भयो। बाटो समतल नभएर मोटर उफ्रने भए पनि छिटै घर पुग्न सकिन्छ। तर बाटो साँगुरो छ। एउटा गाडी चल्दा अर्को गाडी आउँन गाह्रो छ"।
क्रमशः
|
