खुला तथा व्यापीकरण हुँदै गएको ली च्याङ शहरले लाउ मु जोडीलाई व्यापारिक मौका दिनुका साथै उनीहरुसमक्ष समस्या पनि उत्पन्न गराएको छ। दिनप्रतिदिन महँगो हुँदै गएको भाडा तथा सांगुरो हुँदै जाने सानो शहर देखेर उनीहरुले पेशाप्रति नै पुनः विचार गर्ने सोचेता पनि कलाप्रतिको प्रेम तथा ली च्याङ पुरानो शहरको मायाले उनीहरुलाई अडायो।

         "ली च्याङ पुरानो शहरमा हामी अझ धेरै वर्षसम्म बस्ने विचार गरेका छौं। केही समयअघि हाम्रो विचार झल्काइयो। यहाँ बस्ने हाम्रो विचारलाई ध्यान दिएर राम्रोसँग यहाँको वातावरण मिलाउनुपर्छ। लाउ मुले आफ्नो भाव तथा मनका वहपोख्ने क्रममा बाटोमा हिंड्दै जादा मसँग भन्नुभयो।"

         ली च्याङ पुरानो शहरमा बस्दै जानका लागि आफ्नो विशेषता तथा शैलीलाई कायम राख्दै जानुपर्ने कुरा लाउ मु तथा उनकी श्रीमती आच्युलाई स्पष्टसँग थाहा छ। नासी जातिको टोटम कुँद्नु तथा तुङ पा अक्षरहरु लगायत काराक तत्वको प्रयोग गर्नुबाहेक, लाउ मुले आफू र श्रीमतीसँगको जीवनको रेकड गर्ने कृतिहरु पनि सिर्जना गर्ने गरेका छन। कलात्मक वस्तु बनाउँदा लाउ मुले आफूले सिर्जना गरेको रङ्ग लगाउने उपायले हरेक कृतिलाई सिंगार गर्ने गरेका छन। प्रक्रिया जटिल भएता पनि उनको हरेक कृतिमा जोडाको भावना तथा अनुभवलाई वर्णन गरिएको छ। यसबारे चर्चा गर्दै श्रीमती आच्युले भनिनः

         "पसलमा आएका केही केटीहरुले शान्त भइ हरेक वस्तुलाई हेरिरहेको देखिन्छ। उनीहरुका आँखामा आँसु रहेको छ। हाम्रो कष्ठकला वस्तु बुझेका मानिसहरुले राम्रो प्रतिक्रिया दिन्छन। यहाँ आएका पर्यटकहरुले जानुअघि स्मृतिचिन्ह लैजाने र केही समय बितेपछि त्यो स्मृतिचिन्ह हेरेर हामीलाई याद गर्ने विचार गर्दा हामीलाई खुःसी लाग्दछ।"

क्रमशः