तपाईहरुलाई याद होला कि गएको चिनियाँ व्यक्तित्व कार्यक्रमको अन्तमा हामीले त्यस कथाको पहिलो भाग सुनाएका थियौं। अब त्यस कथाको दोस्रो भाग सुनाउन लागिरहेका छौं। सन् 1989 सालको अगष्ट महिनाको बीस तारिखका दिन मङ्गोलियाली महिला कवि सि मु रुङ्ग आफ्ना बुवाको गाउँको घर जानुभएको थियो। उहाँले भन्नुभयो कि चमत्कार कति चमत्कार छ हँ！

          यस पटकअघि कहिले पनि आफ्नो जन्मथलो नफर्केको मलाई त पहिले नै आइसकेको थिएं जस्तै लाग्यो। तल माथि भएको चउर मैदानलाई देखेर मलाई पहिले आवश्य नै यहाँ आइसकेको थिएं जस्तै लाग्यो। त्यो त सप्नामा डुबिसकेको जस्तो लाग्यो।

          पहिलो पटक मनमा रहेको जन्मथलो भूमिमा टेक्दा मनमा उत्पन्न भएका अनुभवहरु र आफैले देखे－सुनेका कुराहरु अक्षर वा फोटोहरुव्दारा देखाउनुभएको थियो। उहाँले"मेरो घर चउर मैदानमा छ" नाउँको नयाँ कृतिमार्फत भ्याएसम्म गरी आफ्नो जन्मथलोका सुन्दरता र धनाढ्यताको चित्रण गर्ने अभिलाषा गर्नुभएको छ।

         त्यति मात्र नभई उहाँले भित्री मङ्गोलियालाई "आदिकालको जन्मथलो"र मनमा रहेको पवित्र स्थान भन्नुहुन्छ। त्यसबेलादेखि उहाँले रचना गर्नुभएको मुख्य विषयबस्तु चाहिं विनम्र माया दया भावनायुक्त कविताबाट बढेर साह्रो－गाह्रो पठारको चालचलन र रीतिरिवाजको शैलीयुक्त कवितासम्म पुगेको देखिन्छ। "मैले मेरा मायालाई तहमा तह मिलाउँदै आएको छु"नाउँको कवितामा उहाँले यसरी भन्नुभएको छ कि तहमा तहमा मिलाइएको मेरा माया चाहिं चउर मैदानमा रहिरहेको लामो खोला नाला जस्तै निकै घुमाउरो र जटिल छ।

          अहिले महिला कवि सि मु रुङ्ग हरेक वर्षमा चार पाँच पटक भित्री मङ्गोलिया जानुहुन्छ। बन－जँगल、 चउर मैदान र बालुवा मैदानमा लामो समयसम्म बसेर लेख लेख्ने， नोट गर्ने र फोटो खिच्ने गर्नुहुन्छ। तेल चित्र बनाउन सिपालु महिला कवि सि मु रुङ्गले नाना किसिमका रङ्गव्दारा चउर मैदानको दृश्यको चित्रण गर्न सक्नुहुन्छ तर उहाँले केही उपाय नलागी चउर मैदानका निकै सुन्दरमय र रमणिय दृश्यको चित्र बनाउन सक्दिनं भनेर बताउनुहुन्छ। उहाँको भनाइ अनुसार त्यसको कारण के हो भने चउर मैदानसित नजीक हुन पुग्दैन र मनले चउर मैदानको संस्कृतिलाई अझै पनि बेसरी समातेको छैन। हिंड्नु र नोट गर्नु त उहाँका मुख्य कार्य हुन्।

         म किन भित्री मङ्गोलिया गएको हुँ？त्यो त हिंड्नु हो। चउर मैदान、 बन जङ्गल र बालुवा मैदानमा नरोकिकन हिंड्नु हो। पहिले नोटमा टन्न भएर लेखेको थिएं। पछि धेरै थकाइ लागेकोले खाटमा बसेर रिकर्ड सेटव्दारा यसै दिनमा मैले के के गरेको वा आफ्नो के के महसुस गरेको कुरा नोट गर्ने गर्दथें।