"स्वयम सेवक"चाहिं पवित्र र साधारण नाउँ हो। त्यसलाई साधारण कुरा भनिएको कारण सबै स्वयम सेवकहरु हाम्रो छेउछाउमा बसोबास गरिरहेका साधारण मानिसहरु हुन् भने त्यसलाई पवित्र भनिएको कारण उनीहरुले कुनै खालको आमदानी प्राप्त गर्न नखोजी आआफ्ना यौवन र साहस समाजका लागि चढाउँदै मानव जातिका माझमा रहेका महा मायालु－दयालु र प्रेम देखाउँदै आएका छन्। हो，सांच्ची नै हो，चीनमा यस्ता लाखौ युवक युवतीहरु छन्।

          उनीहरुले ठूल्ठूला नगरहरुमा काम गर्ने मौकालाई लत्याएर आआफ्ना यौवन र साहसलाई चीनको पश्चिमी क्षेत्रमा रहेका निर्माण कार्य स्थलहरुमा लगाउदै आइरहेका छन्। उनीहरु त खुशी भएर चीनको पश्चिमी क्षेत्रमा सेवा गर्ने विश्वविद्यालयका स्नातक भएका स्वयम सेवक पंक्तिका सदस्य बनेका छन्। "पश्चिमी क्षेत्रमा जाऔं"र"मातृभूमिलाई चाहिएका निकै आवश्यक ठाउँहरुमा जाऔं"चाहिं उनीहरुका नारा बनिसकेका छन्। मित्रहरु आज र अर्को हप्ताको चिनियाँ व्यक्तित्व कार्यक्रममा चीनको पश्चिमी क्षेत्र सम्बन्धी योजनामा डुब्दै आएका स्वयम सेवकहरुतिर नजीक हुन जाऔं र उनीहरुमध्येको लि वै नाउँको एक जना बारेको कथा सुन्न जाऔं।

         उनिन्त्तीस वर्षीय लि वै छ सालअघि पूर्वी चीनमा पर्ने स्यूइ चाउ नगरको शिक्षक शिक्षिकालाई हुर्काउने विश्वविश्यालयबाट स्नातक भए। सम्पन्न परिवारमा जन्मेका लि वैले परिवारबाट मिलाइएको शिक्षकको कार्य नमानी चीनको पश्चिमी क्षेत्रमा पर्ने पल्लो शान सी प्रान्तको सान युआन जिल्लामा एक जना अंग्रेजी शिक्षक बन्ने निर्णय गरेका थिए। तर परिवारका सबै सदस्य र साथीहरुले उनको निर्णयको विरोध गर्दथे।

           उनका आमाबुवाले नगरको सम्पन्न जीवनबाट परिवर्तन भई विपन्न अवस्थामा रहेको गाउँघरमा गई विपन्न जीवन बिताउनेतर्फ भाव्य हुन सक्दैन भनेर चिन्ता लिनुभएको थियो। कुरा कहाँसम्म भने उनका प्रेमिका साथीले चाहिं उनको यस्तो छनौट नबुझेर प्रेम सम्बन्ध टुटाएकी थिइन्। तर यस कुराले उनको शुरुआतको विचारलाई बदलेको थिएन। उनिले आफ्नो यौवनको प्राणीमाथि अर्थ सुम्पिदिनुपर्छ भनेर दावी गरेका थिए। उनले चीनको पश्चिमी क्षेत्रप्रति आशा लिन्थे।

          त्यसबेला मेरो जीवन यापनको अवस्था निकै खल्लो छ भन्ने कुरा लागेको थियो। किनकिन म टाढा ठाउँ गएको थिइनँ। अझै पनि यस्तै जीवन बिताउन कति रमाइलो छ हँ！ठीक यसैबेलामा हाम्रो मातृ विद्यालयको साम्यवादी दलको समितिले चीनको पश्चिमी क्षेत्रको योजनाको प्रचार प्रसार गर्दथ्यो। ओहो ！कस्तो मीठो मौका आइसक्यो मैले विचार गरें। सबैभन्दा पहिले म एक वर्षसम्म त्यहाँ जाने विचार गरें र त्यसपछि नाम दर्ता गरें।