गएको हप्ताको यसै चिनियाँ व्यक्तित्व कार्यक्रमको अन्तमा भनिएको थियो कि केटा लि वैले चीनको पश्चिमी क्षेत्रमा बसोबास गरेको दुई वर्षभित्र स्थानीय बासिन्दाहरुसित एकदमै राम्रा राम्रा र मेलमिलाययुक्त व्यवहार गरेका थिए। त्यहाँका बासिन्दाहरुले उनलाई एकदमै आदर कदर गर्दै आएका छन् । त्यसै भएको हुनाले उनले स्थानीय बासिन्दाहरुसित आवत जावत गरी कुराकानी गर्न मन पराउँदै आएका छन्। त्यसबेला स्युइ चाउ नगरमा फर्केपछि उनका बुवाले उनलाई एउटा काम मिलाउन सक्नुहुन्छ । तर स्युइ चाउ नगरमा म हुन्छु भने बढी छैन र हुन्नं भने कम हुँदैन । चीनको पश्चिमी क्षेत्रमा मैले साँच्चीनै केही काम गर्न सक्दछु भनेर स्वयम सेवक लि वैले विचार गरेका थिए।

        उपर्युक्त कारणहरुको अतिरिक्त उनलाई चीनको पश्चिमी क्षेत्रमा अझै पनि बसोबास गराउने अर्को एउटा कथा पनि छ।  

        अन्तमा मलाई अझै पनि बसोबास गराउने एउटा कथा छ। त्यो के हो भने त्यहीं छोड्नुअघि "शिक्षक लि， अब तपाईं यहाँ छोडेर जानुहुन्छ कि？"विद्यार्थीहरुले मलाई सोधे। उनीहरुलाई दुःखमा डुबाउन चिन्ता लागेकोले म जान्दिनं। हेरौं त यहाँका फलफुल यति गुलियो छन् र खुर्पानी त एकदमै मीठो छ। शिक्षकले यहाँ छोडेर जानु त कहाँ हो कहाँ ？त्यस दिनको भोलिपल्ट एक जना विद्यार्थीले कोसेलीको रुपमा मलाई एउटा थैलोमा खुर्पानी चढाएको थियो।

         त्यहीं शिक्षकको काम गर्दा विद्यार्थीहरुको परिवार परिवारको दैलो दैलो जाने बानी बसेकाले मैले विद्यार्थीको परिवारको अवस्था धेरै थाहा पाएको थिएं। सो विद्यार्थीको घरमा खुर्पानी रुख पटक्कै छैन र उसको परिवारको अवस्था पनि राम्रो छैन । "यी खुर्पानीहरु त कहाँबाट ल्याएको छौ"？निसन्देह नै मैले उसलाई सोधें। "यी त छिमेकीको खुर्पानी बगैंजाबाट चोरेर ल्याएको हुँ"उसले लाज लागेर सानो स्वरमा जवाफ दिएको थियो। यस्तै कुरा सुनेर मलाई एकदमै रीस उठ्यो र "तँ किन राम्रो कुरा सिक्दैनस्？ बरु चोर्छस्？"मैले उसलाई गाली गरेको थिएं।

         उसले रोएर भन्यो कि शिक्षक तपाईंले खुर्पानी खान मन पराउनुहुन्छ भनेर बताउनुभएको थियो। हो साँच्चीनै हो，मेरो घरमा खुर्पानी रुख छैन र पैसा पनि छैन। मैले चोरेर तपाईंलाई दिई तपाईंले खाएपछि छोडेर जानुहुन्न होला। हो कि होइन ？सर！उसको कुरा सुनेर मलाई पनि रुन मन लाग्यो। अनि त्यसपछि मैले छोडेर जान मन लागेन र नगई ती केटाकेटीहरुको सेवा गर्नुका साथै आफ्नो सदिच्छापूर्ण मनलाई पूरा गर्नका लागि पनि हो।

         हो，स्थानीय शिक्षक बन्न अठोट गर्ने हो भने विद्यार्थीहरुको पढाइको उपलब्धी चाहिं लि वैले दिनदिनै सोच－विचार गर्दै आएको ठूलो कुरा बनिसकेको छ। यहाँका केटाकेटीहरुले माध्यमिक स्कूलमा भर्ना हुनुअघि अंग्रेजी भाषा पढेका थिएनन् र अब के कसरी पढ्ने आउँदै आउँदैन।

         अंग्रेजी भाषा पढ्ने विद्यार्थीहरुको रुचि बढाउनका लागि शिक्षक लिले आफ्नो तलबवाट अंग्रेजी भाषासित सम्बन्धी सामग्रिहरु किन्दै आएका छन्। त्यति मात्र नभई साताको अन्तीम दिनको बिदामा उनले विद्यार्थीहरुलाई लिएर बस्तीको कछाडमा रहेका खोला नाला को किनारमा वा पहाडको भेदीमा खेलाउंदै आएका छन् र खेल्ने क्रममा विद्यार्थीहरुसित अंग्रेजी गीत गाउने र कुराकानी गर्ने गर्दै आएका छन्।