धेरै पहिलेको कुरा हो। चीनमा एउटा प्रान्त थियो । त्यो प्रान्तको नाम छि भन्ने थियो। त्यो प्रान्तका मानिसहरू निकै आधुनिक र असल थिए। आफ्नो प्रान्तका जनता निकै बाठा रहेकोमा त्यस प्रान्तका राजा पनि निकै खुसी थिए। त्यस प्रान्तमा हरेक मानिस वास्तवमै धनी सहनशील र केही नयाँ काम गर्न खोज्ने प्रकारका थिए।

      सबैजना सुखी र समृद्ध रहेका थिए। त्यो प्रान्तमा धेरै मात्रामा कलकारखाना र उद्योगधन्दा चलेका थिए। त्यो प्रान्तमा कुनै पनि बेरोजगारी भन्ने नै थिएन। उद्योगधन्दाहरूबाट प्रान्तले प्रशस्त लाभ लिने गरेको थियो। जनताले लाएर र खाएर बँचेको रुपैयाँ पैसा प्रान्तको ढुकुटीमा जम्मा हुने गर्दथ्यो।पछि कुनै दिन जनतालाई दुःख परेमा त्यो धन-सम्पत्ति काम दिने हुनाले राजाले पनि त्यसलाई सम्हालेर राखेका थिए। राजादेखि जनता पनि खुसी थिए अनि जनतालाई पनि राजाले आफ्ना छोराछोरीलाईजस्तै माया ममता दिएर राखेका थिए।

      त्यस छि भन्ने राज्यमा एकजना चाउ भन्ने मानिस पनि बस्दथे। उनी यो दुनियाँभन्दा निकै फरक प्रकारका व्यक्ति पनि थिए।उनको मनमा एक प्रकारको डर व्याप्त थियो। उनलाई अरू कुरामा खासै कुनै पनि डर थिएन केवल उनलाई डर थियो कि यो आकास एकदिन पृथ्वीमा खस्नेछ । अनि त्यसपछि यो संसार ध्वस्त भएर जानेछ अनि आफू पनि मरिनेछ।यही कुराको चिन्तामा उनी परेका थिए। उ नी यही कुराको पिरमा परेर होला बिस्तारै दुब्लाउँदै गए।उनलाई निद्रा पनि लाग्न छाड्यो। भोक तिर्खा सबै हराएर गए। उनी धेरै नै चिन्ता गर्न थाले। त्यसै गाउँमा एकजना पढेलेखेका छङ भन्ने व्यक्ति पनि बस्दथे। उनी यस संसारलाई एक भौतिक संरचनाका हिसाबले हेर्ने गर्दथे। उनलाई यो विश्व ब्रह्माण्डका बारेमा धेरै ज्ञान थियो। उनले चाउको ब्यथा बुझे। चाउ अनपढ भएकाले नै यस्तो भएको हो भन्ने कुरा उनलाई बुझ्न धेरै गाह्रो पनि परेन। त्यसैले उनले चाउलाई भेटेर यसबारेमा ज्ञान दिएर उनको चिन्ता हटाउने निधो गरे। यसैको फलस्वरुप उनी चाउको घरतिर लाग्न सफल भए।

      चाउ आफ्नो घरको एक कुनामा चिन्तित भएर बसेका थिए।उनले चाउलाई बुझाउँदै भने-

     "हेर चाउ आकाश सून्य छ। यसको तलतल हावा छ।माथि त केही पनि छैन। यो झर्ने भन्ने प्रश्न नै आउँदैन। तिमीले फेरको सास त्यही आकाशमा जान्छ। त्यो कसरी झर्छ र ? "

      यो सुनेर चाउले पृथ्वीको बनौटको बारेमा पनि सोधे। त्यसपछि पृथ्वी एउटा पिण्ड भएको यो माटो तथा ढुङ्गाबाट बनेको अनि यसैको सहारामा हामी बस्न सकेको कुरा छङले स्पष्ट बताइदिए। यी सबै कुरा सुनेर चाउ एकदमै खुसी भए। चाउको चिन्ता विस्तारै हराउँदै गयो। उनको अनुहारको रङ फेरियो। देख्नेहरू पनि चाउको कला देखेर अचम्ममा परे।