लोसांग चोमाले भनिन- जब छोरीको सम्झना आउँछ, तुरुन्तै ट्रंकल गरेर छोरीसित एक दुइ कुरा गर्छिन। अहिले घरमा कम्प्युटर किनिसकिएको छ। यसमा वाइड नेट पनि जडान गरियो। आफूलाई कम्प्युटर सम्बन्धी ज्ञान सिक्न मन लाग्यो। सिकिसकेपछि घरमा पनि इन्टर्नेटमार्फत छोरीसित भिडियोमा कुराकानी गर्न सकिनेछ। उता बूढी आमा तुनचु चोमाले नातिनीप्रतिको चिन्ता र सम्झनालाई पनि मेटाउन पाउनुहुनेछ।
बूढी आमा तुनचु चोमाको नाति तानचंग छिलिन हाल पैचिंग खेलकूद विश्वविद्यालयको पढाइ सकेर सनातक भएपछि जन्मथलो फर्केका छन। हृष्ठपुष्ठ तानचंग छिलिन एकजना सोझो र रमाइलो तिब्बती युवा छन्। उनले भनेका छन- अहिले आफ्नो जन्मथलोका सबै कुरा राम्रो अवस्थामा परिणत भएका छन। धेरै तिब्बती केटाकेटीहरुले विश्वविद्यालयमा पढ्न पाएका छन। आफूले तिनताक पैचिंग खेलकूद विश्वविद्यालयमा पढ्न पाएको खबरले गाउँका वरिवरि क्षेत्रलाई धेरै आश्चर्यमा पारेको थियो। पछि उनकी बहिनीले केन्द्रीय जातीय विश्वविद्यालयमा पढ्न पाइन। सबैलाई एकदमै गौरव लागेको छ।
विश्वविद्यालयमा धेरैजना भर्ना भएको बूढी आमाको परिवार तत्तत्स्थानमा धेरै प्रशिद्ध छन्। उहाँले भन्नुभयो- अहिले सरकारको नीति धेरै राम्रो छ। सर्वसाधारणहरुको जीवन झन झन आनन्ददायी हुँदै आएको छ। आफ्नो उमेर दिन पर दिन बढ्दै आएको छ। म प्रायजसो दिनदिनै घर सफा गर्छु, गाई गोरुलाई खुवाउँछु र पूजा गर्छु। मेरो जीवन एकदमै शान्त र आनन्ददायी छ। दुइ वर्षअघि मेरो छोरोको साथमा म पूजा गर्न र यात्रा गर्न विमानद्बारा सदरमुकाम ल्हासा गएको थिएँ। बूढी आमा तुनचु चोमाले भन्नुभयो- पोताला दरवारमा गएर माने घुमाउनु र पूजा गर्नु तिब्बतीहरुको एकदमै मुख्य लक्ष्य बनाएर जान खोज्ने कुरा हो साथै यो परिवारका धेरै पुस्ताका मानिसहरुको सपना पनि त्यही हो। यो सपना मेरै पुस्तामा विपनामा परिणत भयो। आफूलाई निकै खुशी र गौरव लागेको छ।
