यो विषय भनेको एउटा मुख्य चुनौति रहेको कुरा हो। अध्यक्ष माओले पनि एकपटक यही ग्रेटवालको विषयलाई लिएर भन्नुभएको थियो कि " पु ताओ छाङ छङ फेइ हाओ हान " भनेर।यसको माने भनेको जबसम्म तिमी ग्रेटवाल चढ्दैनौ तबसम्म तिमी वास्तविक मान्छे बन्न सक्दैनौ। उहाँको यस भनाइले जीवनमा एकपटक त ग्रेटवाल चढ्नैपर्ने रहेछ है भन्ने कुरा स्पष्ट रुपमा बुझ्न सकिन्छ।अब कुरा आउँछ कि पैचिङ पुगिसकेपछि कसरी ग्रेटवालसम्म पुग्न सकिएला त। अनि कुन चाहिँ भागबाट यो पर्खाल चढ्नु बढी उपयुक्त छ त।मेरा विचारमा पातालिङ क्षेत्र नै यस्तो क्षेत्र हो जुन क्षेत्रबाट अधिकतम मानिसहरू यो पर्खाल चढ्ने गर्दछन्।अन्य स्थानबाट भन्दा यस स्थानबाट ग्रेटवाल चढ्नु सजिलो पनि छ।
पैचिङका विभिन्न स्थानबाट ग्रेटवाल पुग्ने सवारी साधन पाइने गर्दछन्।तर म चाहिँ पैचिङको चि स्वी थान भन्ने स्थानबाट त्यहाँ गएको हुँ।त्यहाँ पुग्न कार ट्याक्सी पर्यटन बस तथा सामान्य सस्तो दरका बस पनि पाइन्छन्।सस्तो दरका बस भनिए पनि बस अति नै सुविधाजनक छन्।
करिब दश चिनियाँ युआनमा नै एकोहोरो यात्रा तय गर्न सकिन्छ।तर बस कार्ड भए त त्यसमा पनि झनै सस्तो हुन्छ।तर पर्खाल चढ्ने टिकट किन्ने खर्च चाहिँ अलिक महङ्गो छ।पचास चिनियाँ युआन तिरेर मात्र टिकट पाउन सकिन्छ त्यहाँ चढ्नका लागि।अनि त्यहाँ पुगेपछि खाने बस्ने तथा अन्य सुविधाका प्रशस्त होटलहरू तथा रेस्टुराँहरू रहेका छन्।
तिनीहरू देहातको स्थानमा रहेकाले केही महङ्गा रहेका छन्।त्यसैले श्रोता यदि तपाईँ पनि पनि यदि चीन घुम्न आउने योजनामा हुनुहुन्छ भने ग्रेटवालको यात्रालाई नछुटाउन म अनुरोध गर्दछु।किनकि यो भनेको विश्वका सात आश्चर्यमध्येको एक हो र अत्यन्त रमाइलो स्थान हो।जहाँ प्राकृतिक हावा सरर चल्दा तपाईँलाई पनि नेपालको कुनै डाँडाको याद आउछ होला।मैले चाहिँ त्यहाँ पगेपछि तीनजुरे डाँडा मिल्केडाँडा अनि हाङथुङ डाँडालाई झलझली सम्झिएँ।आउनुहोस् तपाईँ पनि यस्तै सम्झना सजाउनुहोस्।
